ფიქტიური (თავი 6)

-შენ გოგო თავში ტვინი გაქ ვაფშე? - ნინომ მკითხა და ვაშლი ჩაკბიჩა - ვძულვარო,ვერ მიტანსო და ასეთები და ახლა რას ამბობ? მოვიდა გაკოცა წავიდა ... გვაბოლებ მარიამ ? - ღიმილით მკითხა დაქალმა და გოგონებს გახედა. -მაცადეთ თორე მშირები დარჩებით - სწრაფად

განსხვავებული (თავი 1)

-რას ქვია დაგანებო გოგო!რა არის ეს რას გავხარ!-დედაჩემი.დილა როგორც ყოველთვის დედასთან ჩხუბით დაიწყო.უი მაპატიეთ არ გაგეცნით მე ვარ ლიზა..ლიზა ყიფიანი,გრძელი,მწვანე თმით,ბევრი პირსინგებითა და ტატუებით 18 წლის. ჩემ ოთახში სწრაფად ავედი,სწორედ ამ დროს

საბედისწერო გასროლა (3თავი)

რამდენჯერმე რეპეტიციაზეც ვესტუმრე გუგას სკოლიდან გამოპარული, რამაც სულ გააგიჟა. ეს ყველაზე მწარე და ხანგრძლივი ჩხუბი იყო. არადა ბავშვობაში არ ვიყავი ასეთი ეშმაკის მოციქული. პირიქით, ბუნტურა და მოუხერხებელი ვბრძანდებოდი. მასწავლებლის ყოველ საყვედურზე

ჩემი გახდები?!..... (თავი 2)

ცხოვრება ვერაგია,ვერაგი....ამას რომ ვამბობ მამტყუნებენ არადა აი,ფაქტიც მას რა უნდა ახლა ჩემთან რა?!....რატომ გამოჩნდა მაინცდა მაინც ახლა,როდესაც ახალი ცხოვრება დავიწყე ახალი ნაცნობებით და ახალი ურთიერთობებით.... ტაქსში უნდა ჩავმჯდარიყავი,როდესაც

მე შენ შეგხვდი შუაღამისას (თავი 3)

ნელ-ნელა ფეხს ავუჩქარე. უკვე აღარ მახსოვს სირბილზე როდის გადავედი. მინდოდა არსებობა შემეწყვიტა, გავმქრალიყავი... ცრემლები მხედველობას მიკარგავდა. კიბეებს სირბილით ავუყევი ზევით. ვგრძნობდი, როგორ ვეჯახებოდი კიბეზე ამავალ და ჩამომავალ

ემოსაც უყვარდება! (თავი 1)

ბიჭზე რომელიც არის ემო, ამას ვერ აცნობიერებს დიდი ხნის განმავლობაში...კლასსში განმარტოებით ვიჯექი, მუდამ ვუსმენდი რამეს და თავი მერხზე მედო, ასერომ ჩემი კლასის ნახევარს არ ვიცნობდი.. არავინ მაინტერესებდა, არც გოგო და არც ბიჭი, მასწავლებლებსაც არ

მე შენ შეგხვდი შუაღამისას (თავი 2)

დროის მსვლელობის აღქმა მიჭირდა... ვიცოდი, რომ შენობაში უნდა შევსულიყავი, მაგრამ ვერ ვდგებოდი. მხოლოდ ის შემეძლო რომ დროდადრო ხელს ვწევდი და კარზე უძალოდ ვაკაკუნებდი... ძალა გამოცლილი, მხოლოდ ტირილს ვახერხებდი. ვგრძნობდი სიცივეს, მაგრამ მაინც, ცივ

ფიქტიური (თავი 5)

-აუუ რძალო ვინმე მაგარი გოგო არ გყავს სადაქალოში? - ეშმაკური ღმილით გამომხედა აკომ.-ვთქვათ და კი,მერე?-აუ მიჩალიჩე რაა! ყოფილი უნდა გავამწარო - ღიმილით ჩაილაპაკა და ბიჭებს გახედა.-ფუუ რა დებილიხარ ჩემი - უკმაყოფილოდ ამოილაპარაკა კაკიმ და თორნიკეს

საბედისწერო გასროლა (2თავი)

-კარგია, სპორტს რომ მისდევ. ბავშვობაში მეც მინდოდა რაგბისტობა, მაგრამ მონაცემები არ მიწყობდა ხელს. -უღიმღამოდ ჩაილაპარაკა. -თავიდან კი მიწყობდა, იმხელა ვიყავი, ნებისმიერ ბიჭს გავაგორებდი ძირს, მაგრამ მერე დავიკელი და კი ვარ ახლა ლაბორატორიული

პატარა გოგოს დიდი განსაცდელი (თავი 2)

უფროსის კაბინეტიდან რომ გამოვედი, ფორმა ჩავიცვი და სამზარეულოში შევედი, შეკვეთა ავიგე და გამოვედი. ასე გაგრძელდა სამუშაო საათები. მოსაღამოვდა და სახლში წასვლის დრო დაგა, უცებ ვიღაცამ ხელი ძლიერად ჩამკიდა, მივტრიალდი, ის არანორმალური იყო დილით ვისაც