აჩქარებული გულისცემა (თავი მეექვსე)

- ბოდიში , პირსახოცი მინდოდა - თავიდა ბოლომდე აათვალიერა ჩემი სექსუალური პენუარი რომელიც ანასტასიამ მაყიდინა წამოსვლამდე,ანთებული თვალებით მიყურებდა. უცბად მომწყვიტათვალები დაკარადიდან პირსახოცი გამოიღო,მეგონა გადიოდა თუმცა კარებიდან მობრუნდა

რატომ შემიყვარდი ასე ძლიერ ( მეექვსე თავი)

-ლილია. ლილი ლილი ლილიიიიიიი. ჩემს ლოგინზე ზის მირა და თმას ცხვირზე მიღუტუნებს. -მომწყდი თავიდან, ვუყვირე და ცხვირი მოვიფხანე. -ლილია, ადექი რააა, ნოე გელოდება. -რა? წამოვყავი თავი. -ჰაჰაჰაჰაჰჰაა, იხარხარა მირამ - რა გაცინებს

ძალით გათხოვილის დაკარგული და ისევ დაბრუნებული სიყვარული(თავი მეექვსე)

ყველაფერი რომ უთხარი და მისგანაც იგივე პასუხი მივიგე.სახლში შევედი. -რა ხდება ლიზა?.მკითხა დედამ -არაფერი დეე. -ძალიან ბედნიერი სახე გაქვს. -კარგ ხასიათზე ვარ და მაგიტომ -მიზეზი რა არის? -დედა სულ ასე ჩაძიება რატომ იცი?უბრალოდ კარგ ხასიათზე ვარ და

შოკოლადისფერი “ნაწილი მეექვსე“

გაბრაზებული შევარდა სახლში და დემეტრეს კაბინეტისკენ აიღო გეზი.კარი ფეხით გააღო და ძმას თავს დააცხრა გაშმაგებით. -რა მოგივიდა,ამის დედაც-აღრიალდა დემეტრე,როდესაც ძმამ საქაღალდეები დაასველა

მუტას ამოფარებული სექსუალური ჯიჰადი (მეექვსე თავი)

-შენს თვალებში სულის იმ სისპეტაკეს ვეღარ ვხედავ... არა, საერთოდ შენს თვალებს ვერ ვხედავ! დამანახე თუნდაც შეცვლილი... წამოვდექი და თავი ისე გავასწორებინე, რომ ჩვენი მზერები გადაკვეთილიყო.

უკუღმართი ბედი... [თავი მეექვსე ]

როგორცკი ვახშამს მორჩნენ მაშინვე აალაგა მაგიდა.. რუსკამ კი დაუშალა მაგრამ, შენ დაისვენეო და არდანებაასაძინებლად ქალს.. ქალმაც ტკბილი ძილი ურურვა ორივეს დ ათავისი ოთახისკენ წავიდა. თეფშები უნდა მოევლო როცა, უკნიდან შეხება იგრძნო.. ადგილზე შეხტა,

გენერალი (ნაწილის მეექვსე )

1 თვე გავიდა მას შემდეგ და კვლავ დამნაშავედ მიიჩნევს თავს , ერთი თვეა არ უძინია წესიერად , ათენებს და აღამებს საავადმყოფოში , მედ პერსონალი მხიარულობს უხელფასოდ მუშაობს ჩვენთანო, მართლაც ყოველ დღე იქ არის და ხან ვის ეხმარება ოპერაციაზე ხან ვის .ვერ

შურისძიებისთვის... ( მეექვსე თავი )

მაკუნა ჭკუაზე არ იყო,საფრანგეთიდან ჩამოსული დიზაინერი და მისი მოდელებიც იყვნენ გადაღებაზე,და მაიკო მეტრეველის სააგენტოს შეაფასებდნენ,მოწონების შემთხვევაში კი,ჟურნალ "ვოგუ"-ს ყდაზე დაიბეჭდებოდა ქართველი დიზაინერი და წამყვანი,ახალბედა მოდელი-ვერა

უკუნეთს უხდება რითმა (მეექვსე და მეშვიდე თავები)

-იცი, სანდრო მე არ მახსოვდა... -ვიცი, არც მე. დილით შემახსენა დედაჩემმა. ცოტა ხნით ორივე გავჩუმდით. უხერხული სიჩუმე იყო, მასთან თავს კი არასდროს ვგრძნობდი უხერხულად, თითქოს ჩემი სიბნელის ნაწილი იყო, არაფერი სხვა, არაფერი უცხო.

მებრძოლი (თავი მეექვსე)

დღეები მიდიოდა..არაფერი უკეთესობისკენ არ იცვლებოდა.ალექსანდრე ისევ კომაში იყო,ყველა განიცდიდა მის მდგომარეობას,განსაკუთრებით ლილე,მაგრამ იმედს არ კარგავდა,რომ ალექსანდრე ერთ დღესაც თვალს გაახელდა და კომიდან გამოვიდოდა.