დაკარგული სიმშვიდე ( ნაწილი მეორე - დასასრული )

-არანაირი უბედური შემთხვევა ორივე ჯანმრთელი უნდა იყოს, ორივე უვნებელი მჭირდება გესმით? _ ვუყურებდი და მისი წილი ტკივილიც მტკიოდა თან მეშინოდა ძალიან მეშინოდა მისი არჩევანის, ისიც ვიცოდი ნოეს რომ ევა აერჩია

დაკარგული სიმშვიდე ( ნაწილი მეორე - თავი 12 )

-მამი უმცირესობაში ვარ ოჯახში და ბიჭი იყავი რა _ მუცელზე მაკოცა, მე კი სანამ ადგებოდა დავიხარე და მის „მარადცივ“ ბაგეებს დავეწაფე, კოცნა უფრო და უფრო მომთხოვნი ხდებოდა, მალევე მოშორდა ჩემს ტუჩებს და შუბლზე მაკოცა

მეორე შანსი (IX)(სრულად )

-ჰო რა იყო?-ამ დროს სანდრომ კარები შემოაღო და თითქოს არაფერიო ისე ჰკითხა.. -შენც აქ ხარ?-ნუთუ სანდროს ბავშვი იყო,, უკვე ყველაფერი ამერია.. -სანდრო.. რამის თქმა ხომ არ გინდა?-სანდრო შეცბა.

მეორე შანსი (VIII)

ულამაზესი ქალია,მის მომხიბვლელობას ჭკუიდან გადავყავდი.. თანაც როგორ უხდებოდა საღამოს კაბა,მაგრამ მის გარეშე უფრო მშვენიერი იყო.მეამაყებოდა ჩემს გვერდით რომ იყო და ჩემი ცოლი რომ ერქვ

დაკარგული სიმშვიდე (ნაწილი მეორე - 11 თავი)

-მართლა ამის გამო გაუბრაზდი ევაჩკა? _ სულს ვერ ითქვამდა ანასტასია-დიახ იმიტომ რომ მითხრა როცა რამე გენდომება მე მითხარი სხვას არავისო... მინდოდა და რამექნა _ ბავშვივით ჩავილაპარაკე და მოულოდნელად მომეხუტა ზურგს

მეორე შანსი (VII)

დილით გაღვიძება არ მინდოდა... რა თქმა უნდა ყველაფერმა იდიალურად ჩაიარა გასულ ღამით,მაგრამ უხერხულად ვგრძნობდი თავს.სანდრო გვერდით არ დამხვდა რამაც კიდევ უფრო დამამძიმა.

მეორე შანსი (VI)

-წავიდეთ?-სახლში შემოსვლა აღარც კი ვაცადე. -ხელი მოაწერე?-სიხარულისაგან თვალები გაუბრწყინდა.-არ მჯერააა -დაიჯერე საყვარელო.-ირონიულად გავუღიმე.-ახლა იწყება შენი ჯოჯოხეთური 13 წელი.-დავისისინე და გარეთ გავედი.

მეორე შანსი (V)

-წავიდეთ?-სახლში შემოსვლა აღარც კი ვაცადე. -ხელი მოაწერე?-სიხარულისაგან თვალები გაუბრწყინდა.-არ მჯერააა -დაიჯერე საყვარელო.-ირონიულად გავუღიმე.-ახლა იწყება შენი ჯოჯოხეთური 13 წელი.-დავისისინე და გარეთ გავედი.

მეორე შანსი (IV)

პირველი კოცნა... დრო თითქოს გაიწელა,გრძნობები ერთი მეორეს მიყოლებით თავს მესხმოდა,ვფიქრობდი მხოლოდ მისთვის მიღირდა სიცოცხლე.ყოველი წუთი,ყოველი წამი მინდოდა

მეორე შანსი (III)

-ძალიან კარგი! ბატონო სანდრო,მაშინ თქვენც შეეშვით ჩემს ტუჩებზე ფიქრს.ახლა კი თუ ბრძანება არ გაქვთ,მე დაგტოვებთ.-გესლიანად წავისისინე და კარებისაკენ წავედი. კარებში ლევანს შევეჩეხე,ფეხი ამიცდა,სადაც იყო დავვარდებოდი,მაგრამ