მისი თაფლისფერი თვალები

დილით როგორც ყოველთვის ადრე გავიღვიძე,ავდექი ჩავიცვი და სამზარეულოშ ჩავედი.მე როუზმარი პრაირი ვარ და ვცხოვრობ ჩემს ძმასთნ და მშობლებთნ.ტომი ჩემზე რამდენიმე წლითა უფროსი.მე კოლეჯში დავდივარ.ალბათ ყველაზე რთლია იყო FBIს აგენტის და რომ ხარ მაგრამ რას

თვალები (თავი 3)

იმ ამბის მერე თითქმის მთელი თვე გავიდა. არ ვიცი ასე ძალიან რატომ ჩარჩა ჩემში ნიას აცრემლებული თვალები მაგრამ ისინი თითქოს მუდმივად თან დამსდევდნენ, არ მშორდებოდნენ და ჩემში რაღაც ისეთს აღვიძებდნენ რაც დიდი ხნის წინ მოკვდა. ამ დროის განმავლობაში ნია

თვალები (თავი 2)

ოთახში ვზივარ, ძალიან მეცნობა აქაურობა. ცისფერი კედლები, პატარა საწოლი, ირგვლივ ყველგან სათამაშოები ყრია. მგონი ეს ჩემი ოთახია, სარკეში ვიხედები და მეც 6 წლის ბავშვს ვგავარ. უცბათ კარები იღება და ჩემს ოთახში დედა და მამა შემოდიან.ჩემს წინ დგანან და

თვალები (თავი 1)

მახსოვს პატარა რომ ვიყავი ბებია ყოველთვის მიმეოებდა- არცერთი ბოროტი ადამიანი ბოროტი ისე არ ხდება, ყველას საკუთარი ცხოვრება აქვსო... არვიცი ეს წინასწარმეტყველება იყო თუ არა თუმცა რა გამართლება უნდა ჰქონდეს ადამიანს რომელმაც პატარა ბავშვს მშობლები

,,თვალები გეტყვის,,

თვალები გეტყვის (თუ ჩახედავ) რა ჰქვია ტკივილს და შენს გარეშე ცხოვრებაზე ატირდებიან. თუ შეიძლება გამოძებნო რამესთან წილი ეს პირველ რიგში უღიმღამო ამინდებია...

თვალები სიტყვებზე უკეთ მეტყველებენ "1"

-ოთახში შემოცვენილმა მზისსხივებმა ანანო გააღვიძეს. 8 საათი ემზადებოდა დასაძინებლად და მხოლოდ 3 საათი ეძინა. წარმატებულად ჩააბარა გამოცდები, დღეს კი მოგზაურობას იწყებს. უცებ წამოხტა საწოლიდან, თავი მოიწესრიგა. გადახედა ჩემოდანში "ჩატენილ" ტანსაცმელს.

მწვანე თვალები დაგღუპავს!

მიყვარს როცა ყველაფერი დალაგებულია.ურთიერთობა რომ გარკვეულია.სხვანაირად რომ ვთქვათ იარლიყების მიმაგრება მიყვარს.ასე მირჩევნია.გაუგებრობა ჭკუიდან მშლის,მთლიანად მირევს გონებას...როგორც მისი მწვანე თვალები.შევეგუე უკვე მის გახსენებაზე სულ ვითიშები და

თვალები (ნაწილი 2)

ბექა, ყველგან ბექაა. ყველგან მის სახეს ვხედავ. მართლა ძალიან დიდი მადლობელი ვარ რომ მეხმარება, მაგრამ რაღაც უცნაური გრძნობა მიჩნდება ყოველ ჯერზე როცა ჩემთანაა. გული უფრო სწრაფად იწყებს ძგერას, სუნთქვა მეკვრება და მისი ჩახუტება მინდება. -მარიამ!

თვალები (1 ნაწილი)

იმედია მოგეწონებათ ...თვალები... მე მის თვალებში ჩავიხედე და თითქოს მისი სული დავინახე. ნეტავ რატომ ჩავიხედე მის უძირო, ლურჯ თვალებში, რომელიც ყველას ატყვევებს? მე კვლავ მახსოვს მისი ღიმილი, ღიმილი რომელიც სამუდამოდ აღიბეჭდება ჩემ გონებაში. მე ისევ

შენი თვალები

ის - მაცდურივით, დამაბნეველს მისვამდა კითხვებს...მე - "ყოვლის-მცოდნე", სიამაყით ვცემდი პასუხებს...-და სიბრალულზე რაღას იტყვი ფერფლად, რომ იქცა?-მეფე, რომ ვიყო ავაზაკსაც შევიწყალებდი..!-რომელი უფრო შორი არის, ზეცა თუ მიწა?-მე