ისტორია
სითამამე თუ მოქმედება?(მეცხრე თავი)
ალექსა შეუთანხმდა დემეტრეს და დავგეგმეთ რომ ხვალ ჩამოვიდოდა, ვგეგმავდი როგორ გამემწარებინა ტატო, არ ვიცოდი რატომ მინდოდა ეს, უფრო სწორად ვიცოდი, რადგან მომწონდა და როცა ნინუცასთან იყო ვეჭვიანობდი,
ისტორია
სითამამე თუ მოქმედება?(მერვე თავი)
საუზმის შემდეგ გარეთ ვიყავი და ჰამაკში ვიწექი, ალექსას მივწერე მოსულიყო რადგან ჰამაკი სახლთან არც ისე ახლოს არის და ამიტომ ვერავინ გაიგებდა ჩვენს ლაპარაკს. ისიც წამებში აქ გაჩნდა
ისტორია
სითამამე თუ მოქმედება?(მეშვიდე თავი)
-აუ ამდენი ხანი ამას ველოდებიდით?!-წრიპინა ხმა გავიგე და მისკენ გავიხედე, აუუ არააა-ტანჯულად გავიფიქრე, ნინუცა იყო, რომელსაც ფანჯარა ჩამოეწია და შეწუხებული სახით იყურებოდა-ისიც მეყო ამდენი ხანი შენს
ისტორია
თუ იპოვი გზას ( ნაწილი მეოთხე)
_ თეკლა, მე არ ვარ გაბრიელთან ერთად, არც ვიქნები, ტყუილად ნერვიულობ. _ ურცხვად მატყუებ კიდევ.. შენ ვინ ყოფილხარ. _ ტყუილი არაფერში მჭირდება. დაიჯერებ თუ არა, შენზეა. კი, ადრე ერთად ვიყავით, მაგრამ დიდი ხანია, ეს წარსულს ჩაბარდა და თქვენი დაშორების
ისტორია
სითამამე თუ მოქმედება? (მეექვსე თავი)
ალექსას ყველაფერი მოვუყევი და თან დავამატე-ოღონდ ეხლა არ მითხრა ხომ გეუბნებოდიოო რააა?!?!-მობეზრებით ვუთხარი და მის პასუხს დაველოდე... -ხო მაგრამ მე გეუბნებოდი-ეს მითხრა და თვალები ავატრიალე -კარგიი რაა შენც იმის მხარეს ხარ?!-ბუზღუნით ვუთხარი -ხო
სტატია
9 რჩევა იმისთვის თუ როგორ ვწეროთ უკეთ.
ნურასოდეს დაიხევთ უკან და ნუ იტყვით, რომ რაღაცას ვერ შეძლებთ, რადგან თუ მოინდომებთ მაშინ ყველა დაბრკოლებას მარტივად გადალახავთ. საკუთარ თავს ხშირად უნდა უმეოროთ, რომ თქვენ ამას შეძლებთ!
ლექსები
ადრე თუ გვიან
დაკეტილ სარკმელს ქარი უბერავს, და უსასრულო მტვერს აყრის მინებს, ადრე თუ გვიან გვტოვებს სულ ყველა, ადრე თუ გვიან ჩვენც ვტოვებთ ვინმეს.
ისტორია
თუ იპოვი გზას (ნაწილი მესამე)
ისე მაგრად ეხუტებოდა, თითქოს მთელი სამყაროსგან უნდოდა მისი დაცვა. დაეფიცებოდა მერიემს, მას მერე, რაც აეროპორტში დასცილდა და ტრაპს აუყვა პირველად გრძნობდა თავს ასე უსაფრთხოდ და კიდევ.. ბედნიერად.
ისტორია
სითამამე თუ მოქმედება? (მეხუთე თავი)
ცოტა ხნით ცეკვის შესვენება ავიღე და მაგიდისკენ წავედი სადაც ჩემები მეგულებოდნენ, როდესაც მივედი ტატოც თავის სამეგობროსთან ერთად იქ დამხვდა... -ოჰოო ძლივს დაგვიბრუნდა-შესძახა ნიკოლოზამ -დიდხანს ნუ გექნება იმედი, სასმელიი ამომეწურა-ცარიელი ჭიქა
ისტორია
თუ იპოვი გზას (ნაწილი მეორე)
ჰო, გაბრიელი. ეჰ.. ღრმად ამოიოხრა ქალმა. ბოლო რაც ახსოვდა, ის იყო, ვის დავიწყებასაც წლებია, ცდილობდა. ექვსი წლის წინ, როცა დედის ავადმყოფობის გამო საფრანგეთში მიმავალს აეროპორტში ეხვეოდა, წამითაც არ უფიქრია, თუ ამდენი ხნით ვეღარ ნახავდატესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
