მწვანე კეტი და ლურჯი ბოტასი ( თავი 4)
ნინას დავურეკე და იქვე პიცერიაში გავიქეცით,შევედით შევუკვეთეთ,რაღაცაზე ვიცინოდით და უცებ კარი გაიღო,შიგნით ნიკა შემოვიდა,ვიღაც გოგოსთან ერთად.ადგილზე გავქვავდი,მან ერთი გამომხედა და ვითომც არაფერი იქეთ გაუხვია,აი ჩვენი პიცაც მოვიდა,იქვე ნიკაც იდგამწვანე კეტი და ლურჯი ბოტასი (თავი 3)
ძმაო მომისმინე ხომ იცი მაგას მხოლოდ შენი გულისთვის აკეთებდა არ უნდოდა ხომ იცი -მაგრამ მაინც არ უნდა ეთქვა ეგრე, თან სულაც არ მინდა ვიღაც ავადმყოფის შეყვარებული მერქვას. თუ გამოჯანმრთელდება შევურიგდებიმწვანე კეტი და ლურჯი ბოტასი (თავი 2)
მეორე ღამე იყო. უკვე უნდა დამეძინა რომ მოვიდა წერილი ვიფიქრე tekno boom-ი, ან რომელიღაც სხვა იყო. მაინც შევამოწმე და ნიკას მოეწერა: -ბოდიშიმწვანე კეტი და ლურჯი ბოტასი:) ( თავი 1)
მე ლანა მქვია,18 წლამდე უზრუნველი ცხოვრება მქონდა.ყველანაირად ვერთობოდი,ჩემს საუკეთსო მეგობართან ნინასთან ერთად,ამასობაში გარდაიცვალა დედაჩემი მერი,რომელიც ძალიან მიყვარდა,სტრესი და ყველანაირად ცუდი ხასიათი ჩამომიყალიბდა,ვეღარავის ვიტანდი ნინასლურჯი ზღაპარი
ფანჯრიდან ჟონავს ვნების ბგერები ალბათ, ვერასდროს ვერ შეგეხები ისე შორსა ხარ და ისე ახლოს ვერ გაგიბედავ "შებმას" ხელებითლურჯი ალუბლები
თბილისი,მომენტალურად წითლად იღებება,ლურჯებში ჩაცმული გოგონა, ნელი ნაბიჯებით მიდის და გარემოს ათვალიერებს,გრძნობს წითელ წვეთებს,რომლებიც დამნშავის ტკივილთან ასოცირდება.მარჯვნივ ბიჭს ამჩნევს,აჩქარებული ნაბიჯებით,მგონი ეშინია,რადგან თვალებილურჯი ნისლი (სრულად)
ლურჯი ნისლით იყო ამოვსებული იმ ღამით თბილისი... ლაპმპიონებსაც დაეწყოთ უკვე ჩაქრობა. კაცი-შვილი არ დადიოდა ქუჩებში. თითქოს, დილისა და სიახლის შიშით შეყუჟულიყო შინ ყველა. რამდენიმე ღამენათევი, თვალებჩაშუპებული, კულულების ნელი რხევით მოდიოდალურჯი გიტარა
-გამიჩერეთ. - ვიძახი გახარებული. ავტობუსიდან ჩამოვდივარ და იმ ქუჩისკენ მივრბივარ, სადაც ის მუსიკოსი დავტოვე. იმედით ვარ სავსე რომ ის ისევ იქ არის და მიცდის, თითქმის უკვე მივედი, უკვე იმ ადგილას ვარ ,მაგრამ ქუჩა უკვე ცარიელია. არაფერი აღარაალურჯი სხივები (სრულად)
მოგვიანებით, გაბო დაწერს, რომ სიყვარული ყველაფერზე უფრო მეტად სხვანაირია და ის ბრუნვადია. სიყვარულს არ აქვს კუთხე, რომ მისგან დაღლილმა თავი შეაფარო, ცოტა ხნით განთავისუფლდე. სიყვარული მუდმივად ცხოვრობს იქ, სადაც ადამიანთა გულები ერთმანეთს კვეთს.ლურჯი განთიადი(სრულად)
თავატკივებული ვიღვიძებ და ძილის შებრუნებას ვცდილობ, მაგრამ მორფეოსის სამყაროში დაბრუნება არ გამომდის. მზის სხივები თვალებს მტკენს და თავისი ყვითელი ციალით ადგომას მაიძულებს. ზამთრის სუსხიანი დილაა, მცივა. ბუზღუნით ვიმოსები და ტუჩზე ფანქარსტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.