არყით მთვრალი ვარ!

ისევ არაყს ვსვამ და ვფიქრობ, ვფიქრობ, ვფიქრობ და ცრემლები მახრჩობს, და ისევ არ მშველის დალოცვილი, მინდა ჩავიხრჩო არაყში თავი, მაგრამ ვერ ვშვები და საქმეც ესაა!

ციყვო ციყვო,მირჩიე რამე. - ათენას პეპლები და მთვრალი ევა

იქამდე სანამ,ციყვი ხის კორტვნას დაიწყებდა.ალემ რაღაც თქვა.როგორც ციყვმა სიტყვასიტყვით. მიამბო ეს ასე იყო.

მთვრალი ვარ და გზისპირს უკან მივუყვები მარტო

ფერი დეკემბრის და კერტებს გემო - ალუბლების უფრო. მინდა შენს ნეკნებზე ვწერდე ლექსებს. მთვრალი ვარ და ვაფრენ.

მე და ჩემი გული

ღრუბელს ცა დაუფარავს და სითბო დაუმალავს. გრძნობები გაუფანტავს და ბრძოლა გაუმართავს. სიყვარული შობილი მხოლოდ ერთხელ უნახავს. მთვრალი, ძირს დამხობილი, სიყვარულს გულს უხატავს. ეს ღრუბლები იკვრება, ემზადება საწვიმრად! გული სევდით ივსება და ტირის ცის

მთვრალი ზაფხული #1

გაიწიეთ,ჰაერი!-ღრიალებდა ვიღააც. მარიმ გაურკვეველი გრძნობით გაახლა თვალები და კინაღამ გააფრინა როცა მის წინ, ოფლით გალუმპლული ის მსუქანი ბიჭი დაინახა . გაოცებული თვალები მოატარა ირგვლივ, ნუციკო,ირაკლი, ლუკა და გიორგი გალახულებივით ატუზულიყვნენ,

მთვრალი ღამე [სრულად]

ცხოვრებისეული სირთულეებისთვის ზურგი არასდროს შეუქცევია. არც მაშინ დედ მამა უცხოეთში,რომ გაუშვა სამუშაოდ და ამხელა ქალაქში მარტო დარჩა. გვერდით, მისთვის საყვარელი ადამიანების სიცარიელეს ყოველ წუთას გრძნობდა. დედ-მამის გარეშე დარჩენილი, მარტო სახლში

ისევ მთვრალი ვარ

ისევ მთვრალი ვარ, პოეზია ისევ მეძახის, ისევ მინდება შენი მკრთალი სახის აღწერა, გაზაფხულია, იფოთლება ისევ ვენახი, ისევ მინდება შენზე ფიქრი, შენზე დაწერა.

მთვრალი კოცნები -4-

ცხრა საათი სრულდებოდა და თამო ისევ არ ბრძანდებოდა სახლში. არც ტელეფონს პასუხობდა. არ შემშინებია, ასე იკარგებოდა ხოლმე… მაგრამ სანამ მის ხმას არ გავიგებდი, ვერა და ვერ ვისვენებდი. მითუმეტეს მაშინ, როდესაც სულ მალე სანდრო მომაკითხავდა და კიდევ უფრო

მთვრალი კოცნები -3-

თავში მილიონი აზრი მერეოდა, სული მეხუთებოდა და ვგრძნობდი თანდათან როგორ იმატებდა გულის ცემა. _ჩვენთვისაც!_თქვა თამომ და შეუმჩნევლად მომადო იდაყვი, უნდოდა ცოტა გონს მოვსულიყავი. _დიახ, ჩვენთვისაც!_ძლივს ამოვილუღლუღე. _ბევრი რამ მსმენია თქვენს

მთვრალი კოცნები -2-

იმ ღამით, რა თქმა უნდა თამოს რისხვა დამატყდა თავს, მაგრამ გმირულად ვეკვეთე და ჩემი გაჭირვება ავუხსენი. ცოტა იყვირა თუ ბევრი, დამშვიდდა და მეორე დღეს კორპორატიულ წვეულებაზე გამოყოლაზეც დამთანხმდა.