მზის ჩასვლა (თავი მეთორმეტე)

ბექა ეზოში იჯდა და სივრცეს გაჰყურებდა. მისი ფიქრები ახლა არეული იყო, აღარ იცოდა რა ექნა.ირინას ამბავს დიდად არც განიცდიდა, გულის სიღრმეში უხაროდა კიდეც ცოტათი, რადგან მოიშორა, თუმცა ახლა მას ხსვა რამე აწუხებდა. ის ისევ ლიზაზე ფიქრობდა.

"დედაშენს უთხარი ცხვირი მოგხოცოს!" (თავი2)

-მია წამო! -დამიძახა ანიმ სანამ კლასიდან გავიდოდა-სად? -მისკენ მიმავალმა ვკითხე ანის-ახლა სპორტის გაკვეთილი გვაქ და გარეთ სტადიონზე გავდივართ -მითხრა ღიმილით-აა გასაგებია -ვუთხარი ღიმილით, მივდიოდი და ვგრძნობდი ყველას მკვლელ მზერებს

ჭირვეული სტუმარი (5 თავი)

როგორც იქნა ნინიკოს მოფერებისა და მოკითხვის შემდეგ ქალბატონებმა ჩემთვისაც მოიცალეს, ძნელი მისახვედრი არ იყო, ვინ იქნებოდა ნინიკოს დედა, ქალბატონ თამარსაც ძმისა და შვილის მსგავსად ლურჯი-მომწვანო ჰქონდა. ეს ნიშა აშკარად გამოარჩევდათ დანარჩენი

სვანეთის ტყის ბნელი ანგელოზი (თავი 13 დასასრული)

მკოცნის და თითქოს სხვაგან მივდივარ. სადღაც შორს მაგრამ არ ვიცი სად. რას მიკეთებს? მეც არ ვეწინააღმდეგები, ხელს კისერში მიცურებს, არ ვიცი რა უნდა ვქნა მაგრამ თითებით მის ყელს ვეხები. ცოტახანში ვეღარ ვძლებ და ვშორდები. – მაპატიე! – უკან იხევს. თავი

sms 3 თავი

- შენს უკან... მითხარი რომ არ მეჩვენება? მეშინია თეკლა, გთხოვ წავიდეთ აქედან... - ტირილის პირას მისული ხელზე მექაჩება, ფეხზე ვდგები და უკან ფრთხილად ვტრიალდები. ადგილზე ვშეშდები, ზუსტად ჩემგან 50 მეტრში საფლავის ქვიდან მიმზერს შავ თვალებიანი,

ჩემი მორაგბე (თავი 2 )

საოცრად ცეკვავდა რასაც ჩემზე ვერ ვიტყვი . მკერდამდეც ძლივს ვწვდებოდი მაღლებშიც . არადა საერთოდ არ ვარ დაბალი .სიმღერა როცა დასრულდა მეგონა წავიდოდა ,მაგრამ მეორე ცეკვაც მეცეკვა . მინდოდა მოვხვეოდი , მის თბილ ლოყაზე თითები ჩამომესვა , სახე დამეკოცნა

მომავალი (თავი 2)

თვალები რომ გაახილა თავიდან ოთახი ეუცხოვა,მერე ყველაფერი გაიხსენა და ცარიელი მზერა შეავლო თეთრ კედლებს .. სადამდე მივიდა .. რას არ მისცემდა ოღონდ ახლა ისევ .. ის ძველი ლილე იყოს! ცხოვრებასთან ომი წააგო .. ყველამ და ყველაფერმა გადაუარა,თავი

ყვითელი გორილა (თავი მეხუთე)

-არა,არ მინდა-ბოლომდე ცდილობს წინააღმდეგობის გაწევას. -ნუ მასწავლი!-ყელზე კოცნით გულს იჯერებს ბუბა და ნიკაპზე ავლებს ხელს.ქალს თვალები აქვს დახუჭული და სახეზე ნაზი,ვნებიანი ღიმილი დასთამაშებს.ბუბა სწორედ ამ ღიმილისგან და აჩქარებული გულისცემისგან

მე მიყვარს ნიუ-ორკი! (თავი პირველი)

ორი კვირის შემდეგ, ბავშვები ისევ შეიკრიბნენ ამერიკის სალჩოსთან. ამ ჯერად ვიზის მოსაპოვებლად, რათა შემდეგ თავიანთი პროექტი უკვე გაეროს შტაბინაში ამერიკაში წარედგინათ. უმეტესმა მათგანმა ვიზის მოთხოვნაზე დადებითი პასუხი მიიღო და თებერვლის შუა

ჭირვეული სტუმარი (3-4 თავი)

მესამე თავი როგორც ყოველთვის დედა ამჯერადაც ღელავდა, ეს პირველი შემთხვევა იყო, როცა მისი თანხლებით არ მივდიოდი, როგორც წესი ექსკურსიებზე, კლასის ქეიფებსა თუ ცეკვის გასტროლებზე გაფრთხილება: - „მივდივართ მშობლების გარეშე!“ - მე არ მეხებოდა. ყველამ