ლექტორი (4)

გულდაწყვეტილი ვდგავარ ფანჯარასთან უცებ ვიღაც რომ გამოდის სადარბაზოდან, კაპიშონი ახურავს, რამდენიმე წამი დგას ფანჯარასთან, მერე ცალ ხელს წევს და მიქნევს. მეღიმება, მიხვდა რომ გადავხედავდი.

ლექტორი (3)

- რა გავაკ… - სიტყვის დამთავრება ვერ მოვასწარი ისე ვიგრძენი რაღაც ფაფუკი და საოცრად ტკბილი ტუჩებზე, ნელნელა ფრთხილად მიკოცნიდა ტუჩებს, თითქოს ცდილობდა რომ არ დავეფრთხე, ხელი წელზე მომხვია და უფრო ახლოს მიმიკრა

ლექტორი (2)

ფიქრებში ჩაძირული ზარის ხმამ გამომაფხიზლა, ოდნავ შევკივლე და ძლივს მოვედი აზრზე, გულზე ხელი მივიდე და როგორმე შევეცადე დავმშვიდებულიყავი, როგორც კი ოდნავ დავწყნარდი ეგრევე სწრაფი ნაბიჯებით გავემართე აუდიტორიისკენ. 


ლექტორი (1)

ისეთი სიმპატიურია, გოგოსაც კი შეშურდება მისი სილამაზის. ღმერთო, აქამდე ასე შორიდან როგორ მომწონდა და ახლა?! ასე ახლოს.. გული გამისკდება მალე. დაბნეული, სულელური ღიმიდან მისი ხმა მაფხიზლებს

მე, ლექტორი (დასასრული)

საავადმყიფოს ფოიეში ვიჯექი და თვალებს აქეთ-იქით ვაცეცებდი. არ მესმოდა რას ლაპარაკობდნენ ვატოს ახლობლები. მხოლოდ მაშინ წამოვხტი ფეხზე, საიპერაციოდან თეთრ ხალათში გამოწყობილი ექიმი რომ გამოვიდა ორ წამში მის წინ გავჩნდი

მე, ლექტორი 7

-ვატო, ძალიან გთხოვ არაფრის გახსენება არ მინდა, ისეთი არაფერი მომხდარა-სიტყვა გავაწყვეტინე ვატოს და თვალი ავარიდე -იმას მე მოვუვლი აღარ მოგეკარება-ჩემი ხელი ხელში მოიქცია და თვალებში ჩამაშტერდა-რაიყო დღეს რო გადამიხტი მანქანიდან, არასწორად გაიგე მე

მე, ლექტორი 6

უცნობის ხელები, ვატოს ხელებმა შეცვალეს და ვიგრძენი როგორ დამიარა ჭიანჭველებმა, თვალებში ვერ ვუყურებდი, თავი მის მკერდზე მედო და დედაჩემის გაღიმებულ სახეს შევცქეროდი. სიმღერა დამთავრდა და ვატოს ხელი გავუშვი, უკანმოუხედავად გამოვტრიალდი და წამოვედი,

მე, ლექტორი-5

თამთას ყველაფერი დაწვრილებით მოვუყევი, შიგადაშიგ ისეთ შეძახილებს აკეთებდა, მაკამ რამოდენიმეჯერ შემოიხედა რამე ხომ არ დაგემართათო. ბოლოს თამთას ნახატი ვაჩვენე და სრულ.შოკში ჩავარდა, ნახევარი საათი მეხვეწა უთხარი მეც დამხატოსო.-შენ ნორმალური ხარ? რა

მე, ლექტორი 5

ანათებდა და ოთახში სასიამოვნო აურას ქმნიდა, ოთახი პატარა იყო თუმცა ავეჯის განლაგებით მშვენიერ კონსტრასტს ქმნიდა. გიჟივით ვაცეცებდი თვალებს, ოთახში უამრავი სახატავი ტილოები ეკიდა, ამის დამხატავი უდაოდ ნიჭიერი ადამიანი იყო. მხოლოდ ერთ ტილოს ჰქონდა

მე, ლექტორი 3

არვიცი რატომ მაგრამ, ჩემდაუნებურად მეფიქრებოდა უცნობზე, სახელიც კი არ ვიცოდი, რა უნდა მეფიქრა მის ამ უაზრო გამოხტომაზე აზრრზეც არ ვიყავი. დედამ ადვილად შემატყო აფორიაქება თუმცა მალევე მიხვდა რომ არაფრის თქმას არ ვაპირებდი და მე და თამთა.