მათხოვარი (15 თავი)

მეთხუთმეტე თავი იმ ღამით, სანდროსგან განსხვავებით, თვალი არ მომიხუჭავს, ვიწექი და მივჩერებოდი ოთახის კუთხეში არსებულ აბლაბუდას, ჩემი აზრებიც ასე ახლართულიყო, ვერც თავს ვუგებდი და ვერც ბოლოს: - როგორ მოვიქცე? სადამდე მიმიყვანს ეს ყველაფერი? იქნებ

მათხოვარი (14 თავი)

მეთოთხმეტე თავი ასეთი დღის შემდეგ ბედნიერი საკუთარ ოთახში ვტრიალებ და მოწყეტილი ლოგინზე ვვარდები. გონებაში თითოეულ წამს ვაანალიზებ, ფიქრებში სანდროს სახელს ვიმეორებ და გული სიხარულით მითრთის. ალბათ ალკოჰოლის ბრალია, აშკარად საღად განსჯის უნარი

მათხოვარი (13 თავი)

მეცამეტე თავი არ ვიცი ამ ემოციას სახელად რა ჰქვია, სიხარული? არა, ერთ სიტყვაში ვერ მოვაქცევ ჩემს განცდებს. როცა გგონია, რომ ფეხქვეშ სამყარო გეცლება, როცა გული გითრთის, როცა გინდა გაიღიმო, მაგრამ მაინც ტირი, ნეტა როდის გავხდი ასეთი სუსტი?! როგორც

მათხოვარი (12 თავი)

მეთორმეტე თავი ასე აღმოვჩნდი რესტორან „თეთრი სახლი“-ს სამზარეულოში, ჭუჭყიანი ქვაბებისა და ჭურჭლის გარემოცვაში. დაკაპიწებული მკლავებით, დაღლილი სახით, მაგრამ ბედნიერი ღიმილით. დიახ, მიუხედავად სამუშაოს სიმძიმისა, ბედს არ ვუჩიოდი, არ ვწუწუნებდი, არც

მათხოვარი (11 თავი)

მეთერთმეტე თავი - გამოიქეცი?!... - ასე გამოდის. იქნებ მხდალ ადამიანადაც ჩამთვალო, უბრალოდ დავიღალე, მივხვდი, რომ მშვიდი ცხოვრება არ მეღირსებოდა, ჩემს ოჯახს უკვე პრობლემებს ვუქმნიდი, ადრე თუ გვიან, მათაც მოსწყინდებოდათ მუდმივად ჩემი დაცვა. გმირობა არ

მათხოვარი (10 თავი)

მეათე თავი არის მომენტი, როცა გგონია რომ საკუთარი შესაძლებლობების მაქსიმუმი გააკეთე, გეტკინა, მაგრამ მოითმინე, გეწყინა, მაგრამ აპატიე. როცა ფიქრობ, რომ ყველაფერი თავზე დაგემხო, დაგენგრა თუკი რამ ძვირფასი გქონდა. მიკვირს, საერთოდ აზროვნების უნარი

მათხოვარი (9 თავი)

მეცხრე თავი - შვილიც გყავს?! - გაოცებული მეკითხება სანდრო. - არა! სამწუხაროდ ამ ბავშს დაბადება არ ეწერა. გჯერა, რომ წარუმატებლობა შეიძლება მემკვიდრეობით გადადიოდეს?! ნორმალურ დედას იმის გაგებაზე, რომ ორსულადაა გული სიხარულით ევსება, ოჯახში

მათხოვარი (8 თავი)

მერვე თავი ალბათ, ყველას აქვს მომენტი როცა უბრალოდ ფიქრობ, რა იქნებოდა სათანადო დროს სათანადო გადაწყვეტილება რომ მიგეღო. დღემდე ვერ ვიგებ, რატომ გავჩერდი იმ ოჯახში, რამ დამაკავა იმ ადამიანთან. არ ვიცი რა დამემართა, ზუსტი ახსნა ვერ მოვუძებნე საკუთარ

მათხოვარი (7 თავი)

- ამ ყველაფერს მე რატომ მიყვები?! - მოსმენილით აშკარად შეძრწუნებული მეკითხება სანდრო. - მინდა იცოდე, რატომ გადავდგი ეს ნაბიჯი, როგორ აღმოვჩნდი ამ წუმპეში. - წარსულის ემოციებით ისევ ხელახლა დამძიმებული ობლად წამოსულ ცრემლს ხელის გულით ვიწმენდ.

მათხოვარი (6 თავი)

მეექვსე თავი - თავს ნუ იდანაშაულებ, ნაწილობრივ მართალია მამაშენი, მართლა არ მიცნობ! - მის დამშვიდებას ვცდილობ. - იქნებ მართალიც იყოს, მაგრამ... მე მამა-შვილობა ცოტა სხვაგვარად მესმის! - ხმა ებზარება მას. მის სიტყვებზე მომღიმარი მამაჩემი