ერთხელ(თავი მეორე)

ჯეკიჩანის ილეთს ვასრულებ და ხალათმოსხმული მივშრიალებ კარის გასაღებად. -რა ხდება?!-ნამძინარევი ხმით, დასიებული თვალებითა და საახალწლო ჩიჩილაკივით გაბურძგნილი თმით ვეცხადები არასასიამოვნო სტუმარს.

სულამდე (ნაწილი მეორე)

ამ დღის მერე მე და ფრედის ურთიერთობა რადიკალურად შეიცვალა..რათქმაუნდა უკეთესობისკენ..უფრო დავახლოვდით.. ამის შემდეგ აღარ მიწევდა სამსახურამდე ოცი მეტრით შორს ჩამოსვლა,რადგან მე და ფრედი აღარ ვმალავდით იმას რაც იყო..კი არააფერი იყო ურთიერთ მოწონების

შუაღამის მზე (მეორე თავი)

სახლში შესულს დედა სავარძელთან, იატაკზე მჯდარი დამხვდა. გახეთქილი ტუჩიდან სიმწრით იწმენდა სისხლს და სევდიანი თვალებით უყურებდა თავის გაწითლებულ მაჯებს. სანამ პატარა ვიყავი ყველაფერი კარგად იყო. მოსიყვარულე ცოლ-ქმარ იყვნენ, ყოველ პარასკევს საღამოს

ჯაშუში მაღალ ქუსლებზე ( ნაწილი მეორე )

გარეთ გამოვიდა და ტაქს უცდიდა. საშინლად გაწვიმდა, თითქოს ისიც იზიარებდა მის ტკივილს და მასთან ერთად ტიროდა. მანქანა გააჩერა და მისამართი უკარნახა. ვერ ისვენებდა და ცმუკავდა, გული ცუდს უგრძნობდა.

სარკის მეორე მხარეს

კადრები შენელდა , წამი საუკუნედ იქცა. უცებ ყველაფერი გაჩერდა , თუმცა არა ! მე გავჩერდი.. ჩემი გული გაჩერდა. სადღაც გავიჭედე..სადღაც .. უსასრულობაში. ვერაფერს ვგრძნობდი , ვერაფერს ვხედავდი, ირგვლივ მხოლოდ წყვდიადი და სიცარიელე იყო. მინდოდა მეყვირა

მოდი მგელობანა ვითამაშოთ . (პირველი მეორე )

–ღმერთო ჩემო ნამდვილად არ მაქვს ბედი – ნინი როგორც ყოველთვის წუწუნებს – თუ მეტყვი რასერჩი ამ უსიმპატიურეს არსებად , ნამდვილად დამაკმაყოფილებ – მიაჩკა იცი ეს ვინაა? – ღმერთო უცხოპლანეტელია ? ასეც ვიცოდი ასეთი მშვენიერიი... – ჩაქრი მიაკო ჩაქრი,

ტყის საიდუმლოება (თავი მეორე)

წყლის წყურვილმა გამოაღვიძა, თვალების გახელა და ვიღაცის მნათობ თვალებთან წაწყდომა ერთი იყო. ერთი კი წამოიკივლა, შიშისგან თვალები დახუჭა და საბანი გადაიფარა. რამდენიმე წუთის შემდეგ შეშინებულმა ფრთხილად წამოყო თავი. ტუმბოზე ტელეფონს წაწვდა და ფანარი

იმედი ! თავი მეორე

ანამარიამ თვალები ზანტათ გაახილა და გონებაში ლინდას სიტყვების გადახარშვა დაიწყო... იმის გააზრება რომ მისი პატარა გოგონა ავტოკატასტროფაში დაიღუპა შიგნიდან ჭამდა და ანადგურებდა კვლავ ცრემლებმა გაიკვალეს გზა მის სახეზე .. -ვიღაც არაკაცი ცრემლებად არ

აფროდიტას ბრალია(თავი მეორე)

-რა გაღრიალებს შვილო!-ბლინების ჯამით გამოვარდა ქეთო. -რატომ არ მითხარი ასეთი კანფეტი შვილი თუ ჰყავდათ იმ ჩვენს შტერ ნათესავებს?!-ქაქანით ჩამოჯდა სამზარეულოს სკამზე. -რა კანფეტი?!-თვალები გადმოკარკლა დედამ. -რადა...-გოგომ ერთი ღრმად ჩაისუნთქა და მერე

საუკეთესო მეგობრები (თავი მეორე)

მათი მარშუთი სადღაც ლამაზ ბუნებაში იყო. სალომე და ანი გაოცებულები იყვნენ ბუნებით. ლამაზი გადამწვანებული წიწოვანი ხებიით და ყვითელგულა გვირილებით. - ვაიმეე ღმერთო რალამაზია სალომე.