მე, მანიაკი და თვითმარქვია გამომძიებელი ( სრულად )

- მომესმა თუ რამდენიმე წამის წინ მართლა მითხარი რომ გამტაცებელს უზარმაზარი პე*ნისი ჰქონდა? -ჩახლეჩილი ხმით და უცანაური ღიმილით მკითხა. - მგონი არ მოგესმა, -საცოდავად ამოვიკნავლე და სირცხვილისგან გვარიანად აწითლებულ ლოყებზე ავიფარე ხელები...

მე, მანიაკი და თვითმარქვია გამომძიებელი ( 7 )

- მეტის გაძლება აღარ შემეძლო, ეს ყველაფერი უკვე ჩემს შიგნით ვეღარ ეტეოდა, სახეზე ხელები ავიფარე და ცრემლებს უფლება მივეცი ჯებირები გადმოელახათ. - ღმერთო ჩემო, -ამოიხრიალა თიკუნამ, მუხლებზე დაეცა და მოთქმით ატირდა...

მე, მანიაკი და თვითმარქვია გამომძიებელი ( 6 )

- მართლა აქ ხარ? არ მეჩვენები? -ძლივს ამოიხრიალა, თხელი თითები კანკალით წამოიღო ჩემი სახისკენ და ფრთხილად შემეხო ლოყაზე, მერე ისე რომ საერთოდ არ ველოდებოდი მეცა და ჩამეხუტა...

მე, მანიაკი და თვითმარქვია გამომძიებელი ( 4 - 5 )

- გეყოფა, -ისე იღრიალა ადგილზე შევხტი, -ჩემს საუკეთესო მეგობარს რომელიც გუშინ პირველად ნახე ასეთ საზიზღრობას აბრალებ თანაც მას შემდეგ რაც ჩემი დის გატაცებაში დაადანაშაულე...

მე მანიაკი და თვითმარქვია გამომძიებელი ( 3 )

- პოლნოებს უყურებ ხოლმე პატალავ? -ენის მოჩლექით, მოგუდული ხმით მითხრა და სიცილი აუტყდა, ისე გულიანად იცინოდა მეც ვერ შევიკავე ღიმილი, ბოლოს როგორც იქნა დაწყნარდა და თვალზე მომდგარი ცრემლი მოიწმინდა...

მე, მანიაკი და თვითმარქვია გამომძიებელი ( 2 )

- გგონიათ ვენები გადავიჭერი? არა, მე უფრო ჭკვიანური რამ მოვიფიქრე, ახლა საავადმყოფოში მოხვედრა ნამდვილად არ მაწყობდა ასე რომ ბასრპირიანი მინა მთელი ძალით დავუსვი ხელზე ჩემთან შედარებით ახლოს მდგომ პოლიციელს...

მე, მანიაკი და თვითმარქვია გამომძიებელი ( 1 )

- ვუყურებდით ერთმანეთს და ენის წვერით ვილოკავდით ტუჩის კუთხეებში ჩამოღვრილ ნერწყვს, აშკარად ვცდებოდი, შიშველი ვასიკო ნამდვილად საინტერესო ვინმე ჩანდა. - ვასო, -ყურისწამღებად იკივლა მის ზურგს უკან მდგომმა ქერათმიანმა ქალმა, რომელიც რატომღაც აქამდე არ

შეშლილი და მანიაკი (თავი მეორე)

თვალებს ვახელ და ყურებში საშინელ შუილს ვგრძნობ, ნელა ვიაზრებ და თვალს ვაჩვევ გარემოს.. თეთრი კედლები, წამლების სუნი და აპარატი გამაყრუებელი ხმა. რთული არ ყოფილა იმის მიხვედრა რატომ და როგორ მოვხვდი აქ. უფრო რთული უკანასკნელი საათები წინ მომხდარის

შეშლილი და მანიაკი (თავი პირველი)

სერიოზულად შევშინდი, ქაღალდი მოვკუჭე და იქვე კიბეებზე ვისროლე. კარს გასაღები ძლვს მოვარგე და სახლში შევიკეტე.ყველაფერი იქვე მიყვარე და სამზარეულოში შევვარდი წყლისთვის. უკან მოტრიალებულს მაგიდასთან მჯდარი უცნობი დამხვდა

"გატაცებული" (თავი 3)

ნახევარი საათი უაზროდ ვიჯექი, მარტო. მხოლოდ გაქცევაზე ვფიქრობდი, მაგრამ ახლა აჩქარება არაფერს მარგებდა. კარგად უნდა შემემუშავებინა გეგმა და ხელსაყრელი მომენტი შემერჩია.თუ დამიჭერდნენ,