"ილიანი" (სრულად)

სახლში მისული ლოგინზე დავჯექი და მობილურს დავუწყე ყურება, თითქოს გაშტერებული ყურებით თითონ ვაიძულებდი დარეკვას.ბოლოს ვეღარ მოვითმინე და მისი ნომერი ხელის კანკალით ავკრიბე, არვიცოდი ბოდიში

"ილიანი" (თავი 17) დასასრული

დიდი მადლობა რომ კითხულობდით...პ.ს. ისტორია რეალურია თავისი ამბებით და პერსონაჟებით, მხოლოდ რამდენიმე ფაქტია ჩამატებული. გმადლობთ რომ მოგწონდათ და თუ არ მოგწონდათ მაინც მადლობა რომ გამოხატეთ

"ილიანი" (თავი 16)

8 საათიდან სალონში ვიჯექი, ჯვრისწერა 12 ზე იყო დანიშნული. 12ის ნახევარზე უკვე გამოპრანჭული, ჩაცმულ-გამოწყობილი თაიგულით ხელში ველოდი გიორგის. მის მეჯვარესთან ერთად მოდიოდა, დანარჩენები კი ტაძარში გვიცდიდნენ. მოსვლას იგვიანებდა

"ილიანი" (თავი 15)

გაოცებული დავყურებდი ეკრანს და კივილს დავიწყებდი ავტობუსში რომარ ვყოფილიყავი... სასწრაფოდ გადავურეკე დედაჩემს რა ხდებათქო, მაშინვე მითხრა კარგად არიანო, არ ველაპარაკებოდი როგორ არ მითხარითთქო მაგრამ შემეცოდა ისედაც იმდენს ნერვიულობდიო. ცრემლ

"ილიანი" (თავი 14)

სწავლის დაწყებიდან მეორე დღეს, ერთ-ერთ ლექციაზე ვიჯექით და გამოცდას განვიხილავდით ჩემი მობილური რომ ამღერდა. დეპარტამენტიდან რეკავდნენ ამიტომ ლექტორმა უფლება მომცა მეპასუხა, სანამ კართან მივიდოდი მოსმენილით ადგილზე გავშეში და გაოცებულმა

"ილიანი" (თავი 13)

-საქმეც მაგაშია გიორგიმ რომ თითქმის დაიჯერე ვითომ ვიყო, რომ მენდობოდე იქვე მიარტყამდი და დამიცავდი ნიას მასეთი რამ როგორ აკადრეო, მაგრამ არა, პატარა ბავშვივით გაბუტვა დაიწყე და მთელი დღე არ დამელაპარაკე. რამდენი ადამიანი არიქნება ჩვენი ბედნიერებით

"ილიანი" (თავი 12)

საკოცნელად არც გავწეულვარ, ვიცოდი არ მაკოცებდა და გული ტყუილა უნდა მტკენოდა, ამიტომ უბრალოდ გვერდით მივუჯექი და გავუღიმე. დიდხანს მაკვირდებოდა, არაფერს ამბობდა უბრალოდ მიყურებდა.ბოლოს როგორც იქნა თავი გვერძე გაწია, ხელები სახეზე ჩამოისვა დ

"ილიანი" (თავი 11)

-არა პატარა რამნიშვნელობა აქვს როდის ვიტყოდით, ანა პირველი დაინიშნა და მას მერე სულ იმას ამბობდნენ როგორც კი თორნიკე ჩამოვაო, ამიტომ უფლება არ გვაქ ჩავუშალოთ, რა პრობლემაა ცოტა ხნით გადავდოთ ჩვენი და როგორც კი ოდნავ ჩაწყნარდება სიტუაცია

"ილიანი" (თავი 10)

დროს მხიარულად ვატარებდით, ზოგმა იბანავა ზოგი კოცონს ვანთებდით, მე და ირაკლიმ სიმინდები მოვიპარეთ შესაწვავად, თემო და გიორგი ჩემდა გასაკვირად მწვადებს ერთად წვავდნენ, როცა ამას შევხედე გამეღიმა და მივხვდი ამ ყველაფერს გიორგი მხოლოდ

"ილიანი" (თავი 9)

გაგიჟებული ყვირილი ტელეფონში ბავშვი მიკვდება 20 წუთი რადუნდა სასწრაფოსო. ხელში ამიტაცა და დივანზე მიმაწვინა, თან სახეზე მეფერებოდა და მეორედ ვხედავდი მამაჩემის ცრემლებს, პირველად მაშინ წამოუვიდა როცა გერმანიაში მაცილებდა და არიცოდა მეორედ როდის