ღამის აივნის შეხვედრა, ანუ რაც გინახავს კიდევ ნახავ! (თავი 14)

ლოგინში გემრიელად მოკალათებულებს სხეულები ერთიმეორეში აგვიხლართია. ორი კნუტივით მოკუნტულები საყვარლად ვეხუთებით ერთმანეთს, სანამ მთვლემარე ძილი ღამის სახით გვიგზავნის ჭრელაჭრულა სიზრებს.

ღამის აივნის შეხვედრა, ანუ რაც გინახავს კიდევ ნახავ! (თავი 13)

დილით ულევი ენერგიით მეღვიძება, მაგრამ ტანის განძრევა მაინც მიჭირს. ჩემს გარშემო შემოხვეული ტატო ძლიერი მასით მაწვება სხეულზე, თავი თმებში ჩაუმალავს, ფეხები კი ჩემსაში აქვს ახლართული.

ღამის აივნის შეხვედრა, ანუ რაც გინახავს კიდევ ნახავ! (თავი 12)

„სულ გააფრინეს?!“_ორმაგად გაბრაზებული ქვეცნობიერი ღრიალით მიყრუვებს თავს და ძალიან სწორადაც იქცევა. აბა მეტი რა რეაქცია უნდა მქონდეს როდესაც ათი წლის გაყრილ ცოლ ქმარს, რომლებსაც უკვე სხვადასხვა ოჯახები აქვთ, რამისაა კოცნაში ვუსწრებ.

ღამის აივნის შეხვედრა, ანუ რაც გინახავს კიდევ ნახავ! (თავი 11)

-მო იცი როგორ მიყვარხარ?_გაღიმებული ტატოს სახე ნელ ნელა სერიოზულდება თუმცა თვალებში ისევ მხიარული ჭინკები დახტიან. გული მიჩერდება, ტანი ერთიანად იცლება ყველანაირი გრძნობისგან და თითქოს პარალიზებური პეპელასავით ვიხლართები შხამიანი ობობის კლანჭებში.

ღამის აივნის შეხვედრა, ანუ რაც გინახავს კიდევ ნახავ! (თავი 10)

„ვეჭვიანობ თუ მეჩვენება?“_გაბრაზებით ვეკითხები ჩემს თავს, თან მრისხანე მზერას ვავლებ არემარეს.-ბატონო ტატო, ხომ ვერ მეტყვით რომელი საათია, თორემ საღამოსთვის ძალიან მნიშვნელოვანი გეგმები მაქვს._აზარტული ტონი მერევა ხმაში.-და ხომ

ღამის აივნის შეხვედრა, ანუ რაც გინახავს კიდევ ნახავ! (თავი 9)

ღიმილით ვაქცევ ზურგს და ნახევრად შიშველი კურტუმის ქნევით გაზქურიდან შემწვარ ხორცსა და ომლეტს ვიღებ.მაგიდასთან შემომსხდრები, უხმოდ მივირთმევთ ძლივს-ძლივობით მომზადებულ კერძს რომელის სულაც არაა ცუდი. მართალია კვერცხის ნაჭუჭის

კიდევ ერთს გეტყვი

მინდა რომ გკითხო , ბევრი რამ გკითხო, ამით კი მეტი გავიგო შენზე მაგრამ შენს აჩრდილს არ უნდა მითხრას და ამით იმედი მომცეს „ჩვენზე“.ნუთუ ვერ ხვდები თუ როგორ მწყურია,შენთან ბაასი , შენი აზრების სმენა.უბრალოდ თავს იბრმავებ და გგონია

ღამის აივნის შეხვედრა, ანუ რაც გინახავს კიდევ ნახავ! (თავი 1-8)

თვალებს სასოწარკვეთილად ფარული სურვილით ვაპარებ ჩემს მოპირდაპირედ მჯდარი ჟღარი მამაკაცისკენ, რომლის სახე მხოლოდ ერთს ამბობს: „ჯადაბას ყველაფერი...მინდა გაგსინჯო...“...ამ გამოფიტულ, ნაცრისფერ სამყაროში რომელიც არსად-წამსვლელ ვირთხების რასას შობს,

კიდევ ერთი მთიელი? (1-5)

-კარგი შევალ-ეშმაკურად გამიღიმა და შეტრიალდა , ესეც ასე მოგიგო ჩემი მეორე მე ატლიკინდა -გაწბილებულმა გავაყოლე მზერა . ღვთიური გარეგნობა ჰქონდა ,მაგრამ მარტო გარეგნობაც ხომ არ არის რაღაც შარმი მიყვებოდა ისეთი ,რომ თვალი ვერ მოვწყვიტე არვიცი

თუმცა ზამთრამდე ჯერ კიდევ მოთოვს!

ისე გამყინა, ამ ზამთრის სუსხმა, რომ შემოდგომის მანატრებს ფოთოლს... შემოუძარცვავს სამოსი ხეებს, ვრცელი სიცივე სიმწვანეს მოსპობს! ისე გამყინა ფიქრებმა შენზე, გული სალბუნად ოცნებებს მომთხოვს, დიდიხანია გამოზაფხულდა, თუმცა ზამთრამდე, ათასჯერ მოთოვს!