გატაცება. თავი 3

ცხვირზე რაღაც მძაფრით გაჟღენთილი ნაჭერი ამაფარეს. თითქოს ვიგუდებოდიი. წინააღმდეგობის გაწევა ვცადე მაგრამ თანდათან ძალა უფრო მეცლებოდა, ბნელდებოდა, ყველაფერი დატრიალდა და გავითიშე.გამომეღვიძა. საშინელი

თვალები (7 თავი)

თამრო! თამრო! – მესმოდა მისი ხმა. კიბეებზე სირბილით დავეშვი, ცრემლები ღაპაღუპით მომდიოდა თვალებიდან – თამრო, არ დამტოვო! გეხვეწები! – მესმოდა უკან დადევნებული გიორგის ხმა. გავჩერდი, მისკენ შევბრუნდი - არ დამტოვო! - მეხვეწებოდა იგი,

ეს გოგო ჩემი ცოლი გახდება 8 თავი.

-დილამშვიდობისა მშვენიერო, როგორ გამოიძინე?-ბოლოს ასე მაშინ მეძინა 2 თვის რომ ვიყავი და დედას ხელებში ჩამეძინებოდა ხოლმე-ნეტა რა გახსოვს?-რომ არ მახსოვს სწორედ მაგიტო ვამბობ, არასოდეს ასე ტკბილად არ მძინებია, ერთი

ჩემი ანგელოზი ხარ! (თავი 1)

ყველაფერი.დაახლოებით ხუთი წუთი ლაპარაკობდნენ,შემდეგ ყვირილი დაიწყეს და მალევე ხელჩართული ჩხუბი დაიწყეს.გული გამისკდა.როგორ გამეტებით ურტყამდნენ ერთმანეთს..მერე ვინანე რატომ წამოვედითთქო მაგრამ,უკვე აზრი აღარ ჰქონდა.გული საგულედან გამიფრინდა როცა

თვალები (6 თავი)

- რა სისულელეს ამბობ! – გამეღიმა მე – ასე უხერხულად ცხოვრებაში არ ვყოფილვარ, თან მიზეზიც მე გავხდი... – ცრემლები მომადგა თვალებზე. - არ იტირო, გაჩერდი!..... – ლოყით ხელზე მეფერებოდა - ბედნიერი ვარ ჩემთან რომ ხარ, შენს გამო სიცოცხლესაც დავთმობ, ეს

გატაცება. თავი 2

-თქვენ რა უკან დამყვებით?? -ვთქვი მკაცრად. -დაახლოებით. -რას ნიშნავს დაახლოებით?? აქ რატომ ხართ?? -მინდოდა ბოდიში მომეხადა დღევანდელისთვის და თან ტირით და ვიფიქრე, იქნებ რამით შემიძლია დახმარებათქო. -საჭირო არარის ბოდიში

ეს გოგო ჩემი ცოლი გახდება 7 თავი.

- ვკვდები (ამის თქმა იყო და ცრემლები გადმოსცვივდა, პირველი რაც ვიფიქრე, ის იყო რომ უნდა ჩავხუტებოდი, მაგრამ გაქვავებული ვიდექი, მეგონა მიწა გამომაცალეს, მდუღარე წყალი გადამასხეს, მუცელში რაღაც საშინლად ამეწვა და როგორც იქნა ჩავეხუტე. როგორ მინდოდა

ცხოვრება : {1 იდეალი} {თავი 1}

"ცხოვრება შავ-თეთრიაო, ცხოვრება მტანჯველიაო, ცხოვრება ჯოჯოხეთის ერთი წამიაო. მაშ ასეა? მაშ არ აქვს ცხოვრებას კარგი მხარე? მაშ ცხოვრებას მხოლოდ მინუსი აქვს და პლიუსი არა? ეს ვინ მოიგონა? რომელმა სულელმა თქვა? მაშ სიყვარული რა არის თუ არა კარგი? მაშ

თვალები (5 თავი)

მათი კეკლუცისა და ბედნიერი სახეების ყურება იმდენად მაღიზიანებდა, რომ ავდექი და კარავში შევედი. მთელი საღამო აღარც გამოვსულვარ, გვიან ღამით მესმოდა როგორ დაიშალნენ ახალგაზრდები, ყველა თავ-თავის კარავში შევიდა, ბევრი ვიწრიალე ლოგინში, მაგრამ ვერაფრით

გატაცება. თავი 1

-გოგოებს ეარშიყები??-ჩემთვის ნაცნობი ხმა გავიგონე. გიორგი იყო და თვალები გამინათდა. წარბებ შეკრული იდგა და ბიჭს მიშტერებოდა. -ეს უბრალო კომპლიმენტი იყო. -თავი გაიმართლა დანაშაულში გამოაშკარავებულმა ბიჭმა. -თაიგული წაიღე და აქ აღარ დაგინახოო!!-