კესანები (თავი მეექვსე)

-მაპატიე-მისი სახე ხელებში მოიქცია, ერთხანს დააჩერდა ცისფერებში და მათში ზიზღის მხოლოდ მცირედი ნაწილი, რომ ამოიკითხა ბაგეებს დაეწაფა. მთელი სინაზე და სისპეტაკე ჩადო კოცნაში და მიხვდა, რომ ამ ქალის გარეშე არ შეეძლო, მის გარეშე ვერ იარსებებდა, თუნდაც

შემთხვევითი შეხვედრა (თავი მეხუთე და თავი მეექვსე)

ზოგი ჭრილობა არ ჩანს- უბრალოდ, სუნთქვისას წვავს. წლები გადის, მაგრამ ტკივილი არ ცხრება, ისევე, როგორც სიმართლე, რომელიც ჩუმად ცხოვრობს ჩვენში. ის ზოგჯერ ჩრდილივით დაგყვება, და მაშინ ჩნდება, როდესაც ყველაზე ნაკლებად ელოდოდები.

შეპყრობილი (თავი მეექვსე)

სამივენი მამუკას კაბინეტში ვზივართ, ხმას ვერ ვიღებთ და ვუსმენთ მის ლანძღვა შენიშვნებს მდუმარედ, უკვე მესამე კვირაა უშედეგოდ ვმოქმედებთ და ცხადია ეს ყველასათვის გამაღიზიანებელი ფაქტორია ვინც ამ საქმეში ვართ ჩაბმული.

ბრძოლა თივის წესებით (თავი მეექვსე)

თანხა ვისესხე და კლასიკურ ტანსაცმელში გამოვეწყვე.... საღამო ხანს ვზივარ ჩემს ოთახში, ასე გამოწყობილი და ველი 6საათის შესრულებას.

მაინც ჩემი იქნები (თავი მეექვსე)

მე და ხარნასი ისე ვუმზერთ ერთმანეთს რომ გარშემო მყოფების ყურადღება მიბყრო... მირზამ კიდევ ერთხელ გაგვაცნო სტუმრები ერთმანეთს.

ჩემი ცხოვრების ყვითელი ბარათი (მეექვსე თავი)

გიყვებით ამბავს იმ ბიჭზე, ფეხბურთი რომ ყველაფერს ურჩევნია. გიყვებით ამბავს ფეხბურთზე და მის სიყვარულზე…

მიშგუ დოშდულ (თავი მეექვსე)

სიყვარული რთულია,სიყვარული მოულოდნელია,სიყვარული არის ყველაფერი რასაც ვფიქრობდი რომ იყო და არა მხოლოდ. მის მიმართ გრძნობები ისე გაჩნდა როგორც ძილი მოდის,ნელა და შემდეგ ერთდროულად. მე ვიცი რომ სასწაულები ხდება მაშინ,როცა ამას ყველაზე ნაკლებად

წარსულიდან მომავლამდე (ნაწილი მეექვსე)

დილის მზის სხივებმა დაუფრთხეს ძილი ქეთას. დაუკითხავად შემოიპარნენ ოთახში და ანცი კოცნები დაუტოვეს მთელს სახეზე. უკმაყოფილომ გაახილა თვალი. გარემო ეუცხოვა. უცებ ვერ აღიდგინა, სად იყო. საწოლიდან წამოიწია. ეს რა აცვია? ხელი იტაცა. საშინლად სტკიოდა

განთიადი (მეექვსე თავი)

-ლუკა, ეგრე ნუ მიყურებ. -სხვანაირად როგორ შემოგხედო?! -ანუ, ყველას მასე უყურებ?! -არ მითქვამს მე ეგ, შენ ვერ გიყურებ სხვანაირად.

ჩემი გემის ნაპირები! (თავი მეექვსე)

ცამეტი იანვრის დილას, სვანეთმა თეთრი კაბა შეისწორა და ფიფქები დაამატა ისედაც უზარმაზარ კალთებს, ბარდნიდა ლამაზად, დასვრილ თოვს ახალი ქათქათა ფიფქები ემატებოდა და ისევ ისეთ სპეტაკს ხდიდა როგორც თავიდან. გარიჟრაჟი ნელ ნელა განათდა და მზეც შორიდან