მომკიდე ხელი - თავი მეთვრამეტე

დედისაგან თანხმობა მივიღე იმ პირობით, რომ უფროსის მეთვალყურეობის ქვეშ და „ჭკვიანად“ ვიქნებოდით. მეც, რა თქმა უნდა, პირობა დავდე და მეორე დღეს განსავითრებელი მოვ- ლენების გონებაში განვითარებას შევუდექი. დღის ორ საათზე კარადას მივვარდი, კარი ფართოდ

ერთი კვირა ერთ ოთახში (მეთვრამეტე თავი)

შენც ხომ ძალიან გიყვარდი, მაგრამ მაინც დამტოვე, - თემა შევცვალე. მხოლოდ ეს შემეძლო. - ეგ ერთი და იგივეა? - მზერა არ მოუშორებია ჩემთვის. - მსგავსება ნამდვილად არის: ორივეს გვიყვარდა, ორივემ მივატოვეთ. - თავხედურად შევაბოლე. - ადამიანები იზრდებიან და

აბლაბუდა მეთვრამეტე თავი (დასასრული)

- დაღლილი, ნახევრად მძინარე მიხუტებული ვიყავი საყვარელი მამაკაცის მკერდს, თლილი თითებით თმებზე მეფერებოდა, შიშველ მხრებზე მკოცნიდა. მთელი არსებით ვცდილობდი ყველაფრის დამახსოვრებას, მისი თითოეული მიმიკის ღრმად ჩაბეჭდვას. ვიცოდი, უკანასკნელად

ცრემლების პრინცესა (მეთვრამეტე თავი)

"ტასო შენი შვილია" "ტასო შენი შვილია" "ტასო შენი შვილია". გაუჩერებლად მხოლოდ ეს უტრიალებდა თავში. რამდენიმე წუთის განმავლიბაში ვერ შეძლო კითხვის გაგრძელება. " ტასო? ტასო ჩემი შვილია? ჩემი შვილია? როგორ... კი მაგრამ როგორ... როგორ..."

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მეთვრამეტე თავი (30)

-მოდი,არ მოგერიდოს,თავი ისე იგრძენი,როგორც საკუთარ სახლში_უთხრა სესილის და ქურთუკი გამოართვა. მიამ კი თბილი ჩუსტები მიაწოდა. -ყავას ხომ დალევთ?_ჰკითხა მიამ მათ. -სიამოვნებით_უპასუხა ნიამ,სესილი მისაღებ ოთახში შეიყვანა და დივანზე დააჯინა. მიამ ყავა

მარიონეტი (მეთვრამეტე თავი)

მავანთათვის ცხოვრება ბედნიერებითა და ლამაზი ფერებითაა სავსე, მავანი კი უბრალოდ ცხოვრობს და გამუდმებით ითმენს. ვიღაც სასურველზე მეტად მარტივადაც კი იღებს ცხოვრებისგან ლანგრით მირთმეულ კეთილდღეობას და ისე იფერებს, თითქოს ასეც უნდა იყოს, თითქოს ეს

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს (მეთვრამეტე თავი)

-ვაა აჩი-დაიძახა მისი დანახვისას და აჩის თვალებში ჩააშტერდა -რა უტიფრად მიყურებს ერთი შეხედე რა-წყნარად ამოილაპარაკა და გამომძიებელს მიუბრუნდა-ყველანაირად ეცადეთ რომ ამ ადამიანმა მთელი ცხოვრება ოთხ კედელს შუა გაატაროს .ის სიცოცხლის ღირსი არ არის.

ბედნიერების რეცეპტი (მეთვრამეტე თავი)

-თორნიკე ხომ არ დაგინახავთ?! - ეზოში მეგობრებთან ერთად მყოფი შვილობილი რომ ვერ შენიშნა ხმაში შეშფოთება შეეტყო თეკლეს. - ჩვენ შენთან გვეგონა... - ყოყმანით უპასუხა გიორგიმ. - ჩემთან?! ჩემთან არ შემოსულა, თორნიკე, თორნიკე!.. - რამდენიმეჯერ ხმამაღლა

სამუდამოდ სიცოცხლეში (მეთვრამეტე თავი)

*** ახლოს მდებარე საავადმყოფოში გადაიყვანეს ალისია. სასწრაფო მანქანის გაჩერებისთანავე ექიმებმა უკან კარები გააღეს და ალისია საკაცეთი ჩამოსვეს. სწრაფად მოქმედებდნენ ექიმები. უკან ანდრეი მიჰყვა, პაციენტი საოპერაციოში გადაიყვანეს. -თქვენი აქ

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (მეთვრამეტე თავი)

პირველად მაიკო რომ ვნახე პატარები ვიყავით. გვანცი მივიყვანეთ ფორტეპიანოზე და იქ იყო. ყურადღება არ მიმიქცევია. არც დავინტერესებულვალ, პატარა შეუხედავი გოგოთი. მერე წლები გადიოდა და ლამაზდებოდა. დღითიდღე უფრო მიმზიდველი ხდებოდა. ამას ვერ ვამჩნევდი.