უიმედო სიყვარული (თავი მეოთხე)

რა არის ბედნიერება? ალბათ, საყვარელი ადამიანის გვერდით ყოფნა. ბედნიერებაა,როცა მასთან ხარ ვინც სამყაროს გირჩევნია, მისი ხმა გესმის, შეგიძლია ჩაეხუტო. როცა მოგინდება დაელაპარაკო, ნახო. ბედნიერებაა, როცა ადამიანთან მოგონებები გაკავშირებს და

მხოლოდ ჩემი ხარ! (მეოთხე თავი)

გონს საავადმყოფოში მოვედი. ოთახს თვალი მოვავლე. არავინ იყო თუმცა მალევე ალექსანდრე და ლიზა შემოვიდნენ.-მარიამ გამოფხიზლდი? როგორ ხარ ჩემო გოგო-მკითხა ლიზამ.-კარგად მაგრამ რა მომივიდა?

მოთამაშე ( მეოთხე ნაწილი)

- მოდი მგონი ჯობს წავიდეთ, - კარგი რა ამის მერე სადაც მას ვნახავ უნდა გავიქე? - ეგ არაფერ შუაშია - არ მინდა წასვლა,, აი საერთოდ უემოციოდ ვარ ხომ ხედავ, არ მადარდებს გადაჭრით უთხრა ნინიმ დაქალს

ერთადერთი იმედი (მეოთხე ნაწილი)

არ მინდა რომ გაგირთულდეს ჩემთან ყოფნა გესმის ? - ვიცი- წყნარად უპასუხა თაკომ და მიშკა აიტაცა ხელში რომელიც ის ის იყო წყვილთან მიიჭრა და ფეხებზე მოეხვია

მეც შემიყვარდა. (თავი მეოთხე)

-სანდრო.... მე... არ მინოდა გტკენოდა... -ძლივს გადავაბი სიტყვები ერთმანეთს.-შემომხედე, არ იტირო რა, არ მტკენია საერთოდ. მომეცი თუ გინდა მე გავაგრძელებ. ოღონდ არ იტირო კარგი?!-მართლა...

წამის მეასედში შემიყვარდი... (თავი მეოთხე)

-მოკლედ ლიზიკო, დღეს საღამოს ტორპედოს თამაშია თან ჩვეულებრივი თამაში კიარაა ქართული ელკლასიკოა და შენზე გავიგე ფრხბურთი უყვარსო და წამოხვალ??-მითხრა და გამიღიმა ისე როგორც იცის ხოლმე.

თბილისელები ფერადდებიან [ნაწილი მეოთხე]

სანდროო-უსაზღვროდ, უმისამართოდ,-სანდროოო-ჩურჩულებდა და ყოველი თქმისას მწველ სასმელს აყოლებდა.-სანდროო-ფეხებმოკეცილი მინას მიყუდებულიყო და ბოთლს ათამაშებდა.-მგონი მიყვარდები, სანდროო...

ბოლო რეისი - მეოთხე თავი-უფრო ახლოს

კარადის კარი ნელა გაიღო.ქალმა სახეზე საბანი აიფარა და ადგილზე გაიყინა,არ იცოდა რა ექნა.კარადიდან კი ჩურჩული და შემდეგ ხმადაბალი სიცილი მოესმა,საბანი ოდნავ ჩამოწია და ტელეფონი კარადას მიანათა,არავინ იყო

უნებლიე მოწმე (თავი მეოთხე)

-რას აკეთებ?-ძლივს შეძლო ლილიანამ ბაჩოს მოცილება და სახეში სილაც გააწნა -ღმერთო, როგორ მომნატრებიხარ-აღმოხდა და ლილიანა მკერდზე აიკრო -შემეშვი, გაიგე? თავი დამანებე შენ ჩემს ცხოვრებაში ვერასდროს ვეღარ შემოხვალ. აღარ არსებობ ჩემთვის-ლამის ყვირილზე

მატარებელი (მეოთხე თავი)

უცებ შეტყობინებებში გადავიდა და რაც შეიძლებოდა თავი და თვალები გამოვწიე, რადგან მწარე გამოცდილება მაქვს სხვის „მესიჯებში“ ყურებისა.ეს ისტორია ასე ჟღერს:დასვენება იყო,უთავბოლოდ დავბოდიალობდი კლასში