ექიმები (თავი მეექვსე)

გარდა ამისა ახლა საიდუმლოს მფლობელი იყო, ლევანის საიდუმლოსი, ეშინოდა თანაგრძნობის მზერა რომელსაც აუცილებლად მიაპყრობდა ლევანს სხვებსაც არ შეემჩნიათ, ამ ფიქრებმა სრულიად დაავიწყა თავისი

დასასრულის დასაწყისი (თავი მეექვსე)

- ნუ მეთამაშები ანასტასიაა - მომიახლოვდა, კედელზე ამაკრო და წელზე ხელი შემომხვია, როგორც იცის ხოლმეე , ტუჩები ახლოს მომიტანა და ჩემ ტუჩებზე ატარებდა ნელაა და ნაზად, თუმცა არ მკოცნიდა... ამ დროს ხატიას ლაპარაკი გამახსენდა , ამასთან ერთად მისი ტუჩების

სიკვდილმისჯილი (მეექვსე თავი)

თანახმა ვარ. თანახმა ვარ მთელი ცხოვრება შენთან ერთად გავატარო!_ ამ სიტყვებს ვამბობდი და გული ამოვარდნას მქონდა. ხელები მიკანკალებდა და მთელი სამყარო მავიწყდებოდა. მეგონა, რომ ჩვენს მეტი არავინ, აღარ არსებობდა. მთელი სხეულიდან და თვალებიდან

ცხელი სურნელი (მეექვსე თავი)

-ცუდია მონატრება -კარგია, როცა გენატრება გრძნობ , მასთან უფრო ახლოს ხარ ფიქრებით -მაშინ მომენატრე ...მართლა მომენატრე იმ ღამით არ სციოდა ტაისას. წვიმდა, ქარიც ქროდა ,მაგრამ ტაისა თბილად იყო. იოანეს ცხელი სურნელი ტრიალებდა ირგვლივ, მისი სუნთქვა

დაგიმორჩილებ (თავი მეექვსე)

მამაჩემი ნებისმიერს ასე მოექცევა, ყველა გამვლელი ერთი ღამით მისია, მეორე დილით კი ყველაფერი განმეორებას იწყებს. ჯერ ნათიას ვაგებინებ პასუხს ყველაფრისათვის, შემდეგ მამაჩემს მივხედავ, მაგრამ ამ ყველაფერს როგორ მოვახერხებ არ ვიცი, მაშინ როცა წინ

ცხოვრებაში ყველაფერი სულ შემთხვევით ხდება თავი მეექვსე

-ჩემი გოგო ჩემი მარიანა ხოიცი როგორ მიყვარხარ-მითხრა თომამ და კარებში შემოვიდა. გაკვირვებული ვიდექი ვერაფერს მივხვდი ჯერ თომას შევხედე მერე გაცოფებულ და გაბრაზებულ ანდრეას რომელიც აფეთქების

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მეექვსე თავი (18)

-ფუ ამის ,ეს მინდოდა_ამოიოხრა მიხეილმა-მილიონებს ვკარგავ შენი სულელი დის გამო. -იდიოტი,წავიდა და არც კი ვიცით სადაა_ზიზღით თქვა ირინკამ -ვიპოვი,ვიპოვი და იმის გაკეთება მოუწევს რასაც ვეტყვი._მუქარამ გაიჟღერა კაცის ხმაში

რიტა (თავი მეექვსე)

პალატიდან გასული,ნაცნობ სახეებს,რომ ლანდავს კარგადააო ამბობს და საავადმყოფოსაც ტოვებს,მანქანაში ჯდება,თავს უკან აგდებს,თავში სულ ქეთოს სიტყვები უტრიალებს,''ლეო სად არის?'', '' მისი ბრალი არ ყოფილა'', იცოდე თუ ეჩხუბე'' - ამის დედა შევე*ი -

აუცილებლად მოვა სიყვარული თავი მეექვსე

მხოლოდ და მხოლოდ კისრის ტკივილის საშვალებით ვცდილობ გამოფხიზლებას. საშინელ ტკვილს ვგრძნობ და ბუნდოვნად ვხედავ ყველაფერს. ვცდილობ ხელები ავამოძრაო თუნცა ისე მაქვს დაბმული რომ უბრალოდ

მარიონეტი (მეექვსე თავი)

შემდეგ? თითქოს უნდა გახარებოდათ, იმ ავბედით ღამეს ცოცხლად გადარჩენა. თითქოს უნდა გახარებოდათ, იმ გარდაცვლილ 21 ადამიანს შორის მათი და მათი ახლობლების სახელებსა და გვარებს რომ ვერ ხედავდნენ, მაგრამ სამწუხაროდ ვერც სიხარულს გრძნობდნენ და ვერც