"დიდებული იყო ის ზაფხული..." თავი II

დილით რომ გავიღვიძე ნია უკვე წესრიგდებოდა დანარჩენების ხმა კი გარედან მკაფიოდ შემოდიოდა.ისეთ ხასიეთზე ვიყავი საერთოდ არმინდოდა ამ დღეს ავმდგარიყავი,არც ბავშვებთან თავის მოჩვენების

"დიდებული იყო ის ზაფხული..."

დადგა ნანატრი ზაფხული,უნივერსიტეტი დამთავრდა და ყველაფერმა მშვიდად ჩაიარა,ეს ის სეზონია რომელიც, სიგიჟემდე მიყვარს და ყველაფერი საინტერესო ყოველთვის ამ სეზონზე ხდება. ჰოდა მეგობრებმა გადავწყვიტეთ, სოფელში დაგვესვენა. იმის გამო რომ ბევრნი ვართ და

„იყო და არა იყო რა“-ანუ ტყუილით დაწყებული ურთიერთობა I

არასდროს არაფერს,და განსაკუთრებით არავის შეეჩვიო...რადგან რაც უფრო ეჩვევი რაიმეს,მით უფრო გიჭირს მისი დაკარგვა.. ეს კი ადრე თუ გვიან აუცილებლად მოხდება.რაც უფრო ძლიერ გვიყვარს, მით უფრო მტკივნეულია, როცა გვტოვებენ. როცა

იყო და არა იყო რა...

ყველაფერი ჩვეულებრივად დაიწყო. მე-5 კლასის დასაწყისში გადავედი ახალ სკოლაში.ვნერვიულობდი,მაინტერესებდა როგორ შემხვდებოდნენ ახალი კლასელები,ვინ როგორი იყო,ყველაფერი მაინტერესებდა.დადგა ეს დროც.მივედი...ნორმალურად შემხვდა ყველა,ძველი ბაღელიც და

იყო მარტოობა...

"ეს მაშინ როცა ღმერთი არ ჩნდება, ჩვენთან..." ნ. ტოტოღაშვილი

ნეტავი გუშინ რა იყო...

არ ვიცი გუშინ რა იყო ფიქრები ქარმა წაიღო; ბინდი გაჰკვრია გონებას არ მახსოვს ადრე რა იყო! არ ვიცი თავში რა იყო, არ ვიცი გულში რა იყო; მე მხოლოდ ერთი რამ ვიცი წუთები ქარმა წაიღო!

მკვდარიც კი ლამაზი იყო !!!

როცა უყურებ როგორ მარხავენ შენს საყვარელ ადამიანს!როცა ხვდები რომ ყველაფერი დამთავრდა! როცა მის გარეშე ყველაფერი ნიშნავს არაფერს ! მაშინ ყველა და ყველაფერი უფერულდება! ქრება ყველანაირი გრძნობა და შიშიც აღარ გაქვს იმის რომ მოკვდები! პირიქით სიხარულით

მარიამი, ანგელოზი იყო...

ქალის კივილის ხმა ისმის, ხმაში საოცარი ტკივილი და ბედნიერება გამოკრთის. ქალი მშობიარობს... დაიბადა... გოგოა... დაიბადა ულამაზესი ბავშვი, პატარა გოგონა, მარიამი. დედას გულზე დააწვინეს, ეს ორი არსება ერთმანეთს უკვე იცნობდნენ, 9თვის ნაცნობები იყვნენ.

მისთვის სიკვდილი მორიგი თავგადასავალი იყო...

კუპრივით შავი ღრუბელი აკვროდა ზეცას. ფაფარაყრილი ზღვა ქვა-ღორღს აბურთავებდა და ნაპირისკენ ისროდა. შორიახლოს ოქროსფრად აალებული მთა აზიდულიყო. ზოგან მთის წყარო მოჩხრიალებდა, ანკარა, თავკერძა, დაუოკებელი. ქარი მძლავრობდა. წვიმა გამეტებით მოთქრიალებდა.

20მარტი იყო(თავი 3)

გავაკეთოთ. ეს ამბავი არც მართალია და არც საიდანმე გადმოკოპირებული. ვზივარ და ვწერ რაც მომდის თავში დარაც მინდა თქვენთვის შევქმნა. მინდა ისევე როგორც მე წერის დროს ვგრძნობ თავს ერთერთ პერსონაჟად იგივე გრძნობა გიჩნდებოდეთ თქვენც და იყოთ ზოგჯერ ლიზა ,