ცამდე და ცის იქით ღმერთამდე (5თავი)

ბოდიშს გიხდით დიდი ხანი თუ გალოდინეთ,მაგრამ თქვენც უნდა გამიგოთ.სოფელში ვიყავი ,არც ლეპტოპი მქონდა და არც საკმარისი ინტერნეტი.მაგრამ უკვე ქალაქში ვარ ასე,რომ გიბრუნდებიტ და იმედია

ცამდე და ცის იქით ღმერთამდე (4თავი)

ნიაკოს ,რომ შევხედე ეტყობოდა,რომ ზუსტად იგივე კითხვები უტრიალებდა თავში რაც მე.გაოცებული იყო და ვერ ხვდებოდა რა ექნა ,ბოლოს ხელი მივკარი ისისც გიორგისთნ მივიდა და გამოართვა დიდი წითელი

ცამდე და ცის იქით ღმერთამდე ( 3თავი)

აზრზე მხოლოდ მაშინ მოვედი როცა გავიაზრე რა მითხრა. რას ქვია მეორედ გამაბედნიერე? ამას გონია,რომ ჩემი ნებით ვეხუტები? ღმერთო ჩემო,ვერარი მის მატორზე.თვითონაც კარგათ იცის,როომ მაშინ უცებ შევეჯახე

ცამდე და ცის იქით ღმერთამდე (2თავი

ნიაკოს ისე უნდოდა გაცინება,რომ სახეზე ადამიანის ფეერი არ ედო.ყველანაირად ცდილობდა ,რომ სიცილი არ წასკდომოდა და ბიჭებთან არ ახარხარებულიყო ბოლო ხმაზე.დემეტრეს შევხედე რომელიც გახედავდა ხოლმე ნიაკოს და იღიმოდა.უცებ ამოვაძვრინე ტელეფონი ჯიბიდან და

ცამდე და ცის იქით ღმერთამდე (საცდელი)

-ანუკი გაიღვიძე მა-როგორც ყოველთვის მამაჩემი მაღვიძარის ფუნქციას ირგებს და ჩემ გაღვიძებას ცდილობს რათა უნივერსიტეტში არ დამაგვიანდეს ,დედაჩემი კიდე სამზარეულოში ფუსფუსებს რათა უჭმლი არ წავიდე.ვაიმე ადგომა როგორ მეზარება მაგრამ სხვა რა გზა მაქვს

გისოსებს იქით 2

ურცხვად ძირს დავარდნილ ანასტასიას აჩერდებოდა და ტუჩებს ვნებიანად ილოკავდა.ჩემი და კი თეთრ კაფელზე დანთხეული ეგდო ყელ გამოჭრილი.კონტროლი დავკარგე და მჯდარს კისერში წავწვდი,მისი სიმშვიდე მაგიჟებდა საშინლად,უბრალოდ თვალებში მიყურებდა და მწყევლიდა

გისოსების იქით 1

ისმის ბრახუნის ხმა..უკვე თერთმეტი საათია და დროა საკვები მივირთვათ.რკინის კარებზე ამოჭრილ ფანჯარაში პლასტმასის თეფშს დგამს და მალევე ქრება,ნელა ვდგები საწოლიდან და ვუახლოვდები ფანჯარას.თეფშს გამწარებული ვავლებ ხელს და ისევ საწოლზე ვჯდები,პიურე

მთებს იქით სიყვარულია! (დასასრული)

ვმოძრაობთ, ვცეკვავთ, მაგრამ არ ვლაპარაკობთ! რა საჭიროა ლაპარაკი, როდესაც ჩვენი თვალები ერთმანეთს ხვდება და ჩვენს თვალებშია აღბეჭდილი ბედნიერება. წუთები, წამები, დრო! უკითხავად გარბიან, მაგრამ რა საჭიროა, მათ მიჰყვე, როდესაც ბედნიერებას მიჰყვები.

მთებს იქით სიყვარულია! 12

რა იყო ეს?-პირდაპირ იერიშზე გადავდივარ. მშიდად უნდა ვიყო, თორემ არ მინდა ხვალ ჩემს დაბადების დღეს გაბრაზებული შევხვდე. -არ მენდობი?-მთის შვილის გაბრაზება ჩნდება, ვატყობ როგორ იკავებს თავს. მეც ვხვდები, რომ ტყუილად ვბრაზდები

მთებს იქით სიყვარულია! 11

თორნიკემ კარგად გაუგო ორივეს. თბილი და მხიარული საღამო გვაქვს და ძალიან მიხარია ყველაფერი, რომ ასე ხდება. ადამიანი რაც არ უნდა უბედური იყოს, მჯერა, რომ ბოლოს მაინც პოულობს ბედნიერებას, რომელიც მთელი ცხოვრება მისი თანამგზავრია.