მომკიდე ხელი - თავი მეთხუთმეტე

-„ბოროტი! თავხედი! გატუტუცებული!“-გავიფიქრე და კორპუსს გავუყევი. ცას რომ ავხედე, კვამლისფერმა ღრუბელმა ავი მზერით მიპასუხა. შიშისაგან თვალები დავხარე, მაგრამ ყურების დაცობა ვერ მოვასწარი, რომ ცამ ავისმომასწავებლად დაიგრგვინა.

ერთი კვირა ერთ ოთახში (მეთხუთმეტე თავი)

თუ გგონიათ, იცნობთ მათ, ვისთანაც მთელი (შეგნებული თუ გაუცნობიერებელი) ცხოვრება გაატარეთ, მწარედ ცდებით. თავი მხოლოდ იმით შეგიძლიათ ინუგეშოთ, რომ არც ისინი გიცნობენ. ნამდვილი მსახიობები სცენასა და ეკრანზე კი არა, რეალურ ცხოვრებაში უნდა ვეძებოთ, ჩვენი

ანუკი. გაგრძელება (თავი მეთხუთმეტე)

-ანუკი, სანამ წავალ და ზუსტად ვიცი რო ისევ დავკარგავთ ერთმანეთთან კავშირს ბევრი მიზეზის გამო, მინდა რაღაცა გკითხო და გულახდილად მიპასუხე.მართლა გჯერა რო ალექსანდრე იმავეს არ გაიმეორებს? და თავიდან არ ჩაგაგდებს იმ მდგომარეობაში, რომელშიც 5 წლის წინ

თუ გაიმარჯვებ(თავი მეთხუთმეტე)

რატომ უნდა მირეკავდეს უცხო და რატომ უნდა ვიგებდე მისგან ,რომ თურმე ლას ვეგასში ხარ და ბიჭთან ერთობი?! რატო მომატყუე ან საერთოდ ეს რატომ გააკეთე ?! უკვე ცრემლები ვეღარ შეიკავა და მეც ამის დანახვაზე ბოლო ხმაზე მინდოდა ტირილი..თავს ძაალიან დამნაშავედ

პატარა გოგონა ზღვის პირას (მეთხუთმეტე თავი)

არ მინდა შენი მოსმენა_უთხრა მამაკაცმა-შენ საქციელს გამართლება არ აქვს ანა ,როგორ გგონია იმის მერე როგორც მომექეცი შენთან რამე ურთიერთობა მექნება?

ცრემლების პრინცესა (მეთხუთმეტე თავი)

- იციი, უამრავჯერ წარმომედგინა როგორი იქნებოდა ჩვენი შეხვედრა. არაერთხელ დავატრიალე გონებაში წარმოსახვით ის კადრები. დღეს რომ იყო, ისეთს ვერ წარმოვდგენდი, თათი.

აბლაბუდა (მეთხუთმეტე თავი)

მახსოვს მიუხედავად ნოემბრის თვისა, ნაადრევად დაზამთრდა თბილისში. ცხელ ყავას მეუღლესთან ერთად სამზარეულოში მივირთმევდი და ფანჯრიდან ვუმზერდი გარეთ მოფარფატე მსხვილ ფანტელებს. - წელს ცივი ზამთარი გველოდება. - იმ წუთას ადუღებული ჩაიდნიდან ქაფქაფა

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მეთხუთმეტე თავი (27)

-მეც მიხარია შენი ნახვა ნია_უპასუხა მამაკაცმა და გოგონას მოეხვია-თუმცა შენ ნახვას აქ ნამდვილად არ ველოდი -ჰო,ცხოვრება მოულოდნელობებითაა სავსე -სასიამოვნო მოულოდნელობებით_თქვა დათომ,რომელიც სოფიასთან ერთად მიუახლოვდა მათ

მარიონეტი (მეთხუთმეტე თავი)

- "რაზბორკაზე" ქალი?! - გაოცების ტალღამ წამებში გადაუარა მოჩხუბრებს. ერთმანეთს სამკვდრო-სასიცოცხლოდ ჩაფრენილი ბიჭები, მომენტალურად დაზავდნენ. ვისღა ახსოვდა მუშტი-კრივი. უგონოდ დავარდნილ ნინოს გარს შემოეხვივნენ. - მოკვდა, ტო?! - გოგონას თავთან

ძიძა თავი მეთხუთმეტე

საღამოს უკვე სახლში ვიყავ. ჩემები ვნახე, მოვესიყვარულე. წყალი გადავივლე და გვიან გოგოებთან გავედი.ისე ვვიმხიარულეთ მთელი ლაუნჯი თავზე დავიმხეთ, მაგრამ მთავარი წინ იყო. ნიკოლაზე არაფერი იცოდნენ. ყურადღება მოვითხოვე და მოყოლა დავიწყე.ყველაფერი