ნუ დამთმობ თუ კი გიყვარვარ?! (მეხუთე თავი)

დილით თბილი ტუჩების შეხებამ გამაღვიძა, ნელა გავხილე თვალები და ეგრევე ჩემს ცისფერ თვალებს წავაწყდი. შეშინებული წამოვხტი და მივხდი რომ სრულიად უცხო გარემოში ვიყავი. ჩემ საქიელზე ნიკა იცინოდა, ფრთხილად ჩამოვწიე პლედი და როცა მივხვდი რომ ტანსაცმელი

M.I(თავი მეხუთე)

-რა გინდა!(მარი) -მომენატრე ცუნცულ.(ალექსანდრე) -ალექს არ მაქვს შენთვის დრო.(მარი) -მიყვარხარ შემირიგდი.(ალექსანდრე) -ეგ მაშინ გეფიქრა როცა ეკასთან გეძინა.(მარი) -არ შეცვლილხარ, ისევ ისეთი სწერვა ხარ ცუნცულ.(ალექსანდრე) -ალექს დიდიხანია რაც გააკეთე

შემიყვარე (ნაწილი მეხუთე)

-მოიცა ვერ გავიგე? ბენეს ცოლი ყავს? -კი მე მისი ცოლი ვარ. ნუცა კაპანაძე გველნაკბენივით წამოხტა. სახლიდან გიჟივით გავარდა. არა ეს გოგო არ იყო ნორმალური. მალე ბენეც მოვიდა. ყველაფერი მოვუყევი -ვაიმე ნუცა , ძეგლი უნდა დაგიდგა ეგ გოგო რომ მომაშორე.

24 თვე (მეხუთე თავი)

რაღაც ცუდის მოლოდინი მქონდა. ხანდახან მინდოდა ფანჯრიდანაც გადავმხტარიყავი და ასე საცოდავად დამესრულებინა სიცოცხლე. სერიოზულად ვიყავი უკვე დანერვოზებული. მზარავდა ადამიანთა ხმა. ყველაფერზე ან ვტიროდი ან ვკიოდი.

STANDOUT/გამორჩეული (მეხუთე ნაწილი)

-ესღა მაკლდა -ჩვილაპარაკე ჩემთვის და თავჩღუნული ვეცადე გავსულიყავი სკოლის ჭიშკარიდან , რათა მოახლოებული აყალ-მაყალი ამერიდებინა. -ჰეი , მახინჯო , საით გაგიწევია? -სახლში , თქვენ საით

Different. (თავი მეხუთე)

-კარგი ხელს არ გაგიშვებ-მითხრა და მანაც გამიცინა. თუმცა ეს სიცილი სულაც არ იყო ჩვეულებრივი. ეშმაკურად გამიღიმა. მისკენ მიმწია და ჩემთან ერთად წყელში ჩაყვინთა. -უნამუსო-დავუყვირე და კისერზე მოვეხვიე, რომ სული მომეთქვა.

ფსიქიატრიულში ( ნაწილი მეხუთე )

ფერნანდინიო, ყველასთვის საყვარელი და თბილი მოხუცი. მისი შემხედვარე ყოველთვის სითბოთი ვივსები, რაგაც განსაკუთრებული აქვს ამ კაცს, სკლეროზით არის ავად ხშირად ავიწყდება ორი წუთის წინანდელიც და თავისი ოთახიც და საერთოდ ყველაფერი, მაგრამ მთავარი მისი

სულ გაგიჟდა ეს ახალი თაობა!!! (თავი მეხუთე)

ერთი, ორი და სამი ლიზა დაარტყი-ვუთხარი ბავშვს და მანაც სწარაფად დაკრა ფეხი ერეკლეს პრესზე -ერთი ორი და სამი, მიდი-ვუთხარი კვლავ და ეხლა ხელი დაარტყა მძინარე ერეკლეს ლიზამ. -ერთი ორი და სამი და შეგჭამთ ორივეს-წამოვარდა უცებ ერეკლე ფეხზე, ჯერ ლიზას

გიჟი დაქალის გვერდით... ნაწილი მეხუთე (თ.ჯ)

ჩემი სულელი, დღეს იმედი მაქვს კარგ დროს გავატარებთ ერთად, ჩემი ღიმილის და იმედების წყარო ხარ სალ, რომ იცოდე როგორ ძალიან მენატრები ხოლმე, ზოგჯერ კი არა თითქმის ყოველთვის, მაშინაც კი როცა გამაბრაზებ და შენზე მებუტინება ხოლმე...

I ____ You (თავი მეხუთე)

ალექსანდრე ბაგრატიონი დალხენილი ცხოვრებით არასდროს გამოირჩეოდა იმისდა მიუხდავად , რომ მამა ყოველთვის ანებრივებდა და სანდროს სიტყვა მის ოჯახში ყველაფერს ნიშნავდა. ყველაფერი ჰქონდა რასაც მოისურვებდა, მაგრამ მაინც ყველაფერზე წუწუნებდა, ყველაფრით