იგი მხოლოდ ჩემია

ჩემი ქალი ცქრიალა ჩემი კეკლუცობელა, იცით? მასაც ვუყვარვარ ქვე ქვე შეუცნობელად. გვირილების გვირილა ჩემი თვალის ამხელი მე სხვა არსად მიხილავს ხიბლი თანაც ამდენი. მისი მზერა ამშვენებს რეკლამა გამოფენას ვით გავუძლო რამდენ ერთს მშვენებას ამოდენას.

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (15)

  უკან გავყევი და სააბაზანოსთან დავეყუდე. აშკარად გული ერეოდა. -კარგად ხარ?-ვკითხე, როცა გამოვიდა. -კი.-სუსტად გამიღიმა. -რა მოგივიდა? -არაფერი, დაიკიდე. ალბათ მოვიწამლე.-ოთახში შევიდა.

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (14)

  ნიკას ღიმილი სამუდამოდ ჩამებეჭდა გონებაში.   კიბეები სწრაფად ავირბინე. ლუკას კარები ღია ჰქონდა, ამიტომ უბრალოდ შევედი. ოთახში ეგდო. უბრალოდ, უაზროდ და გაშტერებული უყურებდა ჭერს. იატაკზე დავჯექი, მასთან ახლოს. მინდოდა მეკითხა რა ჭირდა, მაგრამ

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (13)

ადგილზევე გავშეშდი და გული ათასჯერ დამეგლიჯა. ნიკასგან ამ სიტყვებს საერთოდ არ ველოდებოდი. არასდროს უთქვამს და არც არასდროს წარმომედგინა, რომ ასეთი რაღაც შეიძლება მომხდარიყო. ნიკას უყვარს თამო. რა მაგარია. ახლა თავს ორმაგად დამნაშავედ ვგრძნობ

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (12)

-დედა, რა გჭირს?-ლოგინიდან წამოვიწიე, ნერვიულობისგან გული ამიჩქარდა. -არაფერი, დამშვიდდი, უბრალოდ...უბრალოდ ვფიქრობდი.-ატირდა. -ახლავე მოვდივარ. -არა, იყავი, არ შეწუხ...-ყურმილი დავუკიდე და ჩაცმა დავიწყე.   ხელები მიკანკალებდა. რატომ შემეშინდა ასე

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (11)

ეს რა იყო?-ვკითხე გაკვირვებულმა. -არაფერი, დაიკიდე.-გაღიზიანება დაეტყო. -რა მოხდა და რა მოხდება? -რაც მოხდა წარსულია, გახსენება არაა საჭირო და მოხდენით არაფერი მოხდება.-ნაძალადევად გამიღიმა. -იმედია.

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (10)

-ხო, უკარება...შენ ჩემთვის ყოველთვის ის უკარება იქნები, რომელსაც მე მაშინ ბურთი მოვარტყი...-წელზე მომხვია ხელები და ჩემი ყურისკენ დაიხადა.-ახლა კიდე...წამოდი, გავისეირნოთ, სანამ გადავიფიქრე.-ხმამაღლა გაეცინა.   სახლიდან გავედით. უზომოდ სასიამოვნო

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (9)

-სად ეგდე მთელი ღამე?-უღრიალა. -სადაც.-პირდაპირ კიბეებისკენ წავიდა.   კარებში გაშტერებული ვიდექი და უკვე გაგიჟებულ დედამისს ვუყურებდი. ერთხელ შემომხედა ზიზღით სავსე თვალებით და კიბეებზე ჩქარა აირბინა.

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (8)

  ალბათ ყველაზე სასიამოვნო მომენტი იყო ჩემ ცხოვრებაში. უბრალოდ ვკოცნიდი საყვარელ ადამიანს. არც წვიმა მაწუხებდა, არც გარემო. ერთადერთი რასაც ვგრძნობდი კისერზე მოხვეული ლუკას ხელები იყო.   არ ვიცი...უბრალოდ არ ვიცი, სიტყვები არ მყოფნის იმის

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (7)

მთელი ღამე ვერ დავიძინე. რამდენი ვიწრიალე, რაზე არ გადავიტანე ყურადღება, მაგრამ უშედეგოდ. ლუკამ ჩემი სახელი გაიგო და ამაზე ფიქრისგან სიამოვნების ჟრუანტელმა არ მომასვენა. მისი ვნებიანი ხმით ნათქვამი ყოველი სიტყვა, მისი გამომწვევი გამოხედვა და...და