უნებლიე მოწმე (თავი მეოთხე)

-რას აკეთებ?-ძლივს შეძლო ლილიანამ ბაჩოს მოცილება და სახეში სილაც გააწნა -ღმერთო, როგორ მომნატრებიხარ-აღმოხდა და ლილიანა მკერდზე აიკრო -შემეშვი, გაიგე? თავი დამანებე შენ ჩემს ცხოვრებაში ვერასდროს ვეღარ შემოხვალ. აღარ არსებობ ჩემთვის-ლამის ყვირილზე

მატარებელი (მეოთხე თავი)

უცებ შეტყობინებებში გადავიდა და რაც შეიძლებოდა თავი და თვალები გამოვწიე, რადგან მწარე გამოცდილება მაქვს სხვის „მესიჯებში“ ყურებისა.ეს ისტორია ასე ჟღერს:დასვენება იყო,უთავბოლოდ დავბოდიალობდი კლასში

გოგონა ნიღბით [ნაწილი მეოთხე]

გასაგებია, არ იცოდი, არაფერს ვამბობ, შევეგუე ისედაც გულის გატეხვებს, პირველი არ ხარ. ამოიხვნეშა და ყავა მოსვაა. ერთადერთზე რაზეც ვოცნებობდი ის იყო, რომ მარი მალე მოსულიყო და ნიკასთან მარტო ლაპარაკი შემეწყვიტა... მთრგუნავდა მასთან ასე ახლოს ყოფნა,

მივიწყებული გრძნობა (მეოთხე თავი)

-აი, ეგეთი დასკვნა საიდან ვგიჟდები,იმენა ფილოსოფოსობას აწვები-უკვე ნიკაც ბრაზდებოდა.ბოლოს გადავწყვიტე ჩავრეულიყავი -ჰეი ხალხიიი,რა დღეში გაქვთ ნერვები.ბოლოს და ბოლოს მომავალი მშობლები ხართ და მაგალითი უნდა მისცეთ შვილებს -მარიამ თუ გწყვიტე მერე ნახე

ველური შროშანები თავი მეოთხე (დასასრული)

-კეთილი იყოს თქვენი ჩამოსვლა მოირბინა ჩემმა დედოფალმა. ლადო აიქაჩა ძლივს მოვასწარი სახელოთი მისი დაჭერა -ეს ალისიაა ჩემი საცოლე,-წარადგინა დემურმა და ხელი წელზე შემოხვია. თავბრუ დამესხა წარმოვიდგინე ამ კაცის დანაოჭებული ხელები როგორ

აღარასოდეს დაგკარგავ (მეოთხე თავი)

მშვენიერი დილა გათენდა. ძალიან კარგ ხასიათზე ვიყავი. მალევე ავდექი და სააბაზანოში შესვლა გადავწყვიტე. -დილამშვიდობისა. -იკა? შემაშინე. დილამშვიდობისა.

წამომყევ ქალავ(თავი მეოთხე)

აშკარა იყო, საკუთარ თავთან გაავდრებული დიალოგის განმავლობაში ჩამოაღამდა გორაკზე გამოკიდებულ ბელეტაჟ ბინებს. შევერცხლილმა,კოკისპირულმა წვიმამ ააშიშხინა გამოფიტულ მიწაზე შემოღეღილი მზის მძაფრი სიმხურვალე და ცხელ-ცხელი ოხშივარი აადინა იქაურობას. პეტრე

გოგონა იასამნისფერი თმებით (თავი მეოთხე)

ემე შენ იმდენად ძლიერი პიროვნება ხარ მსგავსი რაღაც შენ, თან მომავალ ფსიქოლოგ ქალს არ უნდა გაშინებდეს. შენ თავში უნდა იპოვო წერტილი და მისცე შენივე თავს და ცხოვრებას მეორე შანსი. ეგრე შიშით სულ ხომ ვერ იქნები არა? ამ ერთი ცუდი გამოცდილების გამო უარს

იღბლიანი შეცდომა ( თავი მეოთხე)

განსაკუთრებული სიხარულით შევუდექი ბარგის ჩალაგებას. არ არსებობს იმაზე სასიამოვნო შეგრძნება, ვიდრე საკუთარ სახლში ყოფნაა, სახლში, სადაც გაიზარდე, ყველაზე მნიშნვნელოვანი დღეები გაატარე, საერთოდ,ბევრჯერ

როცა მოვკვდი(თავი მეოთხე)

გონს რომ მოვედი რა გავაკეთე უკვე ბათუმის გზას ვადექით. სებასტიანი მაქნანაში მთელი გზა მღეროდა და იცინოდა, მე კი ნერვიულობისა და სიცხისაგან ოფლად ვიღვრებოდი. ჩემი პირველი სტუმრობა იყო წყლის ამხელა მასასთან. როგორც კი ფანჯრიდან ზღვა გამოჩნდა სებამ