კორონა და კოშმარი

კადრი კი, საშინელი იყო, ჩეემს წინ გასიებული, დიდ ღიპიანი, თავაკრული, კაცი იდგა, ხელში სისხლიანი ცული ეჭირა და ძალიან ნელა ,მოდიოდა ჩემსკენ,

კოშმარი (სრულად)

-მეღადავები-მეუბნება და გაკვირვებული ვარდება ლოგინიდან- ამხელათბილიში ერთი ბიჭიც კი არ იყო ვინც მოგეწონებოდა? -ვაიმეე ნიაა..გაგიჟებააშეიძლება-ვეუბნები და ვიღიმი- როგორშეგიძლია ყოველთვის ბიჭებზე და გართობებზე ფიქრი. -შენ ისე ლაპარაკობ ვფიქრობ მთელი

ღამეული კოშმარი /სრულად/

"- შეწყვიტე, მეთიუ! შეწყვიტე, გთხოვ... - შევწყვიტო? შევწყვიტო, მარია? - შეწყვიტე გთხოვ... - შევწყვიტო? რატომ?! - ვეღარ გადავიტან შენს მეორეჯერ სიკვდილს...."

მთებშია თავისუფლება! (5) კოშმარი

ღამის სამი სამი საათი იყო ქალაქში ხმაური,რომ ატყდა..ნერსე ბატონი თავისი ორმოცდაათკაციანი ამალით დაეშვა ფერდობზე..ჯიშკარიანი თვალებიდან ნაპერწკლებს ყრიდა და ცხენს მთელი სისწრაფით მიაქროლებდა სივრცეში.–ნერსე–ბათუ წამოეწია–დამშვიდდი

სიგიჟემდე შეშლილი (თავი 1)

თაია! ქალის სახელს ისე მკაფიოდ გამოთქვამდა უცნობი, რომ მისი ხმა უფრო ჭკუიდან შლიდა. -თაია მე შენი კოშმარი ვარ! მხოლოდ შენი! სიცილმა, იქაურობა გააყრუა...

ჩემი ღამის კოშმარი ხარ!!! (თავი5) დ ა ს ა ს რ უ ლ ი !

ორ დღეში უკვე საავადმყოფოდან გამომწერეს, სახში ვიყავი დემეტრე ასე რომ ვთქვათ თავის "ქმრულ" მოვალეობებს პირნათლად ასრულებდა. ხშირად მოდიოდნენ მისი გიჟი და გადარეული მეგობრებიც: ირაკლი გაბუნია დემეტრეს ბავშობის მეგობარი, საოცრად

ჩემი ღამის კოშმარი ხარ!!! (თავი 4)

*** -ეს შეუძლებელია ვინაიდან და რადგანაც თქვენ ქალიშვილი ხართ, თქვენ ქალიშვილი ხართ, თქვენ ქალიშვილი ხართ... -ექოსავით ჩაესმოდა მარიამს ექიმის სიტყვები და მის გაანალიზებას ცდილობდა. ვერ გაეგო რა ხდებოდა ყველაფერი ერთმანეთში არეოდა. ეს ხომ შეუძლებელი

ჩემი ღამის კოშმარი ხარ (თავი 3)

-იდიოტი , დეგენერატი! როგორ მეზიზღები დემეტრე ბურდულო შენ ვერც კი წარმოიდგენ! -გულში ვლანძღავდი დემეტრეს... სახლში შეევედი დემეტრე მამაჩემი დედაჩემი და ბატონი გოგოა რაღაცაზე გულმოდგინეთ სუბრობდნენ. მეც დამაინტერესა და მათთან ახლოს მივედი... -რაზე

ჩემი ღამის კოშმარი ხარ!!! (თავი2)

*** - ხელი გამიშვი ნუ მეხები! -წამოვიყვირე მე გაბრაზებით -აღარ გაბედო და შენი ხელები აღარ შემახო!!! -წამოვიყვირე ზიზღით, უცებ დემეტრემ ხელი მიშვა -მე არსად არ წამოვალ! მაგრამ შენ წახვალ გასაგებია?? -გამოსცრა, მერე მარიამი შეტრიალდა და სააბაზანოსკენ

ჩემი ღამის კოშმარი ხარ!! (თავი1)

მე ვარ 17 წლის მარიამ დადიანი 11 კლასის მოსწავლე, მყავს დედა (ნატა კირვალიძე, დიასახლისი) და მამა (დავით დადიანი, ბიზნესმენი) , არ მყავს არც და და არც ძმა. სამწუხაროდ ყოველთვის მინდოდა მყოლოდა გვერდით ვინმე ვისაც გავუზიარებდი ჩემს ყველა პრობლემას