შენ კიდევ რჩები!

მზე ჩადის ცა გავს აფეთქებულ ცეცხლიან ედემს მინდოდა ფუნჯად ზღვა მექცია ნახატად ღამე... ერთხელ მოვტყუვდი, ვარსკვლავთცვენის სურვილებს ვენდე, ჰო მერე ლამაზ უსასრულოდ უძირო თვალებს.

კიდევ გავფრინდეთ ერთად

შენ არ ვიცი როგორ ხარ, მე არც ისე კარგად. ყოველ ღამე, როცა ვწვები, არ მასვენებს დანაშაულის გრძნობა. მგონია გაგიშვი და ისე ვერ დაგაფასე, როგორც იმსახურებდი. ყოველდღე ვზივარ ფანჯარასთან სიჩუმეში და შენს მოსვლას ველი. მიუხედავად იმისა, ვიცი აღარ

კიდევ ერთი მთიელი?(ნაწილი მეორე)

რა ბედნიერი ვარ არა? არაჩვეულებრივი ოჯახი მყავს, თითქმის შეუძლებელია ასეთ გარემოში ცუდი ადამიანი გახდე. სიყვარულით გაჟღენთილი კერა არასდროს შობს აგრესიას, მიხარია მათი დანახვა და მათაც უხარიათ ჩემი არსებობა, განებივრებული გოგო ვარ, მაგრამ ეს სულაც

კიდევ ერთი მთიელი? ნაწილი პირველი

-არ მიყვარს, როცა მეწინააღმდეგებიან, მაგრამ შენნაირ მოწინააღმდეგეზე უარს არ ვიტყოდი-თვალებში მიყურებს, ერთიანად მახურებს იმის წარმოდგენისას რასაც ის ახლა ფიქრობს და უკან ვიწევი. -გამიშვი-ხმა მიკანკალებს და ჩემს სისუსტეზე მეშლება ნერვები.

ცა ჯერ კიდევ ლურჯია ( თავი 9 )

-შენ - ამოიოხრა და თავი ცივ კედელს მიაყრდნო - მხოლოდ შენ შეგიძლია ჩემი მწყობრიდან გამოყვანა - ამოიოხრა, შემდეგ კი გაეცინა - შენთან კამათი აღარ მინდა -არც მე - თავი წამოვწიე და უცბად წამოვიძახე -მაგრამ შენ ზუსტად ამას აკეთებ - თავი გვერძე გადააქნია

ცა ჯერ კიდევ ლურჯია ( თავი 8 )

-ნიკოლ წიგნს თავი დაანებე, თვალები გეტკინება - ჩემსკენ შემობრუნდა და გამიღიმა - გთხოვ, მგზავრობის დროს ნუ კითხულობ -კარგი, ოღონდ ჯერ მაკოცე - წინ წავიწიე და ლოყა მივუშვირე - მმ კარგია - გავეკრიჭე და გზას გავხედე - მალე მივალთ? - მოუსვენრობამ

ცა ჯერ კიდევ ლურჯია ( თავი 7 )

ცხოვრებაში ყოველთვის ყველაფერი ისე არ ხდება, როგორც ჩვენ გვსურს... მე ეს უკვე კარგად გამაგებინა რეალურმა სამყარომ და უნდა მცოდნოდა, რომ ისევ გამოჩნდებოდა, რაღაც რაც წინ გადამეღბებოდა და საშუალებას აღარ მომცემდა, რომ ჩემი გზა გამეგრძელებინა... ახლა

ცა ჯერ კიდევ ლურჯია ( თავი 6 )

დილამდე თვალი ვერ მოვხუჭე, სამზარეულოში ვიჯექი და უაზროდ მივჩერებოდი სივრცეს... რას ვაკეთებ ან რისი მიღწევა მინდა? ავირიე ამდენი უაზრო ფიქრებით და საკუთარ თავთან ბრძოლით... ვხვდები, რომ ადამიანობას ვკაგარგავ და ვის გამო? ნუთუ რამეს მომიტანს ან უკან

ცა ჯერ კიდევ ლურჯია ( თავი 5 )

მოულოდნელად თავში გამიელვა იმ აზრმა, რომ ის ახლა ჩემს წინ იყო და შემეძლო მისი დაწყებული საქმე დამესრულებინა. მან ხომ წამართვა სიცოცხლის სიხალისე, დროა მიიღოს ის რაც დაიმსახურა... " არ შვარჩენ მე მაგის... " თავი ძვლივს შევიკავე ეს ხმამაღლა, რომ არ

ცა ჯერ კიდევ ლურჯია ( თავი 4 )

-დაწყნარდი - ალექსანდრეს გაღიზიანებული ხმა გაისმა ოთახში, ინსტიქტურად ყველამ მას შევხედეთ, ის კი არაფრისმთქმელი სახით უყურებდა თავის დას, სალი წამში წამოდგა ფეხზე და ოთახი დატოვა, გოგონებიც მას მიჰყვნენ, ყველამ მე შემომხედა აინტერესებდათ რას