იყო იდუმალი..

იყო იდუმალი, რაღაც უხილავი.. იყო დფარული, თითქოს არნახული; იყო ვნებიანი, თანაც სევდიანი.. ჩემი სიხარული, გრძნობა ზღვარგსაული... უკვე სადღაც გაქრა.. სადღაც დაიკარგა.. გულში ტკივილი და მხოლოდ განცდა დამრჩა..

ის რაც იყო, დრომ წაიღო...

ის რაც იყო, დრომ წაიღო.. შენ აღარ ხარ უკვე ჩემი.. მაგრამ რაც არ უნდა იყოს, მე შენ მუდამ მეყვარები!.. დრომ წაიღო სიხარულიც, მე რომ მაბედნიერებდა.. ჩემი სიხარულის მიზეზს, მხოლოდ შენი ღიმილი ერქვა.. შენი ჩემდამი სიყვარულიც, არ ყოფილა ჭეშმარიტი..

გაზაფხულის წვიმიანი დღე იყო...

წვიმიანი დღეები, ხალხი ქოლგით ხელში და წვიმის სურნელისგან დამთვრალი მეგაზაფხული წელიწადის დრო, როდესაც პირველად ჩავისუნთქე ჰაერი და ტირილი დავიწყე. წვიამიანი , ნესტიანი აუტანელი ამის მიუხედავად, მთავარია იგრძნო თუ როგორი გასაოცარია შემდეგ კი

და იყო ასე ...

უცებ რომ გნახე პირველად, მივხვდი, რა და რატომ მაკლდა და რომ უშენობით დაღლა არ მომიწევდა, მწამდა! ასე ვვოცნებობდი შენზე, გელოდი სანატრელ ვარსკვლავს! ისე არ მინდოდა წასვლა, რომ არ გავურბოდი ამ ხმას! და მზე ჩაიღვარა წუთში, როცა შემომხედე ახლა! გრძნობა

რატომ არ გვიხდება სურვილები? - პარადიგმა "იყო, იმოქმედო, გქონდეს"

არსებობს ე.წ. პარადიგმა - "იყო, იმოქმედო, გქონდეს" ამ მარტივ ფრაზაში იმალება ჩვენი ცხოვრების უმთავრესი ქვაკუთხედი. მაინც რა უნდა გავაკეთოთ საიმისოდ, რომ ჩვენი სურვილები რეალობად იქცეს?

მაშინ აპრილი იყო და ნუში ყვაოდა...

მაშინ სიცოცხლეზე მღეროდნენ რაღაცას..მე ეს მახსოვს.. მაშინ აპრილი იყო...ის წყეული აპრილი,როცა ვიღაცამ ნუში ააყვავა... დიახ,ააყვავა! და ვიღაცამ მე მშობა... რისთვის?

კასი

საერთოდ, კასი ყველაზე ლამაზი გოგო იყო მთელ ქალაქში. ნახევრად ინდიელს გასაოცარი, გველივით მოქნილი, მხურვალე ტანი და ეშხიანი თვალები ჰქონდა. კასი იყო ცვალებადი, გიზგიზა ცეცხლი; სული - ანაზდად დატყვევებული - რომელსაც სხეული ვეღარ იოკებდა. გრაციოზულ

ვინ იყო ქეთა დოლიძე ალექსანდრე ამაშუკელი რომ არ

ჩემი დილა მაღვიძრის საშინელი ხმით იწყებახოლმე შემდეგ სადილი მშობლებთან ერთად და ვემზადები სკოლაში წასასვლელად,წელს აბიტურიენტივარ და ყველანაირად ვცდილობ მთელი ყურადღება სწავლაზე მქონდეს გადატანილი რასაც შეძლებისდაგვარად ვახერხებ... -ამაშუკელი რო

ვინ იყო ქეთა დოლიძე ალექსანდრე ამაშუკელი რომ არ

ხანდახან რა რთულია საყვარელი ადამიანის დაკარგვა...მიდიან ადამიანები ჩვენი ცხოვრებიდან და მოდის ტკივილი...ტკივილი რომელიც შინაგანად განადგურებს შინაგანად გვსპობს მაგრამ მთავარი იცით რაარის? გადაიკრა სახეზე ყალბი ღიმილი მოაჩვენო თავიყველას ისე თითქოს

ახლა ვხვდები რომ აქამდე ბედნიერება არ ვიცოდი რა იყო

ალბათ ყველა თინეიჯერი გოგო ვინც შეყვარებულია და საყვარელი ადამიანი გვერდით ყავს ფიქრობს რომ ბედნიერია, არ მიკვირს ჩვეულებრივი მოვლენაა, ერთი წლის წინ მეც ასეთი თინეიჯერი ვიყავი