იცი, რატომღაც, მაინც მაშინებ

იცი, რატომღაც, მაინც მაშინებ, ხან დამაღონებ, ხანაც მაფიქრებ, რაღაც მაწუხებს, სათქმელს ვაპირებ... არა, გავჩუმდე, თოორემ დამცინებ.

ჩვენი დიდი ტკივილის მიუხედავად მაინც ვერ გავუგეთ ერთმანეთს

მე ანა ვარ,ანა ჯაჭვლიანი,17 წლის,ვცხოვრობ თბილისში,დედასთან,მამასთან და დასთან ერთად,ბევრი მეგობარი არ მყავს მაგრამ მყავს ბევრი ნაცნობი ,მყავს მხოლოდ ერტი მეგობარი რომელიც ჩემი არაბიოლოგიური და საულიერი ძმაა,ასევე ჩემი საუკეტესო მეგობარი და ადამიანო

მაინც შემიყვარდი (2თავი)

გამარჯვება არ ნიშნავს, რომ ვინმეზე რამით მეტიხარ, არ ნიშნავს იმას, რომ ყველაფრის უფლება გაქ, უბრალოდ ყოველთვის ერთი საფეხურით მაღლა დგები, უფრო და უფრო უახლოვდები მიზანს. ასე დაუსრულებელი გამარჯვებით კი აღმოჩნდება, რომ უკვე იქ ხარ, სადაც უნდა იყო...

მაინც შემიყვარდი ( თავი 1 )

ცხოვრება ამოუცნობი განტოლებაა... ზოგისთვის მას ერთი ამონახსნი აქვს, ან ორი, მაგრამ ზოგიერთმა ჯერ კიდევ ვერ ამოხსნა მისი მნიშვნელობა, ან შეუძლება არც უნდათ გაიგონ თუ რა იმალება ბოლოში, X-ის ნაცვლად... ვერგაიგებ შენს ბედს როგორია, რას გიმზადებს და

-მოურჯულებელო, მაინც მოგარჯულებ! 13 - დასასრული

საავადმყოფოში განადგურებული შევვარდი! ახლა მხოლოდ ერთი მინდოდა-ანდრეას ნახვა! დერეფანში არავინ იდგა,თითქოს ჩემს ჯინზე ყველა გამქრალიყო! კარებს ვუყურებდი და აი ვიპოვე რასაც ვეძებდი! კარი დაუკითხავად შევაღე! -უკაცრავად,თქვენ ბრძანდებით ექიმი?-ისეთი

-მოურჯულებელო, მაინც მოგარჯულებ! 12

კიდევ ერთი კვირა სრულ მარტოობაში. სიჩუმე ჩემს ერთგულ მეგობრად იქცა,მხოლოდ მას ვანდობდი ჩემს გულისთქმას და ფიქრებს! ბნელ ოთახში გაღვიძება,სრულ სიჩუმეში და მარტოობაში,უკვე ყოველდღიურობად იქცა! თითქოს შევეგუე, შევეჩვიე გულში არსებულ ტკივილს და მასთან

-მოურჯულებელო, მაინც მოგარჯულებ! 11

აი ეს დღეც დადგა ჩემს ცხოვრებაში! ვთხოვდები. მიხარია? ერთი ეს მითხარით ვის გაუხარდება ძალით გათხოვება პიროვნებაზე რომელსაც ფაქტიურად დასანახავად ვერ იტან! მაგრამ ვერ ვიტან? რაღაც არ მგონია! აი ვდგავარ მის წინ

-მოურჯულებელო, მაინც მოგარჯულებ! 9

თმაზე შეხებამ გამაღვიძა, ვიღაც მეფერებოდა ნაზად. მივხდი ვინც შეიძლება ყოფილიყო, ხმა არ ამომიღია, მისი ყოველი შეხება მსიამოვნებდა.მინდოდა დრო გაჩერებულიყო, სამუდამოდ! ,,ღმერთო, არიანა რა ჯანდაბა გეტაკა? სულ გააფრინე?

-მოურჯულებელო, მაინც მოგარჯულებ! 7-8

თვალების გახელას ვცდილობ, მაგრამ რაღაც მძიმედ მაწვება თვალებზე,ვგრძნობ დამძიმებულ ქუთუთოებს. რამოდენიმე წუთი ისევ თვალდახუჭული ვიწექი,მაგრამ სად? სად ვარ? ან გუშინ ვინ წამომიყვანა? ამის გაფიქრებაზე გული

-მოურჯულებელო, მაინც მოგარჯულებ! 5-6

5 საათი ხდება! საწოლზე ვწევარ და ვფიქრობ იმაზე რა შედეგი შეიძლება მოყვეს ჩემს გიჟურ საქციელს! დედაჩემი ხომ გაცეცხლდება და გაგიჟდება, ეს ნამდვილად ვიცი, მაგრამ რა რეაქცია ექნება მამაჩემს როცა დამინახავს? შეიძლება არ ღირს? არა, მათ ხომ გონიათ,