ლილე (ნაწილი 4)

ესმოდა როგორ მოუახლოვდა ერეკლე, მხარზე დიდ ხანს მიაწება ტუჩები, შემდეგ კი სახლი დატოვა. ძალიან კარგად აანალიზებდა ლილე, რომ ერეკლე აღარ დაბრუნდებოდა. მისთვის წარმოუდგნელიც კი იყო მის გარეშე ყოფნა უკვე, მაგრამ ამას აღარანაირი მნიშვნელობა არ ჰქონდა.

ლილე (ნაწილი 3)

ძალიან ცდილობდა ჩვეულებრივი ყოფილიყო, ყოველშემთხვევაში, მგონი დაფარა თუ რამხელა ბედნიერებას განიცდიდა ახლა. უბრალოდ, ეშინოდა ზედმეტ მცდელობას საპირისპირო შედეგები არ გამოეღო. მთელი მათი საუბრის განმავლობაში ცალ თვალს თავისი საძინებლისკენ აპარებდა,

ლილე (ნაწილი 2)

თვეები ერთმანეთს მიყვებოდა, ცხოვრება ისევ იმ ტემპით მიდიოდა. ერთადერთი რაც შეიცვალა, იყო ის რომ მარიამთან იმაზე მეტ დროს ატარებდა, ვიდრე მანამდე. თვითონაც ვერ გაიგო, როდის მოხდა მათი ასე დაახლოება, მაგრამ ეს ნამდვილად კარგი იყო! ალბათ, საუკეთესოც.

ლილე (ნაწილი 1)

ფეხზე წამოდგა და ძლიერად მოხვია წვრილ წელზე ცალი მკლავი, ცალი კი გაშლილ წითელ თმებში შეუცურა. ლილემ თვალები დახუჭა. ახლა, საერთოდ არ იყო დრო იმ სიამოვნებაზე ეფიქრა, რასაც ერეკლეს შეხება აგრძნობინებდა. გოგონამაც მიადო მკერდზე ხელები და მის სხეულს

თბილისელი ლილეს მანჰეტენური ცხოვრება (თავი 11)

ზოგადად ძალიან მიყვარს მიუზიკლები , განსაკუთრებით ძველი დროის.ცეკვა-ცეკვით ჩავიცვი, მსუბუქი მაკიაჟი გავიკეთე და გავედი ოთახიდან.საერთო საცხოვრებლიდან და სირბილით მივედი მთავარ შენობასთან

თეთრი სახლი (თავი 2)

მერე სწრაფად მომიახლოვდა და ყურში ჩამჩურჩულა: -იმედია მალე გაიხსნება გზები და მალე წახვალ არმინდა შენი გულის ტკენა და არც სხვა რამის. -მოიცადე რას გულისხმობ(სახე ამიწითლდა) -რას უნდა ვგულისხმობდე -რომ ვერ მივხვდი მაგიტო გეკითხები(

მიშგუ ლილე (ჩემი მზე) 4

სიყვარული (ნებისმიერ ასპექტში)- ერთადერთია, რამაც შიძლება, შეგცვალოს მთლიანად. თავმოყვარეობა დაკარგულ ქალსაც კი შეიძლება 2 მიზეზი ქონდეს. "დედაა!" ან " შეყვარებულია, ეპატიება." შყვარებულმა, შეიძლება გააკეთო ის, რაც აქამდე შეუძლებლად მიგაჩნდა.

მიშგუ ლილე (ჩემი მზე) 3

-გპირდები, ხორც სულ დაგიკეპავ და გამოცხობაშიც დაგეეხმარები. მესმის, აწ უკვე, კარგად ნაცნობი ხმა. მეღიმება, მაგრამ ჩვეულ, როლს ვირგებ. -მადლობა. მარტოც მოვახერხებ. გამარჟვებული სახით ვუყურებ და ჩემი ზეიმი ჯერ ადრე ყოფილა. -ხოდა, მაგას რა ჯობია. შენ

მიშგუ ლილე (ჩემი მზე) 2

"თავხედი, ტყიური, უზრდელი"- ლანძღავდა ჩემი გონება და გარეგნულად არაფერს ვიმჩნევდი. -ლილე, ბედი გეხსნება. დამცინა მარიამმა. -დავიჯერო, მასეთი ბანალურობისთვის გემეტები? ეგ სეთი ტიპია კოჭებს დამიხვრეტს . ვიცინი და ტელეფონში ვძვრები...

მიშგუ ლილე (ჩემი მზე) 1

-ლილე! მგონი შეყვარებული ხარ. ეზოდან, მეძახის ჩემი მეგობარი. -რა შემატყე ჟორჟიკ? ვიღუშები და მაინც მეცინება. -თვალები, რომ გიბრწყინავს? ეჭვის თვალით მიბრუნებს კითხვას. -შემეშვი. უაზროდ ვიქნევ ხელს და შიგნით შევდივარ. მოფუსფუსე ჩემ მეგობრებს ვუყურებ