ჟღალი მამაკაცი (მეორე თავი)

"ასე დაღლილი ამ ქვეყნიდან გაქცევას ვარჩევ, მაგრამ არ მინდა, ჩემი სატრფო ობლად რომ დარჩეს" შექსპირი

ჟღალი მამაკაცი

"დრო არც სიყვარულს არ ინდობს"

იღბლიანი შეცდომა (თავი მეთექვსმეტე)

კარგა ხანს გამყვა ის დადებითი მუხტი, დაბადების დღეზე რომ მივიღე გარშემო მყოფებისგან. როცა სოფოსა და მის საჩუქარს ვიხსენებდი, მადლობელი ვიყავი ბედის, რომ იმ თითქოს და ჩვეულებრივ, მაგრამ, ამავდროულად,

მოსიარულე აისბერგის მახეში {5 თავი}

''ქალები კაცების საყვარელი ადამიანები არიან ახალგაზრდობაში, ცხოვრების შემდგომ ეტაპზე - თანამაცოხვრებლები, ხოლო სიბერეში - მომვლელები".“ჯენტლმენია მამაკაცი, რომელთან ერთადაც ქალი აყვავებას იწყებს"

ცოდვილი მამაკაცი ( დასასრული)

დიდი დროის განმავლობაში ველოდებოდი ლაურას ოთახში . მაგრამ ის არ ჩანდა. ბაღში იყო ლუკასსთან ერთად და მეტად იგვიანებდა . უკვე საღამოს რვა საათი იყო , მე კი ადგილიდან არ გავნძრეულვარ . ველოდებოდი და გონებაში აზრებს ვაწყობდი, თუ როგორ ამეხსნა მისთვის ,

ცოდვილი მამაკაცი XIV

დილით ადრე გავიღვიძე, რადგან მაინტერესებდა ამ სახლის ბაღი . როდესაც საწოლიდან წამოვდექი ლაურას გადავხედე და ეძინა , სახეზე დაღლილობა ეტყობოდა . შემდეგ კარადიდან ახალი სამოსი გამოვიღე და ჩავიცვი . სააბაზანოში თავი მოვიწესრიგე და კარები გავაღე . ამ

ცოდვილი მამაკაცი ( XIII)

დავსხედით და ჩემს თავს მაინც ვაკონტროლებდი , რადგან ძალიან მშიოდა . ხუთი საათის განმავლობაში ვიჯექი და ჩემს ჩემოდნებს ვიცავდი ,ეს კი რათქმაუნდა დამღელი იყო.ლუკასმა შემოვთავაზა რომ დავიწყოთ მირთმევალაურას გაეღიმა და სტაფილოს სალათი გადაიღო , მეც

ცოდვილი მამაკაცი ( XII )

მატარებელი გაჩერებული იყო ,თუმცა გასვლა ჯერ-ჯერობით ჭირდა . ხალხი სხვადასხვა კაბინიდან გადმოდიოდა , რათა ერთ გასასვლელში გასულიყვნენ. პატარა ბავშვები ხელში ჩირაღდანივით აღემართათ , რომ ხალს არ გაესრისათ . ჩემოდნები იკარგებოდა და აქეთ-იქით მოისროდნენ

ცოდვილი მამაკაცი ( XI)

ამ მგზავრობას ვერ ვეგუებოდი და დედამიწაზე ფეხის დადგმა მინდოდა. ამ ხალხს მოვშორებულიყავი და ასეთ ხმაურიან გარემოს .-მოკლედ მეგობარო , გემშვიდობებით . თუმცა მომავალში აუცილებლად შევხვდებით ერთმანეთს . ამ დროს იმ მეეტლემაც ჩამოიარა, რომელიც გუშინ

ცოდვილი მამაკაცი ( X )

ახლავე დავბრუნდები ... გარეთ გავედი და დევიდს დავუძახე , ჩემი ქორწილის შემდეგ არც კი მინახავს . -დევიდ , როგორ ხარ ? სად დაგვეკარგე ? ასე მეგონა სტუმრობას აპპირებდი და გელოდებოდით მე და ლაურა . -დიახ ვაპირებდით , მარამ ყველაფერი ბავშვის ბრალია !