ცხოვრება აჭარაში - თავი 1-ლი
ჩვენთან ცხოვრება დილის 6 საათზე იწყება, თუ საქონელი გყავს, რა თქმა უნდა, დილით ვდგებით.მერამდენედ, ლი?! /სრულად/
"ახლა მინდა, ლი ხელები მოგაწვდინო, თუმცა ვერ გწვდები... მინდა შენთვის სიტყვები გავიმეტო, თუმცა შენამდე ეს ფრაზები ვერ მოდის... იქნებ ხელები დამიმოკლდა ან ის გამბედაობა, რომელიც მაშინ გაქრა, როდესაც შენ წახვედი და ხანდახან კვლავ ჩემკენ მოილტვოდი?!შემდეგ ჰელოუინამდე [1ლი ნაწილი]
უკვე ბინდდებოდა, როცა უნივერსიტეტიდან გამოვედი და მთავარ ქუჩაზე ჩასასვლელ გზას დავადექი. _ ელენე _ მომესმა ჩემი ჯგუფელის ხმა. _ ელენე _ კიდევ ერთხელ გავიგონე ჩემი სახელი, მაგრამ არ შევიმჩნიე, თავზე უზარმაზარი ჟაკეტის ქუდი წამოვიმხე და ქუჩასშეშლილი ჰელოუინი (1-ლი ნაწილი)
ვაკვირდებოდი ქუჩას და გულის სიღრმეში ვიცოდი,გამოჩნდებოდა რაღაც,რასაც დიდი ხანია,ველოდი.სამწუხაროდ,არანაირ მკვდარ სულს არ შევუშინებივარ,ამიტომაც ლეგიტიმური მიზეზი არ მქონია,რომ მეცხრე სართულს ვსტუმრებოდი. სხვანაირად კი ვერ გავბედავდი მასთანუბის წიგნაკი. ნაწილი 1-ლი(მოკვლა ადვილია) თავი 1-ლი(იდუმალი მოვლენა
სწრაფად მივდივარ სახლისკენ. მარტო უნდა დავრჩე. შუქნიშანთან ვჩერდები და ვცქმუტავ. ნაბიჯს ვდგამ, ფეხი მერევა, ვბორძიკობ და ასფალს ლამის თავით ვასკდები.მაგრამ ვიღაცა ძალით მქავჩავს ხელს და უკან ვვარდები.ლი...(ნაწილი 2) დასასრული
ლის სეზონი დაიწყო,სექტემბერმა ნელ-ნელა შეგვამზადა ცივი თვეებისთვის.შავ-თეთრ ქალაქს ლის წითელი მანტო აფერადებდა.შემოდგომა იყო,მაგრამ ჩემი გული ნაირფერ ყვავილებად ყვაოდა.ლის თვალები ათას კაცში გამომარჩევდა და მალულად მიღიმოდა.ის იყო ჩემი ლი,მრავალილი...(ნაწილი 1)
ლი იყო ის,ვისზეც მღეროდნენ,წერდნენ და ოცნებობდნენ.მიტკალივით თეთრ სახეზე ამოსულიყო უამრავი საპოვნელა,რომლებიც ნელ-ნელა მიიპარებოდნენ ზურგისკენ,რათა გეპოვნა და სათითაოდ დაგეკოცნა.ბროლის ჩათლილი თითები ჰაეროვნად დაფარფატებდნენ როიალის კლავიშებზე.ნასახლარი თავი 1-ლი
არვიცი ზუსტად იმ საღამოს მამა როდის მოვიდა სახლში, სამსახურიდან გამოაგდეს ნასვამი იყო დედას უყვიროდა, ხმა ნელ-ნელა იზრდებოდა და მასთან ერთად ჩემი ხელების მიფარება ყურებზე,ყველაფრის მტვრევა ისმოდა, ყოველთვის როცა ეს ხდებოდა გავიქცეოდი ჩემს ოთახშილი'ს
აღარ მინდა მოსალმებით დავიწყო წერილის წერა. აზრი არ აქვს, ვიცი, ამ ნაწილს მაინც გადაახტები, რადგან მეც ასე ვიქცევი, ყოველთვის. და შენ ჩემი სულის ანარეკლი ხარ, ჩემი ჩვევები ახარისხებული. ადრე მიყვარდა მისალმება, უცხოსაც და ნაცნობსაც ერთნაირჩვენი დროის ტრაგედია (ნაწილი 1)
ღამე უმთვარო, უკუნეთი. საზიზრარი ღამეა, რაღაც ცუდის მოლოდინით მიძგერს გული, რაღაც დეჟავიუს მსგავსი. გაჩერდი გულო ნუ როშავ რაღაცებს, გგონია წინასწარმეტყველობის ნიჭი გაქვს თუ რა გინდა, რას ფაციფუცობ. წავალ დავიძინებთქო ვიფიქრე იქნებ დაღლილობისგანტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.