ბედის საჩუქარი თავი 7

რაც უფრო დრო გადიოდა მით უფრო აუტანელი ხდებოდა აქ ყოფნა. მიუხედავდ იმისა რომ შესანიშნავი მასპინძლები იყვნენ მაინც ისე ვგრძნობდი თავს თითქოს გალიაში გამოკეტილი ჩიტი ვიყავი. უკვე მეორე თვე დაიწყო და სიახლე არაფერი იყო.სანდროსაც ხშირად უწევდა გარეთ

ტყუილების დედოფალო (თავი 4)

მუსიკა ჩართო და მთხოვა მეცეკვა მასთან -არა არშემიძლია თოკო არვიცი ცეკვა -არაუშავს არცმე ვიცი -აუ არა რა გთხოვ -ნუ მთხოვ ,იმიტომ რომ მე გთხოვ ვიცეკვოთ ერთად იცეკვებ ჩემთვის? -კიი ( მაინც დავთანხმდი)

მარტოსულობის უპირატესობა(თავი 17)

ძალიან რთული საყურებელია როცა დედა შვილს არ ელაპარაკება,შვილს რომელსაც დედასთან ლაპარაკი უნდა და ვერ მიდის,სიტყვა დედასაც ვეღარ ეძახის. ხომ წარმოგიდგენიათ რა ცუდი სიტუაცია ტრიალებს ჩემს ოჯახში.ამას ვერასდროს წარმოვიდგენდი,რომ ეს ყველაფერი ჩემს

ქეთა... გიყვარვარ? (თავი 18)

ეს 5დღე ისე გავიდა როგორც კოშმარი. იუსტიციაში ქეთა სანდროსთან ერთად წავიდა, რადგან მისი ბიძა მუშაობდა იქ. დაეხმარებოდა ქეთას რო რამე. მივიდნენ ზუსტად იმ ადგილას სადაც მაშინ შეუკვეთა ქეთამ პასპორტის აღება.

ქეთა... გიყვარვარ? (თავი 17)

-ქეთა ცოლად გამომყვები? -არა -რაა? -ძაან პატარა ვარ კოტე -მეღადავები? -ხო. დებილო. გამოგყვები კოტემ ხელში აიყვანა და აკოცა. მერე ზღვაში შეაგდო და სულ დაასველა. ცოტახანში, ლუკა, ირაკლი, ერეკლე, გივი, ნია,ნანუკა, ეთო, ანასტასია, თეო და სანდრო

ჩემი დის წარსულმა სიყვარული მაპოვნინა თავი 11

დღეები ერთმანეთს გავდა, უნივერსიტეტი, ლექციები და ა.შ. გიორგი, როგორც ყოველთვის გადაიკარგა. ალბათ ისევ სვანეთში იყო წასული. რაც შეეხება ანისა და ლუკას სიხარულით მეცხრე ცაზე დაფრინავდნენ. მე რაც შემეხება ხშირად დავდიოდი სტუმრად გურამთან და

ცისფერი და მწვანე (თავი 3)

ორივეს ერთი და იმავე რამ გვინდოდა - ერთმანეთი. ახლოს მოვიდა, მეც მივუახლოვდი.. ყელზე მომკიდა თავისი უმშვენიერესი ხელები. ის იყო ერთადერთი ბიჭი, ვინც ასე მიყურებდა და მეც ასე ვუყურებდი.. მის მწვანე თვალებში ვიძირებოდი და ვხვდებოდი, ვერასდროს

ჰელოუვინის ღამე (თავი 4)

ბავშვები ძალიან დაღლილები იყვნენ.ბევრი იშრომეს მაგრამ ყველაფერი წინ იყო. -წამო სადმე წავიდეთ და რამე ვჭამოთ უთხრა სანდრომ და ფეხზე წამოდგა. მაისური გადაიძრო და ჩანთიდან სუფთა ახალი მაისური ამოიღო.ლილე აშტერდებიდა ბიჭის გამხდარ მაგრამ დაკუნთულ

ვირტუალური მეგობარი (მეოთხე თავი)

მეოთხე თავი ყველაფერი სულ რაღაც ხუთ დღეში დასრულდა. ვინმეს რომ ეთქვა არ დავიჯერებდი. ხუთიოდე დღე საკმარისი აღმოჩნდა, ჩემი ცხოვრების ძირ-ფესვიანად შესაცვლელად... თბილისიდან გახიზნულნი, თუ საომრად წასულნი დაბრუნდნენ. დევნილები დროებით სკოლებსა და

ტყუილების დედოფალო (თავი 3)

-კიდე აქხარ ? ნინა შენ გეუბნები -მეუბრალოდ .... -მორჩი ორმაგ ცხოვრებას -რატო არგჯერა ჩემი ?