ცხოვრების თამაში.თავი 5

-მე?მე,რომ მარტო ვრჩები?ცრემლით აევსო თვალები და არც უნდოდა თომასთვის გული ეტკინა. -რატომ მარტო,დევი ხომ გყავს? -მერე რა რომ მყავს. -ერთად იცხოვრებთ,თქვენს ურთიერთობას სახელს დაარქმევთ და დიშვილებსაც დამახვედრებთ.თვალი ჩაუკრა თაიას და თაიადან იქვე

ბედთან თამაში (თავი 2)

იანთან ვიმუშავებ და მის გუნდში ვიქნები და მის კაბინეტს მიჩვენებს.კაბინეტის კარებზე ვაკაკუნებ და თანხმობის მიღების მერე შევდივარ.ზურგშექცევით დგას და ვერ ვხედავ თუმცა მისი ტანით და ნავარჯიშები სხეულით ვიმსჯელებ ახალ

ცხოვრების თამაში.თავი 4

-გაგიჟდი?დევი არ გაბედი ვიღაც შემოვა,სირცხვილია.დევის აღარაფერი აღარ ესმოდა,თაიას კაბა წამოუწია,ყელში აკოცა და სულ მალე თვით თაიაც ვეღარ თმობდა მას.ცეცხლი მოედო ორივეს მთელ სხეულზე,ვნება უფრო და უფრო გაძლიერდა.რა ემართებოდა დევის,თაიას შეხედავდა თუ

ცხოვრების თამაში.თავი 3

-ხელები მომაშრე.შეუღრინა თაიამ. -რატომ?წყნარად არიან ჩემი თითუნები,არაფერს არ აშავებენ და თუ არ გააღიზიანებ არც დააშავებენ. -ვერ გიტან. -შეიძლება გავიგო რატომ?

ბედთან თამაში (თავი 1)

ცხოვრება უცნაურია ზოგს ბედი ანებივრებს ზოგს არა....ასეთი არის ჩემი ცხოვრებაც დღეს მე ბრალდებულის სკამზე ვზივარ,რატო?...მეც არ ვიცი ალბათ ამასაც ბედის უკუღმართობას დავარქმევ,დღეს ჩემი ცხოვრება ბეწვზე

ცხოვრების თამაში.თავი 2

-შეიძლება მეც რომ გამანდო შენი სურვილები,ვარსკვლავზე ჩქარა შესაძლებელია მე აგისრულო ჩანაფიქრი. -რატომ?არ მითხრა,რომ საახალწლოდ შენი სანტა ვიქნებიო.გაეცინა თაიას და მამაკაცი მინუსხა თაიას გულწრფელი და გულიანი გადაკისკისებით.

ცხოვრების თამაში.თავი 1

-რომ არ გეყვირა,ისე არ შეგეძლო ამდგარიყავი?გოგონას თვალები გაუფართოვდა და გაკვირვებულმა უთხრა. -მეღადავები?უმჯობესია ის მითხრა,აქ რა მინდა ან სად ვარ. -ამ წუთში გულისხმობ სად ხარ?ჩემს სახლში,ჩემს საწოლში და შენ კი ძილს მიფრთხობ. -როგორ მოვხვდი შენს

თამაში ბედთან (სრულად)

მოკლედ ჩემო კარგებო ეს არის ისტორია სამი ადამიანისმეგობრობაზე და მათ სიყვარულზე,იმედია ისიამოვნებთ,ეს ისტორია იდო უკვე საიტზე უბრალოდ დავარედაქტირე და თავიდან ვტვირთავ,ველი შეფასებებს.

საშიში თამაში (თავი 4)

არცერთ გოგოს არ გაუჩალიჩებია ჩემთვის მსგავსი რამ, საშინლად მეშლებოდა ნერვები საკუთარ უმოქმედობაზე. ოღონდ ბიჭები არ მოვიდნენ..ვნატრულობდი გულში -ოე ბიჭო სად ხარ? ფუ ამის დედაც მოვიდნენ, კიდევ ერთხელ ვცადე ხელების შეხსნა -რა გჭირს ? ოთხივე ერთად

საშიში თამაში (თავი3)

სწრაფი ნაბიჯებით გამოვედი სპორტდარბაზიდან, თითქმის სირბილით გავედი შენობიდან, გულის ცემა ასე გახშირებული არასდროს მქონია, ფეხით წავედი სახლამდე, ფიქრისთვის მარტოობა მჭირდებოდა, ცივი ჰაერის შეხება რეალობის აღქმაში მეხმარებოდა..