თბილისელები ფერადდებიან [ნაწილი მეხუთე]

მიუახლოვდა, იმაზე მეტად ვიდრე შესაძლებელი იყო. შეკრული თმა გაუშალა და თავი ააწევინა.-ნა-ნო-ე,-ხრინწიანი და ჩამწყდარი ხმით უთხრა-ჩემი აღმაფრენა ხარ!-ხელის გულებით თმა გადაუწია და შუბლზე აკოცა.

თბილისელები ფერადდებიან [ნაწილი მეოთხე]

სანდროო-უსაზღვროდ, უმისამართოდ,-სანდროოო-ჩურჩულებდა და ყოველი თქმისას მწველ სასმელს აყოლებდა.-სანდროო-ფეხებმოკეცილი მინას მიყუდებულიყო და ბოთლს ათამაშებდა.-მგონი მიყვარდები, სანდროო...

თბილისელები ფერადდებიან [ნაწილი მესამე]

გაორებაა,როდესაც გრძნობ,რომ გიყვარს იმაზე მეტად ვიდრე შეგიძლია.გიყვარს, უფრო მეტად, ვიდრე გრძნობ.გიყვარს, იმდენად ბევრად, როგორც არ გყვარებია შენი თავი არასდროს.გიყვარს, ვიდრე გიყვარდა გუშინ და უფრო

თბილისელები ფერადდებიან [ნაწილი მეორე]

განა ღამე უსინათლობა არ არის?უდღეობა.უმზეობა.სწორედ, რომ დაბრმავებაა. არ უნდა ენდო,არც ერთ მის გადაწყვეტილებას. ბნელია და ემოციური, როგორც სავსე მთვარე. და, მაინცრატომ ფერადდებიან თბილისელები?-ისინი ეჩვევიან

თბილისელები ფერადდებიან [ნაწილი პირველი]

-ძაან გულწრფელად რომ გითხრა, საოცარი თვალ-წარბი გაქვს.-იმდენად ბოხი ხმა წაცდა ბიჭს, რომ თითქოს გამიზნულად ნაომ თვალები რამდენჯერმე დახუჭა და გაახილა.-მადლობა-ჩაიჩურჩულა გაკვირვებულმა და პრეზენტაციის

თბილისელები ფერადდებიან [პროლოგი]

-მერე შენ რისთვის დაგვჭირდებოდი?-გამოსძახა თეაკომ. -არც არაფრისთვის-ენა გამოუყო და წამოვიდა. სადარბაზოსთან გაჩერდა და ლიაკოს ფანჯარას გახედა, შუქი ენთო, ამიტომ არც გაუფრთხილებია ისე შეიჭრა ბინაში. -ლიაკოო! ლიაკოო, აქ ხარ?-დივანზე წამოწვა და

ისევ თბილისი და ისევ თბილისელები (6)

დიდუბის პანთეონში გადამასვენეთ, როგორც საზოგადო მოღვაწე. თუ უარი გითხრეს, მამაჩემს დაუკავშირდით და ეს ანდერძი აჩვენეთ. კარგით ვსო, 10 პროცენტზეა, ატვირთვაც უნდა მოვასწრო.

ისევ თბილისი და ისევ თბილისელები (5)

თქვენ გგონიათ ვიცი ეხლა რას ვლაპარაკობ? ნწ. კვირაა, საღამო, მაღაზიებიდან ეხლა მოვედი და მინდა რომ ზუსტად ამ კვირა საღამოთი ისიამოვნოთ და დღევანდელი თავი აგიტვირთოთ, რომელშიც აზრზე არ ვარ რაებს დავწერ. იტოკში აღარ მოგაბეზრებთ რა თავს. ცოტა ხნით

ისევ თბილისი და ისევ თბილისელები (4)

-ელემენტარული რაღაცებიც კი ავიწყდება-მეთქი- თუთიყუშივით გაიმეორა დის საქციელით გაოგნებულმა. -ჯანდაბა, ყავის ფულის გადახდა დამავიწყდა - თვალები აატრიალა და კაფისკენ გაეშურა, თან გზაში თავის თავს ლანძღვას მოჰყვა. სწრაფი ნაბიჯით მიუხალოვდა უკვე ნაცნობ

ისევ თბილისი და ისევ თბილისელები (3)

ნატა სულგანაბული უსმენდა სამზარეულოს ღია კარიდან ბიჭების დიალოგს და სიხარულისგან ცეკვავდა. გრძნობდა, რომ ლიზას უკარება ხასიათისა და საქციელის მიუხედავად, არც თვითონ იყო გულგრილი