სიყვარულის მეზობლად -III-

ყოველთვის საშინლად მშურდა იმ ადამიანების რომლებსაც შეეძლოთ იმ დონეზე დამთვრალიყვნენ რომ მეორე დილით არაფერი არ ხსომებოდათ. სისულელეებს ჩაიდენდნენ და ივიწყებდნენ, თითქოს არც კი მომხდარა. მშვენიერი გამოსავალია თქვა, ისე დავთვერი არაფერი მახსოვს…

სიყვარულის მეზობლად -II-

ბედი რომ ხუმარა ვინმეა ამაზე უკვე გესაუბრეთ ხომ? მაშინ იმას დავამატებ რომ ცხოვრება სიურპრიზებით არის სავსე, ზოგი მათგანი გვახარებს, უმეტესობა კი გვაკვირვებს. რაც უფრო იზრდები მით უფრო იაზრებ რომ ყველაფერი რაც აქამდე გსმენია უფროსების გამოგონილი ჭორი

სიყვარულის მეზობლად -I-

გჯერათ ბედისწერის? ამ კითხვაზე არც მე მაქვს პასუხი, თუმცა ბედის დაცინვა რომ არსებობს ამას წყალი არ გაუვა. სხვას ვერაფერს ვუწოდებ იმას რაც მე გადამხდა თავს. აიღო ამ ჩემმა ბედისწერამ და ხან ერთ კედელზე მიმანარცხა ხან მეორეზე, უღონოდ მიწაზე დაგდებულს

ეს მე ვარ, დედა! (სრულად)

ჩვენს მეზობლად ერთი ოჯახი ცხოვრობდა, საკმაოდ ზრდილობიანი, კეთილი, მეზობლების დამხმარე და საოცრად თბილი ცოლ-ქმარი ნამდვილი ბედნიერებით ეწეოდა ოჯახურ ცხოვრებას.მათ სამი შვილი ჰყავდათ, ორი ვაჟი და ერთი გოგონა.

შენს მეზობლად (დასასრული)

დროის შეგრძნება სრულიად დაკარგა, ვერც მის წინ ქუჩაში მოსეირნე ხალხს ამჩნევდა და ვერც რამეს გრძნობდა, თითქოს ოთახის ნაწილად იქცა, ერთ-ერთ ნივთად, რომელიც მხოლოდ იმისთვის არსებობს, რომ ცარიელი ადგილი შეავსოს, სრულიად უფუნქციო, უაზრო ნივთად. როცა აკაკი

შენს მეზობლად (ნაწილი 28)

აკაკის სიტყვებმა ბიჭს თითქოს დიდი ხნის წინ დავიწყებული ჭრილობა გაუხსნა, თავიდან ასტკივდა თითოეული ნაკერი, თითოეული ნათქვამი და უთქმელი სიტყვა, იქვე მდგარ დივანზე ჩამოჯდა და იმაზე დაფიქრდა, რად იქცა მისი სიყვარული. ახლა თვითონაც ვერ ხვდებოდა, რა

შენს მეზობლად (ნაწილი 27)

დილა იყო, როცა ლუკამ თვალები გაახილა, ადგილზე ჩამძინებიაო გაიფიქრა და ოთახში გაიარ-გამოიარა. ცარიელმა სახლმა ბიჭს სევდა მოჰგვარა, დაალკდა ლიზის ფუსფუსი დილაობით და ხმამაღალი ტიტინი ბევრ უაზრო თემაზე. სწრაფად ისაუზმა და მასთან წასასვლელად მოემზადა,

შენს მეზობლად (ნაწილი 26)

ლიზი ხედავდა, როგორ შემოანგრიეს კარები ნიღბიანებმა, როგორ ჩხრეკდნენ ოთახებს, როგორ იძლეოდა ბრძანებას ერთ-ერთი მათაგნი, რომ ყველა გასასვლელი გადაეკეტათ და ლუკა ეპოვნათ; უყურებდა ბიჭს, რომელიც კიბის უკან იმალებოდა და ყოველ ჯერზე, როცა ვინმე მასთან

შენს მეზობლად (ნაწილი 25)

ლუკა კედელში ჩაშენებულ გრძელ სკამზე ჩამოჯდა, რომელიც თაროს უფრო ჰგავდა, ხელები თმაში შეაცურა და იდაყვებით მუხლებს დაეყრდნო. ოთახში დაძაბული სიჩუმე ჩამოწვა.- დაიმახსოვრე ჩემო ბიჭო, ზოგჯერ ერთადერთი სიმართლე,

შენს მეზობლად (ნაწილი 24)

ლიზის სახლი ძალიან მოეწონა, ბედნიერი ქალი ვარო, განაცხადა და სახლის საკუთარი გემოვნებით მოწყობას შეუდგა: ავეჯი დაამატეს, ინტერიერში სხვადასხვა დეტალები შეცვალეს, მერე ბარგი შემოზიდეს და საღამოხანს, როცა ყველაფერს მორჩნენ და როგორც იქნა, მილაგდნენ,