ერთ პარატა ქამას შენს თავზეც ამოვიყვანდი, იქნებ ფერფლიც კი არ დარჩეს

თუ უცხოს მოუყვები იმას რისი მოყოლის ძალაც მეგობრისთვისაც არ შეგწევს, იქნებ მოგეშვას, მოიშორო ტვირთი ასე რომ გამძიმებს. ერთხელ მიყვარდა, არა ახლაც მიყვარს და მტკივა თითოეული სიტყვა და ჟესტი მისგან. მტკივა ყველა უარი, მტკივა ყველა ნახვა და მტკივა

თუ კი დაბრუნება გიწერია.... (დასასრული)

...... სამუშაო საათები მალე გავიდა.. ნიკამ ბელას ხელი ჩაავლო და გასასვლელისკენ გააქანა.. - კარგი რა, არ გვეჩქარება - გაუღიმა ბელამ.. - გვეჩქარება, ნინას გამოყვანის დროც მალე მოვა, თანაც გასეირნებაზე დამთანხმდი.. - ღიმილით უთხრა და მანქანის კარი

თუ კი დაბრუნება გიწერია.... (თავი 7)

....... დილა ყველასთვის ჩვეულებრივად არ დაწყებულა.. ლევანმა თითქმის მთელი ღამე გაათენა, არც ტაია იყო კარგ დღეში.. ორივეს ერთი ფიქრი აწუხებდა, ვინ უწყობდათ ამ ყოველივეს და როგორ დაეჯერებინათ და აეხსნათ ყველაფერი ხალხისთვის.. ბელასთვის ეს დღე ნინათი

თუ კი დაბრუნება გიწერია.... (თავი 6)

-ბელა- საავადმყოფოში ლიდინის დრო არ მქონდა, ამიტომ ექიმს შევუთანხმდი, რომ დაერეკა და პასუხი ეცნობებინა.. პირდაპირ ნინასთან წავედი.. ლილი არ დამხვდა.. ცოტა არ იყოს გული დამწყდა, მისი ნახვაც ძალიან მიმდოდა.. მის გარდა არავინაა ისეთი, ვისაც

თუ კი დაბრუნება გიწერია.... (თავი5)

........ ბავშვთა სახლში ტკბილეულით და სხვადასხვა სასუსნავებით დატვირთული მივიდა.. როგორც უწინ, ახლაც პირველი ნინა შეეგება, ბელამ გაუღიმა, ხელში აიტაცა და ჩაკოცნა.. - ბუშტო, არ მოგრნატრეე? - ჰკითხა პატარას და დასვა - კი ბელუშ, ჯალიან - დაიჩლიფინა

თუ კი დაბრუნება გიწერია.... (თავი 4)

..ბელა.. სახლში ძალიან დაღლილი დავბრუნდი, ახლა აღარაფრის თავი მქონდა, ჩემთვის ყავა მოვამზადე, საყვარელი შოკოლადი ავიღე და ოთახში ავედი.. ძალიან დაღლილი კი ვიყავი, მაგრამ თავს ძალა დავატანე და ლეპტოპში ჩემს სამუშაოს მივადექი.. სხვადასხვა ბანკებში

თუ კი დაბრუნება გიწერია.... (თავი 3)

--ბელა-- დაღლილი ვიყავი, თუმცა სავახშმოდ ჩასვლა გადავწყვიტე.. მაგიდასთან ისე დავიკავე ტაიას ადგილი, რომ არც შევიმჩნიე.. ტაიაც ''სხვა რა გზა მაქვს'' გამომეტყვრლებით სხვა ადჰილზე დაჯდა, ლევანიც მის გვერდით მოთავსდა.. - ყველაფერი კარგად გამოიყურება,

თუ კი დაბრუნება გიწერია.... (თავი 2)

...... თვითმფრინავი აეროპორტში დაეშვა.. ნაბიჯი გადავდგი თუ არა ღრმად ჩავისუნთქე ჩემი მიწა-წყლის ჰაერი.. ყველაფრის მიუხედავად მაინც მომენატრა აქაურობა.. უცებ კი გაოცებისგან თვალები შუბლზე ამივიდა, აეროპორტში უამრავი ჟურნალისტი დავინახე,

თუ კი დაბრუნება გიწერია.... (თავი 1)

ჩემს გადაწყვეტილრბაში დარწმუნებულმა, კიდევ ერთხელ გადავავლე თვალი ჩემს ჩალაგებულ ბარგს და საწოლზე წამოვწექი.. ძილი არა და არ მომეკარა.. ასე ვიცი, როდესაც რაღაც მნიშვნელოვანისთვის ვემზადები ყოველთვის მოუსვენრად ვარ.. უკვე რამდენი ხანია წასვლას

ტყუილ-უბრალოდ კი არავინ იბრძვის!

ტკივილისგან სახეგაცრეცილ სხეულს,ძლივსღა შესწევს ძალა ისუნთქოს. ზურგზე მოგდებულ სიყვარულს სად მიათრევს თავადაც არ იცის. მისი მიტოვება წამითაც არ უფიქრია,მიუხედევად იმისა რომ ცოცხალ-მკვდარს ატარებს.თავადაც ლამის მუხლები მოკეცოს და მიწას