კიდევ ერთხელ(თავი მეექვსე)

აპარატის წრიპინმა გამოაფხიზლა,ნელ - ნელა დააცილა თვალები ერთმანეთს, პირველი კი თეთრი კედლები და ჭერი შენიშნა, რომლიდანაც მბჟუტავი სინათლე თვალებს ატკიებდა, და აიძულებდა რამდენჯერმე დაეხუჭა.ირგვლივ მიმოიხედა, როცა სავარძელში მძინარე მეტრეველი

ელფთა სამეფო: შავი ჯადოქარი (თავი მეექვსე) - დაუპატიჟებელი

- ანუ, - ერონიდასს უცებ სახე შეეცვალა, - ეს თქვენი მოგზაურობის დასასრულია? - თქვა შეყოვნებით და უეცრად უდიდესი სევდა შემოაწვა. - ამქვეყნად ჩვენი მოგზაურობა, ვფიქრობ, მალე დასასრულს მიუახლოვდება, - მიუგო თურუნჰამმა, - მაგრამ, განა

ცხოვრების შანსი (მეექვსე თავი)

ახლოს მივიდა,ვერ ეხებოდა უჭირდა ძალიან მისი ასეთ მდგომარეობაში ნახვა.თვალებზე ცრემლები მოადგა.პირველად ცხოვრებაში თავს უსუსურად გრძნობდა.ბილოს გაბედა,ფრთხილად შეეხო მის თლილ და გრილ თითებს.ვერ იჯერებდა რომ ეს თაია იყო.

ერთი კვირა ერთ ოთახში (მეექვსე თავი)

არაფერს ითხოვდა, არაფერს განიშნებდა და არც რამეს იმჩნევდა. მე კი მინდოდა სანაცვლოდ რამე გამეცა. შესაძლოა სწორედ ამიტომ შემიყვარდა... ჩავთვალე, რომ არ არსებობდა სიყვარულზე დიდი ჯილდო... სიყვარული იყო ის, რაც შემეძლო საპირწონედ შემეთავაზებინა -

ზღვარს მიღმა (თავი მეექვსე)

- უკვე გითხარი რომ ძალიან კარგი სურნელი გაქვს? -უჩურჩულა ჯეისს და მოშიშვლებულ ყელზე ენა აუსვა, -მმ, ძალიან გემრიელია, ჩაიბურტყუნა და ახლა ნიკაპს აუყვა კოცნით, -ჯეისს უნებურად გააჟრჟოლა, - ნუ ცუღლუტობ, ასე თუ გააგრძელებ

ღმერთის მოწაფე (თავი მეექვსე)

როგორც იქნა დიდ ხნიანი ლოდინის და ძებნის შემდეგ გამოვძებნე სამსახური... ბილიარდის სამეფო ჩემპიონატი იმართებოდა, მაგრამ მხოლოდ და მხოლოდ ერთი თვით. ჩემმა ძველმა ახლობელმა შემატყობინა რომ რამოდენიმე დაცვა სჭირდებოდათ,.. ერთჳ თის განმავლობაში ყოველ დღე

ყველაფერი ჩემს შესახებ (თავი მეექვსე)

- სასიამოვნოა შენი გაცნობა ოლივია სკოტ, -თეთრ პერანგში და მუქ ლურჯ სმოკინგში გამოყობილმა ითანმა რომელიც არაჩვეულებრივად გამოიყურებოდა, ხელი გაუწოდა და თან ყველანაირად ცდილობდა გაოცება ღიმილით შეენიღბა, უყურებდა ამ პატარა, სიფრიფანა, ულამაზეს გოგონას

გიჟების სამყარო (მეექვსე თავი)

სახლში მისვლისთანავე მომდის გიორგის მესიჯები მაგრამ მე ვაიგნორებ და არც კი ვხსნი... თუ გავხსნი ეგეც ვაიგნორებ???? და ვიციი აბაშიძესს ნერვებს ვუშლი ასეთი საქციელით მაგრაამ რა ვუყოო??? მესმის მისი სიტუაციაც იმ მომენტში ახსნა განმარტებებს ვერ

...და მზე ამოვიდა (მეექვსე თავი)

- დღეს უკვე მეორედ ხარ ჩემს მკლავებში.- გამიღიმა მან. ის ჩემთან ძალიან ახლოს იყო. მე მის სუნთქვას ვგრძობდი. ღიმილი ტუჩის ბოლოებში ეპარებოდა და მის თვალებში მზე ირეკლებოდა, რომელიც უკვე ჩადიოდა. მე ღრმად ამოვისუნთქე და ჩავეხუტე, აი, რომ იტყვიან

შენი სულის მელოდია (მეექვსე თავი)

ლანას წასვლიდან ორი კვირა გავიდა. მასზე არაფერი ვიცოდი და ეს ჭკუიდან მშლიდა. არ მინდოდა მეფიქრა, რომ რაღაც რიგზე ვერ იყო. თუმცა ეს ერთადერთი არა იყო, რაზეც ნერვიულობა მიწევდა. ჩემი ძალები აღარ მემორჩილებოდნენ. მათი კონტროლი არ შემეძლო. თავიდან