შეშლილი-სულებთან მოსაუბრე (თავი 2)

ოპერაცია დიდხანს გაგრძელდა, როგორც იქნა ყველაფერი მწყობრში ჩამიყენეს, ამ დროის მანძილზე კი ვნახე დედა და მამა, მაგრამ მათ არ ქონდათ ბოხი ხმები, ისინი ისეთი საყვარლები იყვნენ, ანგელოზებს გავდნენ, ამას კლინიკურ სიკვდლს ეძახიან, ისინი მეუბნებოდნენ რომ

რაც გინახავს, კიდევ ნახავ! (თავი 3-4)

ჩაბნელებულ არემარეს მხოლოდ მისი ბნელი თვალები ანათებენ. ქვედა საცვალსა და სპორტულ მოსასხამში დარჩენილი, მის დამმზვერავ მზერას აზარტით ვახვედრებ სხეულს. ჩემს წინ მდგარი მამაკაცი თვალთახედვიდან წამის მეასედში ქრება. სამაგიეროდ მის თითებს ჯერ

მი სი მალატ (სვანურად) ''4 თავი"

- მომიცადე თეკლე, უშგულში მივდივარ და შენ სკოლამდე წაგიყვან - ოთახში ალექსადრეს ხმა გაისმა. არსად დაგეკარგოთ ეს თეკლე შენ და მართას - მალევე გეგამ გამოამჟღავნა თავისი ხასიათი. ალექსანდრესთვის უარის თქმას ვაპირებდი, სკოლა მაინც ახლოა-თქო, მაგრამ

შეშლილი-სულებთან მოსაუბრე (თავი 1)

შეჯახება, ავარია, უბედური შემთხვევა, პატარძეულის ხიდიდან გადავარდნა, ასე დაიწყო ყველაფერი.. ასე დავკარგე დედა და მამა, ამის შემდეგ ჩემი ბიძაშვილი მათე მზრდიდა, 16 წელი გავიდა რაც დედა და მამა აღარ მყავს, სულ პატარა ვიყავი, როდესაც საშინელმა წვიმამ

გამოღვიძება (1 თავი)

გავრბივარ, ირგვლივ სულ ხეებია. ვგრძნობ როგორ მისველდება წვიმით გაჟღენთილ, სველ ბალახზე ფეხი ყოველი დადგმისას. ვგრძნობ სუნს, უსუნო წყლის სუნს და უცებ ვარდები. ახლა მთლიან ჩემ სხეულს შემოკვროდა H2O და ვიძირები. ვიგუდები მინდა რაღაცას ჩავეჭიდო რომ

გაჭედილები ( თავი 3)

ცხოვრებაში თავგადასავლები ჩემი ჰობი არაა.არც ექსტრემალური სიტუაციები მიზიდავს.საკუთარი აზრი გამაჩნია და ფსიქოლოგებთან სიარულის შემდეგ,მე შემიძლია დავამტკიცო,რომ შავი თეთრია,ან პირიქით.

რაც გინახავს, კიდევ ნახავ! (თავი 2-3)

...წამწამებს მორცხვად ვაფართხუნებ, იმის გააზრებისას რომ ეს მამაკაცი ჩემს ცხოვრებაში სრულიად მოულოდნელი შემთხვევითობით შემოიჭრა, თანაც ისე, რომ ტვინიდან მისი ამოგდება სულ ცოტა ხნითაც აღარ გამომდის...დილაუთენია მარგოს ზარმა გამაღვიძა, ჰოდა ჩვენც

გაჭედილები ( თავი 2)

**** -აქ ღამის გათენებას აპირებ?-ფეხზე წამოდგა ტამარა და მოსასხამი მოიცვა. -სულ ცოტაღა დამრჩა.წადი,კომპანიას მე დავხურავ. -მაგრამ ამისთვის დაცვაა-შემეპასუხა ის. -ჯანდაბა ტამარა,ვიცი აქ რაც ხდება,ამიტომ გეთაყვა ძალიან გთხოვ სახლში წადი. -როგორც

მი სი მალატ (სვანურად) ''3 თავი"

ჩემდა გასაკვირად ალექსანდრე ფეხზე წამოირთა და გულითად მომესალმა. -მაშინ ერთმანეთის კარგად გაცნობის საშუალობა არ გვქონდა, მაგრამ ახლა რამდენიმე დღით ვრჩები და, იმედია, ამ დღეებში დავმეგობრდებით კიდეც. - ღიმილით მომიგო ალექსანდრემ - ხო მართლა ჩვენს

უკუღმართი ბედი [თავი მეთერთმეტე ]

-დანიელი.._სიხარულისგან ხმაც კი აუკანკალდა.. სწრაფად მიტრიალდა სასურველი მამაკაცისკენ და მთელი ძალით მოეხვია.. მაინც რას უშვერება ერთიციდა არსებას ამოდენა კაცი.. როგორ შეიძლება მის ერთიმუჭა გულში დანიელის ნაირი კაცის „ჩატევა“. თუმცა არც ეს ყოფილა