ჩანახატი ( 36 თავი)

ოცდამეთექვსმეტე თავი თითქოს ყველაფერი ჩვეულ კალაპოტს მიჰყვებოდა. კიდევ ერთი მტკივნეული დღე, ლიკას წლისთავი, კიდევ ერთხელ დაკარგული მეგობრის მოგონება, ტკივილი, ცრემლები. სიცოცხლისა და ერთმანეთის ორმაგად დაფასება. სიყვარულის სწავლა. ამბობენ ზოგჯერ

ბიჭი სიზმრიდან (თავი მეექვსე, დასასრული)

მის სითბოს ყოველ ღამით კიდევ 4 დღე ვგრძნობდი. დათას ბოლო დღეს ჩემს სკოლამდე მივაცილებინე თავი. დათა ამის გამო ბრაზობდა. ჩახუტებისას მივხვდი რომ მასთან ერთად ვეღარც გავიღვიძებდი და ვეღარც დავიძინებდი. ძალიან დავნაღვლიანდი. დათა ყველაფერს მიხვდა და

ემა (პირველი თავი)

საზოგადოებაში ყოველთვის იქნება დავა იმასთან დაკავშირებით ქერა უფრო ლამაზია თუ შავგვრემანი. მაგრამ რასიტყვით წითურებზე? წითელი თმა, სახეზე დაყრილი ჭორფლები სისხლისფერი ტუჩები და დიდი ცისფერი თვალები. წითურები განსაკუთრებულები არიან. მაგრამ წითური

წარმავალი სიყვარული თავი III

ზარი მაღვიძებს. თორნიკე იყო. -ალიო (მე) -როგორხარ მარო? (თორნიკე) -რავი, შენ? (თორნიკე) -კარგად, იცი გიო და გვანცა, ელენე და ნიკა ბაკურიანში რო წავიდნენ? (თორნიკე) -ე? რამაგარია, არა რავიცოდი. (მე) -ხოდა, ჩალაგდი. მე შენ, ლაშა და ანასტასია საღამოს

ჩემი დასტოინი ბიჭი (თავი 2)

სახლში რომ შევედი დედაჩემს დავუძახე -დეე მოვედიი ხმა რომ არავინ არ გამცა მისაღებში შევედი და დავინახე ვიღაც უცხო ქალი და ბიჭი იჯდა დედაჩემა რომ დამინახა დაბნეული და ცრემლიანი თალებით შემომხედა.... -გამარჯობათ :)) დე სტუმრები თუ აპირებდნენ მოსვლას

წვიმაში გარეთ 30 თავი

ფრთხილად მივუახლოვდი სასაფლაოს და ტატოს სურათს გავუღიმე.პატიება ვთხოვე ყველაფრისთვის და ჩემი გადაწყვეტილება გავანდე,როგორც ადრე მის სიცოცხლეში სანამ მეგობარი ერქვა.ნელა წამოვდექი და დაღმართს დავუყევი.ამინდმა აურია და ცა საწვიმრად ემზადებოდა,არ ვიცი

მინდა იცოდე არასდროს დაგთმობ (მეორე თავი)

დემური, სულ ეს სახელი უტრიალებდა თავში ალექსანდრას თუმცა ვერ გაეგო რატომ. აშკარად არ "დაევასა" თუმცა რაღაცნაირად მოხიბლა, მაგრამ რით? მას ხომ არ მოსწონდა ბენდენაწაკრული და წელში მოხრილი კითხვისნიშნები.არა ისე რატომაც არა ის ხომ სიმპათიურია

შენი სუნთქვა ახლაც მესმის [მე-2 თავი]

10 წელი ერთ სკოლაში დავიდოდი და რაც დედამ ახალ სკოლაში გადამიყვანა, ახალ ახალი ტავგადასავლები გადამხდა. -რაო გესიზმრებოდა შენი სიხარული? -ბაბი -ნაწილობრივ! მთელი ღამე არ მეძინა მაგრამ მასზე ფირით ვიყავი გართული და იცი რა შევამჩნიე? -მე -რაა აბა?

''ბიჭი სიზმრიდან" (თავი მეხუთე)

დათა ძალიან ზრუნავდა ჩემზე. მთელი დღე თავს დამტრიალებდა და მეფერებოდა. კვლავ თავის თავს ადანაშაულევდა და ჩემ მხარს რო დახედავდა სახეზე ტკივილი და გაბრაზება ერთად ეხატებოდა,მისი სახის შემყურე გული მტკიოდა. სულ არ ვჩიოდი ჩემს მხარს უბრალოდ ჩემს გამო

უცნობი (თავი 9)

ტასომ ლაპარაკი დაამთავრა და ღრმად ამოისუნთქა, შეხედა ნანას და მარიამს რომელიც ტიროდნენ და შემდეგ ნიკას, რომელიც ადგილიდან ვერ იძვრებოდა, სახეზე ღიმილმა გადაურბინა, ადგა და ტასოს მთელი ძალით ჩაეხუტა. -ანუუ შენ შეენ ცოცხალი ხაარ... ( ნიკა)