როცა ქარია გარეთ (4 თავი)

ძალიანაც არ დამიგვიანია, ბავშვები კლასში ჩუმად ისხდნენ და ჩემს მიერ მიცემულ დავალებას ასრულებდნენ, ანუ წიგნს კითხულობდნენ. ძალიან გამიკვირდა, რადგან მეგონა იხმაურებდნენ და დირექტორისგან შენიშვნასაც მივიღებდი, მაგრამ ასე არ მომხდარა. ეს ფაქტი ჩემთვის

"პროვინციელო, შენ მე მეკუთვნი!" (ნაწ. II, თავი 2)

საღამოს, როცა კარგად მოილხინეს და შეზარხოშებული ბიჭები დააწვინეს გოგონებმა, სუფრის ალაგებას შეუდგნენ. მხიარულ ამბებს ყვებოდნენ, რაც იცოდნენ ერთმანეთზე და რაც არ იცოდნენ. უცბად თავბრუ დაესხა ნატროშვილს, იგრძნო, რომ თავზე კონტროლს კარგავდა.

ქილერზე შეყავრებული (თავი 3)

შემდეგ ჩემს ნოემრში დავბრუნდი და წასასვლელად მზადება დავიწყე, ისევ ის ახლად ნაყიდი პიჯაკი ჩავიცვი და ის დღე გამახსენდა სარასთან ერთად სავახშმოდ რომ მივდიოდი მაშინაც ესე ვღელავდი და ეხლაც ვღელავ რადგან ელენასთვის სიმართლის დამალვა მომიწევდა და მისი

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (13 თავი)

მეცამეტე თავი იმ ღამით თითქმის არც მძინებია. ვფიქრობდი, თუმცა ვერც ვერაფერი მოვიფიქრე. საბოლოოდ გადავწყვიტე დროს მივნდობოდი. - რაც მოსახდენია, მაინც მოხდება. წინასწარ დარდს აზრი არ აქვს. ბოლოს და ბოლოს იმ ვაჟბატონს მაინც ვნახავ. საინტერესოა რით

შენ ჩემი გახდები?!.... (თავი 4)

სული ტკიოა გედენიძის ქალს..“ასე როგორ მომექცა ღმერთო? რა დავუშავე ასეთი?!“ გედენიძემ იცოდა,რომ ტყუილად ბაქი-ბუქობა არ უყვარდა ნაკაშიძეს და ის აუცილებლად ატკენდა,ყოველ დღეს გაუმწარებდა.უკვირდა ისიც თუ რამ შეცვალა ასე ნაკაშიძე,რამ გააცხოველა?!,ის

სასიამოვნო ლაშქრობა (თავი 2)

თბილისიდან ბათუმში 2 მინი ავტობუსით წავედით. მია და ნატა ერთად დასხდნენ. მე მათ წინ დავჯექი, მძღოლის მხარეს, სადაც ფანჯრის გაღება შეიძლება. ვერ ვიტან მგზავრობას და ამიტომ ჰაერი აუცილებლად მჭირდება. ჩვენთან ორი ხელმძღვანელი ჩაჯდა, ერთი ერეკლე და

ხაფანგი (თავი 1)

-სხვა სიტუაციაში, შეიძლება კარგი მეგობრებიც ვყოფილიყავით. -მეგობრობას სიტუაცია არ სჭირდება, ბატონო კოსტა. მეგობრობა ან არის, ან არა. წარმატებებს გისურვებთ. - მიტრიალდა და სადარბაზოში გაუჩინარდა. თითქოს რაღაც ჩასწყდა კოსტას. ცოტა აგრესიული ეჩვენა ეს

"პროვინციელო, შენ მე მეკუთვნი!" (ნაწ. II, თავი 1)

– ეუ, ლუკა! მთელი ღამე რომ არ დამაძინე, არ გეყო, კიდევ ნერვებს მიშლი? – გაბუტულმა გამოწია ტუჩები წინ. – ახლა მთელი წელი ეგ უნდა მასაყვედურო? – ნაწყენმა ჩაილაპარაკა, წამოდგა და კარისკენ წავიდა. – ღირსიც იქნები! – მიაძახა და ისევ საწოლზე დაემხო.

ფიქტიური (ნაწ.2 თავი 6)

-და შენ დღეის მერე დარწმუნებული ხარ რომ ცხოვრებაში ოდესმე გენდობი ? - აკო გაშეშდა.არ ელოდა ასეთ პასუხს.-რა არის იცი ? - გახედა და მერე ისევ საწყის პოზიციას დაუბრუნდა - ვიცი რომ ვერ მიტან მაგრამ ასე თუ გძულდი არ მეგონა ... რაც შენ დღეს გააკეთე?!

სანდრო ფილფანის საკუთრება (3 თავი)

დილით მზის სხივებმა გააღვიძეს მარია, რომლებიც უტიფრად დაცოცავდნენ მის სხეულზე. ზანტად გაახილა თვალები და ტელეფონს დაწვდა. ჯერ კიდევ შვიდის ნახევარი ყოფილა, ბევრი იწრიალა საწოლში, დღევანდელ დღეზე ფიქრობდა აფორიაქებული, ბოლოს გადაწყვიტა ამდგარიყო.