შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს (მეთექვსმეტე თავი)

-ძალიან კარგი . მაშინ ხვალ მოვაგვარებ საქმეს -კარგი. შეიძლება კიდევ ერთგან დავრეკო? -მალე მორჩი .მე კართან დავდგები -მადლობა დიდი.- ალო, აჩი. -ემილია, შენ ხარ?-ანერვიულებული ხმით მიმართა საყვარელ ადამიანს-სად ხარ? როგორ მოახერხე დარეკვა?როგორ ხარ?

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს (მეთხუთმეტე თავი)

-ნუ დამიტოვებ ცოლ-შვილს ობლად-თვალებ დახუჭული ეუბნებოდა ნიკა-ასე ეშველება რამე ემილიას?გააჩერე მანქანა ახლავე-როგორც იქნა აჩი მოვიდა გონს და დაამუხრუჭა -ცოლობა უნდა მეთხოვა-საჭეს თავი დაადო და ისე გადაულაპარაკა ნიკას

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს(მეთოთხმეტე თავი)

შვებულება დამთავრდა და კვირა საღამოს უკანაც დაბრუნდნენ. -ემილია-დაიძახა ნინიმ დაბრუნებული დის დანახვისას -ჩემო ლამაზო-მიეალერსა დაც -მე არ ჩამეხუტები?-დაიბუზღუნა მარიამმა და ხელები გაშალა ნინის ლოდინში.

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს(მეცამეტე თავი)

-რატომ არ გინდა წამოსვლა? მე მინდა და ბიჭებსაც უნდათ ასე რომ წამოსვლა მოგიწევს-თქვა და ბიჭებს მკაცრად გადახედა -აჩი გინდა შენ წასვლა? -კი-ღიმილით უთხრა და ემილიას თმებში ხელი აბლანდა -ოოო კარგი წამოვალ

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს(მეცამეტე თავი)

-გაწითლდა ,ვაიმეე-ესღა უნდოდა ნიკას. მაშინვე ტელეფონი ამოიღო და სურათების გადაღება დაიწყო -ნიკა, თუ არ გაჩერდები მაგ ტელეფონს წყალში გადავუძახებ ,ან უკეთესი გადაგაყლაპებ და მერე ვნახოთ რითი გაერთობი-შეუბღვირა აჩიმ -ჩემთან მაგარი ხარ ხო? სულ მე რატომ

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს(მეთორმეტე თავი)

-ემილია გაიღვიძე მალე წავალთ.-გაჰკიოდა დილაუთენია მარიამი -ვდგები გოგო. რა გაყვირებს?-მთქნარებით წამოიზლაზნა ემილია-რომ არ წამოვიდე რა იქნება? მამა და ნინი მარტო როგორ დავტოვო? -აუუ კიდევ დაიწყო. მაგაზე ხომ ვილაპარაკეთ გუშინ. ადექი და გაემზადე თორემ

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს(მეთერთმეტე თავი)

-შვილო, ემილია-განაგრძობდა ძახილს მაგრამ ხმა ვეღარ მიაწვდინა შვილს ემილია დაბრუნდა სამსახურში და ფიქრში გართული აივანზე ყავას შეექცეოდა, როდესაც ნაცნობი ხმა მოესმა. -რას აკეთებ აქ? -ვერ ხედავ ყავას ვსვამ -მაშინ ასე გკითხავ რაზე ფიქრობ?-მომხიბვლელად

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს(მეათე თავი)

-გამარჯობა ემილ...-სიტყვის დამთავრება ვერ მოასწრო ისე ჩაუარა ემილიამ. ხმაც არ გაუცია და დააიგნორა. -ისევ გაბრაზებულია-თქვა და უკან დაედევნა კაბინეტში შესულ ემილიას-ჩემს კაბინეტში გელოდები 10 წუთში. არ დააგვიანო, სალაპარაკო მაქვს-უთხრა ემილიას და

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს (მეცხრეე თავი)

-ზედმეტად ..-ცოტახნის დაფიქრების შემდეგ თქვა-დებილია (უკეთესი დასახასიათებელი სიტყვა ვერ მოძებნა)და ყველაფერს არასწორად გებულობს. -და მაშინ რატომ ამუშავებთ აქ? -უბრალოდ კარგად ხატავს და დიზაინის მხრივ ნიჭიერია-გადაუჩურჩულა და ეშმაკურად გაიღიმა

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს(მერვე თავი)

-აჩი, რას აკეთებ? ადექი სახლში მიგიყვან-მხარში წვდა ნიკა და მის წამოყენებას შეეცადა -თავი დამანებე. არავინ არ მჭირდებით,მომშორდი-ხელი ჰკრა აჩიმ -გთხოვ ,ძმაო ადექი რა.ძალიან ბევრი დალიე უკვე, ასე არ შეიძლება. -განაგრძობდა მის დარწმუნებას -არა