შემოდგომის ქარი

ვხედავ,როგორ ნაზად არხევს შემოდგომის ფოთლებს ქარი ყველაფერი შეიცვლება და გამოვა მალე დარი ვხედავ,როგორ ტირის ისევ სევდიანი,ჩუმი ვერხვი დაბრუნდები,მეტყვი იმას,რაც წარსულში ვერა,ვერ თქვი...

მეათე შეგრძნება (2)

ვერ იჯერებდა რომ ახლა ისევ მის წინ იდგა და თანაც ასეთ სიტუაციაში. გონებაში მისი სიტყვები ამოუტივტივდა: ,,როცა უცნობ ადამიანს ერთ დღეში სამჯერ შეხვდები ის აუცილებლად შეგიყვარდებაო! იქნებ მესამედაც გადაგეყარო პატარა ქალბატონო! ''. კაცს კი სახეზე

მთა მონატრებისა

იცი მომენატრე ჩემო მშვენიერო ამ გულს ისევ აკლიხარ რატომღაც თვალებს დავაცეცებ მაგრამ ვერ გპოულობ ცხოვრება შავთეთრი გამიხდა

დანაღმული (პირველი ნაწილი)

- ღმერთო ჩემო,ჟიზელ!ჩამოხვედი ? როგორც იქნა, ჩამოხვედი! _ საბანი ერთი ხელის მოსმით გადაიძრო,ჩემს გაწვდილ ხელებს წამში შეეგება და მთელი სახე გახარებულმა გადამიკოცნა. სიცილი ვერ შევიკავე.

ცის არტ ყელა ( ნაწილი 17)

თითქოს გამსინჯა, ამოიოხრა და განაგრძო - პაციენტი ნ. ჯავახიშვილის მდგომარეობა უცვლელია, ის კვლავ კომატოზურ მდგომარეობაში რჩება. ისევ დატოვეს ოთახი და დავრჩით მე და ვაკო.. ისევ სიჩუმე..

ჰორიზონტთან ახლოს

სადაც დაგკარგე ისევ იქ გეძებ არ ვიცი რატომ...მგონია შევძლებ შენ თუ გგონია უშენოდ გავძლებ აბა შენ სცადე მეძებო წყალზე შენ თუ გგონია უშენოდ შევძლებ მიდი მიყურე ახლა რას ვეძებ მინდა მოგხვიო ხელები წელზე

63 ნაბიჯი (2)

ისევ ისე ოფლში გაწურულს მეღვიძება. აჩქარებულ გულზე ხელს ვიდებ, მეორე ხელს კი დაცვარულ შუბლზე ვისვამ. ფეხებს გადასაფარებელის გარეთ ვყოფ, ხალათს ვიცვამ და მეორე საძინებლისკენ მივდივარ,

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) ოცდამეხუთე თავი (37) დასასრული

ცივი სიჩუმე იყო ირგვლივ გამეფებული.ამჯერად მარტო იყო ამ ადგილას,სადაც ნიასთან ერთად ხშირად მოდიოდა ხოლმე.თვალები დახუჭა და ცრემლები ჩამოუგორდა სახეზე. გონებაში ისევ ნიას ხმა ესმოდა,

ზეცას უკაკუნებს ისევ ტკივილები

ზეცას უკაკუნებს ისევ ტკივილები, მთვარეც მეგობრულად ჩამოუჯდა... თურმე ყველაფერი იკარგება, თურმე არ ჩერდება სულში არაფერი... თვალებს წამდაუწუმ ახამხამებს სევდა შეპარული მწვავე შეგრძნებები,

ისევ და ისევ მიყვარხარ

ახალ ცხოვრებას ვიწყებდი მაგრამმნება არ მომცეს მძაფრმა გრძნობებმა ნეტავ არ მომკლას ამ მწარე ჩაგვრამ აქ მომკლას რომის კატაკომბებმა ახლა ვჩერდები და მე გნებდები მელანქოლიკად მე დავბერდები ისევ შენ ალბათ გადაგეყრები ლამაზ გრძნობებს მე არ გავეყრები ალბათ