მაპატიე დედა, მე გოგონები მომწონს (4)

კარები ემამ გააღო, მისი დანახვისთანავე წელზე ხელი მოვკიდე და ვაკოცე. -მიყვარხარ- ვუთხარი და თვალებში შევხედე, ეს ის თვალები იყო რომელიც მიყვარდა , რომელშიც მინდოდა მხოლოდ და მხოლოდ ბედნიერება დამენახა, ჩემწინ კი ის ადამიანი იდგა რომელსაც ისე

მე შენ სიცოცხლე გაჩუქე

ანკა 19წლის გოგონაა რომელსაც ცხოვრებამ დიდი ტკივილი მიაყენა, მაგრამ ასევე პატარა არსება აჩუქა. შეყვარებულმა როგორც კი გაიგო რომ ანკას შვილი ეყოლებოდა დახმარება შესთავაზა მაგრამ ავარიაში მოყვა და გარდაიცვალა.მაგრამ ანკას ნიას

მე, ჩემი ქმარი და კაცი წარსულიდან. (სრულად)

იქნებ აღარც არის ჩემზე გაბრაზებული თუმცა ვფიცავ არც კი მახსოვს რითი გავაბრაზე. ხვდებით? მე აღარაფერი მახსოვს იმ გიჯური სიყვარულიდან რაც მქონდა...მე შევიცვალე, ჩემგან სხვა პიროვნება ჩამოყალიბდა ბუნებრივად მოხდა ყველაფერი. არც კი ვიცი რისი თქმა მინდა,

მე – ღმერთი (სრულად)

გამარჯობა... მე გესალმები პირადად შენ, და არა რომელიმე სხვა მკითხველს. ამჯერად სხვები არც არსებობენ. ვარსებობთ მხოლოდ მე, და შენ. შენ ამას გრძნობ?! გრძნობ, როგორი შემაძრწუნებელია მარტოობის შეგრძნება?! გესმის, ადამიანებისგან მოწყვეტილი სივრცის

და შენ როგორც მე . . .

და შენ როგორც მე - სულ ყველაფერს ეჩვევი ახლა, ადამიანი სულ ყველაზე დიდ ტკივილს იტანს. დღეს უჩემობამ შენც ისევე თამამად გმართა, როგორც ეჭვები, რომ შენს გარდა კიდევ სხვა მიყვარს. და შენ როგორც მე - მონატრება მთელს სულში დაგდის, თითქოს ეს გრძნობა ცუდს

მაპატიე დედა, მე გოგონები მომწონს (3)

-სახლში წასვლა არ მინდოდა.- ვუთხარი ემას როცა კარები გამიღო. სახლში წასვლა მართლა არ მინდოდა, ახლა ჩემი მშობლები ბატონ დავითთან ერთად ჩემი ქორწილის საკითხებზე ბჭობენ, მეკი არაფრის გაკეთება არ შემიძლია, ემასთვის უნდა მეთქვა ამიტომ პირდაპირ მასთან

მე და შენ... მთვარის შუქზე(თავიll)

ოთახი კომფორტულად იყო მოწყობილი, კუთხეში ორსართულიანი საწოლი იდგა მის გვერდით ფართო ფანჯარა იყო, საიდანაც ულამაზესი ხედი მოსჩანდა, კუთხეში მაგიდა და ორი სკამი იდგა, მის გვერდით კი ცოტა მოშორებით ტანსაცმლის კარადა იდგა. მესიამოვნა, როცა ვნახე ასეთ

მე და შენ... მთვარის შუქზე(თავიI)

ბევრი მეგობარი არასდროს მყოლია. ერთი მეგობარი მყავდა, რომელსაც ნინა ერქვა ისიც ჩემსავით დედასთან ცხოვრობდა. სკოლა დიდი ხანი არცაა რაც დავამთავრე ვიცოდი, რომ არასდროს მომენატრებოდა, თუმცა ზოგჯერ, როცა ვიხსენებ ისე ძალიან მინდა, რომ სკოლის მოსწავლე

მე, შენ და ზღვა . . .

ზღვას გავცქეროდით ჩვენ ორნი - თოვდა, მაგრამ ფიფქები არ ჩანდა არსად. იმ დღეს თითქოს და ბუნებაც გრძნობდა, შენი შემცვლელი სხვა, რომ არ მყავდა. ზღვის სურნელს ვგრძნობდით თან სიო ქროდა, აფერადებდა შრიალით ტალღას. თოლიაც თითქოს თბილ გრძნობებს გრძნობდა,

მაპატიე დედა, მე გოგონები მომწონს (2)

-ადექი მივდივართ.- არ გავნძრეულვარ თვალები დახუჭული მქონდა და არც არაფრის თქმას არ ვაპირებდი სანამ იგივე სამჯერ არ გაიმეორა მანამ სანამ ჩემს კარადაში ტანსაცმელს ეძებდა. -ადექი სალომე- მოთმინების ფიალა აევსო, დამიყვირა, მხარზე ხელი ოდნავ მომიჭირა და