ექსპერიმენტი საკუთარ თავზე 2თავი

თვალი, რომ გავახილე და ჩემს ბინაში ვიყავი,კმაყოფილებისგან გავიზმორე,ახლა გამახსენდა რომ შიშველს მეძინა,არასდროს მიყვარდა პიჟამის ჩაცმა, დედა კი შიშვლად დაძინების უფლებას არ მაძლევდა,ახლა კი ჩემი ნებაა როგორ მეძინება.

რა ავირჩიო სიკვდილი თუ სიცოცხლე? (თავი 2)

პირზე სასწრაფოდ ხელები ავიფარე და გაფართოვებული თვალებით შევხედე ლადოს. მან უბრალოდ გვერდი იცვალა და ძილი გააგრძელა. რა უნდა ვქნა ახლა რომ გაიღვიძებს, ახლოს რომ მოვა, რომ შემეხება? ვერ ავიტან, მოვკვდები... ან უბრალოდ...

შოკოლადისფერი მეორე ნაწილი თავი 1

-მაიძულებ,რომ სულ აქ მყავდე? -სად?-მოულოდნელად გამიშვა ხელი და მეც თავისუფლება,რომ ვიგრძენი სწრაფად დავცილდი,მაგრამ უპასუხო კითხვამ არ მომასვენა.-სად?-კართან ვიყავი,რომ მივუბრუნდი და ვკითხე.

ნათელი წერტილი (2 თავი)

რამდენიმე დღე შორიდან ვაკვირდებოდი ჩემს სტუმარს, როგორც მომსახურე პერსონალი მეუბნებოდა, მათ დიდად არ აწუხებდა, არც პრეტენზიები ქონდა. საკმაოდ გვიან გამოდიოდა ნომრიდან და მერეც დროს ძირითადად ბასეინთან ატარებდა.

მტერი შემიყვარდა (თავი 1)

-ნიკა? -გავძახე მეგობრს როელიც ტელეფონში იყო ჩავარდნილი და თავის ''ლოვეს'', მარის ემესიჯებოდა. -რა გინდა გოგო?- გამიბრაზდა რომ მოვაცდინე. -ამოვიდეს რა მარი? -მივწერ ხო მოიცადე.

ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე, თავი X)

როდესაც ცენტში ჩავიდნენ და სუპერმარკეტში შევიდნენ, მარიამი მაშინვე ფორთოხლის წვენისკენ გაიწია და კალათაში ჩააგდო - ანუ გახსოვს რომ ჩემი საყვარელი წვენია? - ღიმილით ჩასჩურჩულა უკნიდან ზურამ - შენი კიარა, ჩემი. - გაენაგლა გოგონა და წინ გაიწია,

მაინც მიყვარხარ ( 2 თავი )

თბილისში დაბრუნებისთანავე შევუდექი სასკოლო მზადებას, ცოტა ნაადრევად მაგრამ მიყვარს როცა ყველაფერი წესრიგში მაქვს. წელს გამოცდები მაქვს და სწავლას მეტი დრო უნდა დავუთმო. ძირითად დროს სახლში ვატარებ ჩემი მშობლები მუშაობენ, უფროსი ძმა კი საღამოს გარეთ

ნათელი წერტილი (1 თავი)

მის დედაც!... -სახეს ვისრეს და გამოფხიზლებას ვცდილობ, თუმცა რა აზრი აქვს? მაინც ბარში უნდა ჩავიდე, ერთი-ორი ჭიქა ვისკი არ მაწყენს. თავის ტკივილსაც მომიხსნის და უკეთეს ხასიათზეც დავდგები. მაგარი ცხოვრება დამიდგა, აღარც სახლი, აღარც ოჯახი, აღარაფერი.

უსახელო (თავი 5)

გავიდა ერთი კვირა. დემე აღარ გამოჩენილა. პირველი ორიდღე ველოდი როდის გააჩერებდა მის შავ მანქანას ჩემი მანქანის გვერდით. შემდეგ დამავიწყდა. აი ასე უბრალოდ. ვინმეს რომ ეკითხა დემე აღარ გამოჩენილაო ვეტყოდი ეგ ვინ არისთქო, ისე ვიყავი უკვე სამსახურის

ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე, თავი IX)

- რამე საჭმლის გაკეთება იცი? - ჰკითხა მარიამს ზურამ როცა თორნიკეს ზარმა გააღვიძა. - რათქმაუნდა - გაეცინა გოგონას,- მაგრამ მაგის იმედი არ გქონდეს. - ოოო.. - აბუძღუნდა ზურა, მარიამმა ტელეფონს ძებნა დაუწყო, ვერსად პოულობდა, უნდოდა დაერეკა, ნიკისთვის