წვიმები. თავი 7 ,,დასასრული,,

ძლივს მოიზლაზნა 20 ოქტომბერი, ამ სამი დღის განმავლობაში ადამიანის ფერი დავკარგე. დილით ადრევე წამოვხტი საწოლიდან, იმისდამიუხედავად რომ მთელი გამე თვალი არ მქონდა მოხუჭული ოდნავადაც არ მეძინებოდა, თავი მოვიწესრიგე რომ დემეტრეს სულ არ გასკდომოდა გული

ეს გოგო ჩემი ცოლი გახდება 4 თავი.

- O M G (სოფოს პირი ქონდა ღია და ისე ამბობდა ამ სიტყვებს) - ეს რაარი? (სხვა ვერაფერი ვთქვი რაზეც სოფიმ გამომაფხიზლა ) - რა რაარი გოგოოო უეჭველი ზურა იყო, აუუუ რა მაგარიაააა? (ამხელა გოგომ ხტუნაობა დაიწყო) - ჩემიააა? - ხო აბა მე ხოარ დამახვედრებდა

წვიმები. თავი 6

დილით გარიჟრაჟზე ძლივს გავახილე თვალები მისუსტებულმა..-დილამშვიდობისა პატარავ (დემე) როგორც ჩანდა ჩემამდე დაუღვიძია ვაჟბატონს და იდუმალი თვალებით მომშტერებოდა, რომ შევხედე ძალიან შემრცხვა, ადიელაში ჩავმალე თავი და იქედან ამოვძახე

ერთხელ-თავი 2

გიორგი შესანიშნავი ადამიანი იყო მხიარული მეგობრული კარგი იუმორის გრძნობი კეთილი არც ძველ ბიჭობდა არც გაჩითულ სასტავში იყო ნუ მოკლედ. ძალიან ძალიან საყვარელი იყო 4 თვეა რაც ვიცნობი სანდრომ და ლევანმა გამაცნეს და მას მერე ჩვენ

თვალები (2 თავი)

ქალბატონი თამარი იქ კარგახანს გაჩერდა, იქვე ვიდექი და შორიდან ვუმზედი, როცა წავიდა, ახლოს მივედი და საფლავს დავხედე, ძველი სასაფლაო გახლდათ, უბრალო საფლავის ქვით, რომელზეც არც სურათი იყო გამოსახული, არც წარწერა, არანაირი მინიშნება. ვერ მივხვდი ვისი

One and Only (თავი პირველი)

უყვარდა ის გრძნობა რაც მანქანის მართვისას ეუფლებოდა,გამარჯვებაზე მოახდინა ორიენტირება,სიჩქარეს მოუმატა საჭეს ძლიერ უჭერდა ხელს,ცოტაც და გამარჯვებას იზეიმებდა,როცა გვერდით წითელმა პორშემ ჩაუქროლა,გაბრაზდა თუმცა დაელოდა როდის მოაბრუნებდა მისი

ეს გოგო ჩემი ცოლი გახდება 3 თავი.

სოსოს სიტყვები გავიხსენე ,, მარიამის ნაირ გოგოს თუ არ სდიე ვიღას უნდა სდიო? ერთ დაძახებაზე ლოგინში რო ჩაგიხტება? მერე რა ამაყი როა? იცის თავისი თავის ფასი. მაგარი გოგო ჩანს, წესიერი, პატიოსანი, და რაც მთავარია სერიოზული. მის თვალებს არ შეხედე? რა

სვანეთის ტყის ბნელი ანგელოზი (თავი 12)

ტროტუარზე მივდიოდით როდესაც ლაშამ ვიღაც ბიჭი დაინახა, გზაზზე უნდა გადავსულვიყავით, მივაბიჯებდიტ ერთად გადასასვლელზე როდესაც დავინახე ჩემსკენ ვიღაც ტოიოტას ჯიპით მთელი სისწრაფით მოდიოდა, შემდეგ მწარე ტკივილი ვიგრძენი მხარში და გონება დავკარგე, ბოლოს

თვალები (1 თავი)

ავტომობილი მიექანება ჟინვალ გესისკენ, მისი მგზავრები გადაღლილი სახით გადაჰყურებენ სიმწვანეში ჩაფლულ წყალს, ნუთუ შეიძლება ადამიანს ასეთი სილამაზის დანახვისას გული არ აუჩუყდეს?! თუმცა უცნაურია, მგზავრები თითქოს ვერც კი ამჩნევენ ბუნების ამ საოცრებას,

ფიქტიური (თავი 12) (დასასრული)

სიყვარული? ეს არის გრძნობა რომელიც უნდა გამოსცადოს ყველამ და მოდით რა ეს შურისძიებები და ათასი ხრიკები „მიაგდეთ“ და თქვენი ბედნიერებისათვის იბრძოლეთ მანამ სანამ ბოლო დარტყმას არ შეასრულებს თქვენი გული. ... გამარჯობათ და აი არვიცი რა გითხრათ.