იღბლიანი უიღბლო (სრულად)

მოკლედ, წარმოდგენა არ მაქ აქ რა ჯანდაბა მოხდა, მაგრამ ... მე დღის გმირი გავხდი ... თუმცა სულ არ ვამაყობ ამით, ეს ხომ მოუხერხებლობით მომივიდა.

იღბლიანი 19 (სრულად)

- რა? რას მილოცავ? - დემნა დაიბნა, ცივმა ოფლმა დაასხა. - და გაათხოვე და მე როგორ არ მითხარი ბიჭო. - სად? სად ნახე? - სიტყვებს ვეღარ აბავდა ერთმანეთზე. - სიღნაღში ბიჭო. რა გჭირს შენ? მოიცა "ტო" გაგეპარა და?

იღბლიანი შეცდომა (თავი მეცხრამეტე)

ქორწილის თარიღის მოახლოებასთან ერთად, ღელვაც მემატებოდა.იმდენ რამეზე ვფიქრობდი ერთდროულად, მეგონა, ვერაფერს ვაკეთებდი წესიერად. მინდოდა ყველაფერი განსაკუთრებული ყოფილიყო და სანდროც ოცნებების

იღბლიანი შეცდომა (თავი მეთორმეტე)

მთელი ღამე ვბორგავდი. არადა უნდა გამხარებოდა ჩემს თავს მომხდარი ამბავი. არ მომწონდა ტყუილი, რომლითაც ჩვენი ურთიერთობა დაიწყო, მაგრამ რომ არა ეს შემთხვევა, საერთოდ ხომ არ შევხდებოდი მას? ვეკითხებოდი ჩემს თავს.

იღბლიანი შეცდომა (თავი მეთერთმეტე)

ნერვიულად დააბიჯებდა სანდრო გიორგაძე სამუშაო კაბინეტში, ვერაფრისთვის ახერხებდა გულის დადებას, ერთდროულად ბევრ განსხვავებულ განცდასა და ემოციას მოეყარა მასში თავი. წინა საღამოს იხსენებდა, ფრაგმენტები ერთმანეთს ცვლიდა და სახეზე ღიმილი ეფინებოდა.

იღბლიანი შეცდომა (თავი მეათე)

კვირას საღამოს დავბრუნდით თბილისში. წასვლისას სულ იმ 200 კილომეტრის სევდაზე ვფიქრობ ხოლმე, სახლს რომ მაშორებს. მთელი საღამო ცუდ ხასიათზე ვიყავი, ყოველთვის ასე მემართება დაბრუნებისას.

იღბლიანი შეცდომა (თავი მეცხრე)

თბილისამდე ისე ჩამოვედი, ვერაფერი გავიგე. გზას ვუყურებდი, თუმცა ფიქრები სხვაგან გამირბოდა. ისე ვგრძნობდი თავს, თითქოს პირველად მომეწონა ვიღაც, თითქოს აქამდე ეს გრძნობა არ განმიცდია, თუმცა, ჰო , ეს გრძნობა სრულიად განსხვავებული იყო, საოცარ სიმსუბუქეს

იღბლიანი შეცდომა (თავი მერვე)

გულმა გამალებით დამიწყო ცემა ჩემი უბანი და ნაცნობი სახლები რომ გამოჩნდა. რამდენიმე წუთში მთელმა ბავშვობამ თვალწინ ჩამიარა. გამახსენდა, ზაფხულის დადგომისთანავე როგორ ვჭიმავდით საგულდაგულოდ შენახულ ბადეს

იღბლიანი შეცდომა (თავი მეშვიდე)

ფიქრსა და გაურკვევლობაში გაატარა სანდრომ კვირა დღე. გეგას ნათქვამზეც ფიქრობდა, ვერ გადაეწყვიტა, სჭირდებოდა თუ არა ეს ტყუილი და თუკი ეს ურთიერთობა რაიმე სახეს მიიღებდა, რამდენად გამართლებული იყო მისი ასე დაწყება. უცნაურად გრძნობდა თავს, რაღაც სრულიად

იღბლიანი შეცდომა (თავი მეექვსე)

საათი სამის ოც წუთს უჩვენებდა, გეგას რომ დავემშვიდობეთ და ჩემი მთვრალი მეგობრების სახლამდე მიყვანა ჩემს თავზე ავიღე, თუმცა არც მე ვიყავი ფხიზელ მდგომარეობაში. მანქანაში ჩაჯდომამდე იმ კორპუსს ავხედე,რომელშიც