ახალგაზრდა დეტექტივი 1 თავი

* ერთი ჩევულებრივი ღამე იყო აქაიქ თუ დაინახავდი მოსიარულე ავომობილებს მხოლოდ რამოდენიმე შენობის შუქი არის ანთობილი

მოტაცებული (III თავი)

ჩემი ოჯახი სასულთნოს ხილით ამარაგებდა. სანამ მშობლები იმ ქვეყნად წავიდოდნენ, მამას მეც ვეხმარებოდი ხილის მოტანაში. ვიცი ნაწილობრივ ცუდი პიროვნებაა სულეიმანი, მაგრამ მას კარგი მხარეც აქვს. დედ–მამის გარდაცვალების მერე მან აქ ცხოვრების უფლება მომცა და

მოტაცებული (II თავი)

–სახლში მისვლას არ ვაპირებ! ყველგან წავალ, ოღონდ სახლში არა! –ჩემი მანქანა აქვეა გაჩერებული. წამობრძანდით. _ თავაზიანი ჩანდა ჩემდამი. კარები დისტანციური მართვის პულტით გახსნა. უკანა კარის სახელურს ხელი წავავლე გასაღებად და

უცნაური ამბავი 2 თავი

სახლში მისულს ისვევ ფიქრებმა გამიაცა ნატალი დადიანის სახე ჩემი ფიქრების მთავარი მუზა იყო, არ ვიციდი რაომ გავხდი ამით შეპყრობილი მაგარამ, ვგძნობდი რომ ეს ასე იყო ჩემი ყველაზე დიდი ფიქრები სწორედ ამ ადამიანს ეკუთნოდა...

მოტაცებული (I თავი)

–არა, სულ ახლახანს გავახილე თვალი. მგონი დროა ერთმანეთს ვიცნობდეთ _ მზერა მის თვალებზე გადავიტანე, დამატყვევა მისმა შავმა, ნაპერწკლებით სავსე თვალებმა. –მართალია! დროა მეც მიცნობდე... მე ილაი ვარ, ოცდაცხრა წლის. ბარმენად ვმუშაობ

უცნაური ამბავი 1 თავი

დილის 6 საათი იქნებოდა სახლიდან რომ გამოვედი, ჩვეულებრივი უბრალო სპორტული ჩაცმულობით, აჩაჩულ დაჩაჩული, ამდროს მაინც ვარ უბრალო ჰო უბრალო ადამიანი, გააფხული ახალი მოსული იყო, ჩემვის ასეთ ამინდში სირბილი სასიამოვნო იყო

ფიქრებით დიალოგი თავი 23 დასასრული

და ჩემი მკლავი ხელებში მოიქცია, - სერიოზულადდ? რა არი ეეს? ხმამაღალი სიცილით ატრიებდა ჩემ მკლავს და მეც გაბრაზებულმა გამოვწიე, - ნუ იცინი მაღიზიანებს, კოპებ შეკრულმა ვუთხარი, და წამოდგომა ვცადე, - ასე ვმოქმედებ ბეიბ?

არეული გრძნობები 24 თავი

თათია ერთ ადგილზე მიყინულივით იჯდა და ცრემლიანი თვალებით უყურებდა გიგას წაშლილ სახეზე -მამა გთხოვ უფლება მომეცი რამდენიმე დღით აქ დავრჩე... მასთან ყოფნა არ მინდა- შეეხვეწა ჩამწყდარი ხმით უცნაურად მომზირალ კაცს

საქმით შეცვლილი ცხოვრება (თავი 5)

განძრევაც ვერ შევძელი, უბრალოდ ვიჯექი ძალა გამოცლილი, და თვალი მქონდა გაშტერებული ერთ წერტილზე. სახეზე ჩამოვისვი ხელები, წამოვდექი, ჩავიცვი, და გარეთ გავედი, სამსახურში უნდა წავსულიყავი.

პიანომენი (თავი მე-2)

მთვარის შუქი ლამაზად გვინათებდა გზას,სუსხიანი ჰაერი კი უფრო ნათლად ფიქრში გვეხმარებოდა,იქვე დრაივი დავინახე და ყავა შევთავაზე მადლობის ნიშნად -მგონი ყავა არ გვაწყებდა ნიკა -აი ასე სახელით მომართვა არ ჯობია,ცხვირ აბზუებულ საუბარს -რომელი?