მაძიებელი (თავი 10)

.სასახლე ისევ ისეთი მოსაწყენია, როგორიც იყო. მაგრამ ვგრძნობ რომ მიზანთან ახლოს ვარ. ვიცი რომ ყველაფერი მალე დასრულდება. დერეფნებში ჩუმად მივაბიჯებ და ხალხს ზრდილობიანად ვესალმდები. ვიღიმი, როცა მათ ვხედავ და ვცდილობ ბედნიერი გამომეტყველება მივიღო.

მაძიებელი (თავი 9)

უკვე რამდენინე დღეა რაც ბიბლიოთეკას ვეძებ, მაგრამ არანაირი ხელჩასაჭიდი არ მაქვს. აქ მასზე არაფერი არ წერია. თითქოს ბიბლიოთეკა არც კი არსებობს. -ემი. -მატიასისკენ ვიხედები და გაკვირვებული ვუყურებ. როგორც წესი ამ სექციაში მარტო მე ვარ ხოლმე და ჩემი

სიყვარულის მაძიებელი თავი 3

კაფეში შევედით და ფანჯარასთან მჯდომ მაგიდასთან დავსხედით.-დღეს რამე საქმე გაქვს?-მკითხა დემემ. ამოვიოხრე.-ამაზე მინდოდა შენთან ლაპარაკი.შენი დახმარება მჭირდება.-რა ხდება?-ნიკას დანაბარები უნდა შევასრულო.

სიყვარულის მაძიებელი თავი 2

ტელეფონის ზარმა გამაღვიძა.უცნობი ნომერი. -გისმენთ-ვუპასუხე ტელეფონს. -გამარჯობათ,ლიზას ვესაუბრები?- გაისმა მონოტონური ბოხი ხმა. -დიახ და თქვენ ვინ ბრძანდებით?- ვიკითხე გაკვირვებულმა. -მე ნიკოლიზის ადვოკატი ვარ. ანდერძის თაობაზე გირეკავთ. -მას რა

სიყვარულის მაძიებელი თავი 1

ზარი ტელეფონზე... -გისმენთ -ლიზ,სახლში მოსვლას არ აპირებ? დედა ნერვიულობ სულ დავავიწყდითო. -კარგი რა ნატ -რა კარგი რა! მართლა დაგვივიწყე, სულ აღარ გვკითხულობ. -დღეს მოსვლას ვერ შევძლებ -რა? რატომ? დედას ეწყინება -შენ მაგაზე ნუ ნერვიულობ. დედა

მაძიებელი (თავი 8)

გუშინდელის შემდეგ ლუკასს თავიდან ვერ ვიგდებ, ისევ მასზე ვფიქრობ. ვერ ვხვდები რას აკეთებდა სასახლეში ასე გვიან და რატომ მომატყუა. ოთახიდან ჩუმი ნაბიჯებით გავდივარ და კარებს ზურგს უკან ფრთხილად ვხურავ რომ ზედმეტი ხმა არ გამოსცეს. ამ წამს ლუკასსზე უფრო

მაძიებელი (7 თავი)

პირველი რასაც ვხედავ, დამაბრმავებელი სინათლეა. შემდეგ კი უკვე კონტურებსაც ვარჩევ. კედლები და ჭერი თეთრია, ფანჯრებზე ღია ცისფერი ფარდები კიდია. საწოლთან ახლოს ტუმბოზე ლარნაკში ჩაწყობილი გვირილებია, მეორე მხარეს კი მონიტორი. მონიტორს ყურადღებით

მაძიებელი (თავი 6)

-ემილია გრანტ! -მისის გეიმსი ჩემ სახელს ბოლო ხმაზე ყვირის კლასში რომ რამენაირად ჩემი ყურადღება მიიპყროს. -იქნებ გვითხრატ რაზე ფიქრობთ? -მეკითხება გაბრაზებული ხმით და მეც თავს ვუქნევ. უკვე ორი თვეა სასახლეში

მაძიებელი (თავი 5)

-კარგად ხარ? -მატიასი ჩემ გვერდზე ჯდება დდა მიღიმის. მას ყოველთვის სეუძლია გამაღიმოს, მნიშვნელობა არ აქვს როგორ ხასიათზე ვარ. -ნუ ბრაზობ მათზე, ისინი შენზე ზრუნავენ და საუკეთესო უნდათ შენთვის. -მხარს მკრავს და იცინის. -თან მოგეწონება აქ ყოფნა, იცი

მაძიებელი (თავი 4)

ჩუმად ვზივარ ჩემ ოთახში, შუქები ჩამქრალი მაქვს რომ ჩემებმა არ იცოდნენ რომ მღვიძავს. ისევ იმ წერილს ვკითხულობ თავიდან და თავიდან რომ ქვე-აზრი გავიგო. პირველი მინიშნება რომ ამ წერილსია ეს ზუსტად ვიცი, ტყვილა არ გარისკავდა ნიკოლასი თავისი ოჯახის