სისხლისფერი თავისუფლება

და მაინც რა არის თავისუფლება?ვფიქრობ ხელიხელ საგოგმანებელი ცნება,რომელიც ჩვენში უნდა ჩავკეტოთ და არასდროს გავუშვათ ჩვენი გალიიდან…

თავისუფლება! (სრულად)

თეთრი ოთახი იყო, ძალიან თეთრი. ამ სიქათქათის სუნიც კი იგრძნობოდა. ვგრძნობდი როგორ მიჯდებოდა ტანში ოთხ კედელში ყოფნა, შეჩვევა. მწარედ ვსუნთქავდი, თან წყალს ვსვადი იმისთვის რომ გული არ წამსვლოდა. არ ვნერვიულობდი, უბრლოდ ბავშვობიდან თანდაყოლილად მაქვს

მთებშია თავისუფლება! (21–25) დასასრული

ტკივილი ბევრნაირია,თუმცა გიგრძვნიათ ტკივილი,რომელიც პირდაპირ მიწიდა ამოხეთქავს და შენს სხეულში იწყებს შემოსვლას? გიგრძვნიათ ტკივილი,რომელიც ფეხებიდან გულამდე მისვლას წამის მეასედში ახერხებს და პირდაპირ გულის ცენტრში დამანგრეველ ტკივილს გაყენებს? მე

მთებშია თავისუფლება! (16–20)

ნერსე შეტრიალდა და წავიდა,კიდევ ერთხელ მიმატოვა ჩავიკეცე და შუა ქუჩაში ბოლოხმაზე ავტირდი. –ტასო გაიღვიძე!–მიყვირა კესომ..მეც ეგრევე წამოვხტი,ჩემი გული ისეთი სისწრაფით ცემდა,როგორც არასდროს,ცრემლები სახეზე ჩამომდიოდა და ვსლუკუნებდი. –რამოხდა?–სინათლე

მთებშია თავისუფლება! (14,15) ტკივილი

მთელი გზა თვალი ვერ მოვხუჭე,ვცდილობდი გზა დამემახსოვრებინა აქეთ–იქით ვიყურებოდი და ამ ზღაპრული ადგილის დამახსოვრებას ვცდილობდი,მეგონა,რომ მშვენიერი სიზმრიდან რეალურ ცხოვრებაში დიდი უროს ჩარტყმით დამაბრუნეს,გზას ოდნავ თვალს თუ მოვაშორებდი ნერსეს

მთებშია თავისუფლება! (13) ბედისწერა

ეზოში გამოვედი და ჰაერი ღრმად ჩავისუნთქე,ხელები სახეზე ჩამოვისვი და სკამზე ჩამოვჯექი...მიჭირდა,ძალიანმიჭირდა ათანასიას გაშვება,მაგრამ მისთვის ასე აჯობებდა,მასთან მიმართებაში ეგოისტი ვერ ვიქნებოდი,მას უნდა ესწავლა,კარიერა აეწყო,ბარებში ევლო

მთებშია თავისუფლება! (12) სინათლის სიბნელეში.

თვალი ნელა გავახილე,სხეული საშინლად მქონდა დამძიმებული,წამოჯდომას ვცდილობდი,მაგრამ არ შემეძლო..ხმასაც ვერ ვიღებდი..ნერსე დავინახე ჩემგან ზურგით იდგა,წინ ზურა ედგა მარჯვნივ ბათუ და რაღაცას განიხილავდნენ..თავს ძალა დავატანე,რომ

მთებშია თავისუფლება! (11) მე შენ მიყვარხარ

ბათუ მთავრის სასახლეს სამასკაციანი არმიით მივადექით. -ლილე!-ვიყვირე ბოლოხმაზე. ჭიშკარი ჩაკეტილი იყო-ლილე შენთან მოვედი ჩემო სიყვარულო! გპირდები,რომ აქედან დღესვე წავიყვან-ვღრიალებდი და ჭიშკარს ვამტვრევდით.

მთებშია თავისუფლება (10) ომი

მაშინ,როდესაც ახალგაზრდა წყვილი ბათუმში ნებივრობდა მთავარი ცოფებს ყრიდა და ყველაფერში ლილეს ადანაშაულებდა,გოგონა ჩუმად იდგა კედელთან ატუზული და შიშით კანკალებდა.-შენი ბრალია! არაფერში არ გამომადექი!

მთებშია თავისუფლება! (9) ბათუმი

–ბათუ ადექი–ხელი კრა ნერსემ და ჩუმად ჩურჩულებდა,რომ ნასია არ გაეღვიძებინა. –რატომაღვიძებ რაგინდა?–ხმამაღლა თქვა ბათუმ. –ჩუმად რა გაყვირებს ძინავს ანასტასიას.